Therapiepsycholoog
Netwerk van therapeuten
en psychologen
Therapiepsycholoog

Keuze wel of geen kinderen met hem krijgen

Mijn man is sinds kort ook gediagnosticeerd met ass.
Wij zijn 10 jaar samen en wonen nu 4 jaar samen en ik heb altijd al kinderen gewild.
Wanneer ik hierover praat met mijn man zegt hij dat hij dit ook wil maar heeft het al jaren over 'later'. Nu ik er wat meer over door ga zegt hij dat het hem 'wel leuk lijkt' maar dat hij niet weet hoe dit in zijn levensstijl gaat passen.

Hij wil alles op zijn eigen manier en eigen tijd doen. Hij werkt niet omdat hij daar te overprikkeld van raakt, zijn slaappatroon is erg onregelmatig en hij zit meer achter zijn computer dan een fulltime kantoor medewerker.
Verder doe ik het meeste in het huishouden en moet ik ook veel achter hem aanzitten om hem wat van zijn taken te laten uitvoeren.

Daar tegenover staat dat hij wel erg lief kan zijn voor en spelen met het buurmeisje van 1 jaar, maar dat zegt natuurlijk niet zoveel over hoe hij als vader zou zijn.

Ik hoop dat jullie mij verder kunnen helpen met de keuze wel of geen kinderen met hem krijgen .. en misschien ervaring van jullie willen delen over het opvoeden van kinderen met iemand met ass

Mikkie
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 13-09-2022

2
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reageer:
Het is moeilijk, maar ik zou het niet doen. Als hij al niet kan werken en geen bijdrage aan het huishouden kan leveren, en als hij in die situatie al te veel overprikkeld is, dan gaat dat niet ineens anders worden als je een kind/kinderen hebt. Het wordt dan alleen maar erger. Dat hij leuk met zijn buurmeisje speelt zegt niets. Wij wisten niet dat mijn man autisme heeft, maar jullie weten dit wel.

Mijn man werkt wel en we hebben 2 kinderen. Maar hij kan totaal niet omgaan met het hebben van een gezin. Zijn eigen dingen gaan altijd voor. Zijn werk natuurlijk, maar hij gaat ook rustig koffie drinken en de krant lezen terwijl de kinderen het huis afbreken, of op tv zijn programma’s kijken terwijl de kinderen bijna naar bed moeten en nog even tv willen kijken. Hij kan zich niet aanpassen. Hij kan niet schakelen. Wij moeten als het ware om hem heen leven.

Hij heeft heel starre ideeën. Op een werkdag is het een werkdag en kan hij ook ‘s avonds niet iets anders doen, ook niet 10 minuten stofzuigen. Dus al dat soort dingen moet dan van hem in het weekend. Dus in plaats van dat je iets gezelligs doet met elkaar, gaat het weekend op aan boodschappen doen, koffie drinken en als ik geluk heb doet hij een dingetje aan het huishouden. Eigenlijk is het weekend voor hem om te ontprikkelen van zijn werk.

Over heel veel dagelijkse dingen hebben wij gedoe. Hij kan niet de kinderen in bad stoppen of hun haar kammen. Met emoties slaat hij de plank mis. Als ze overstuur zijn maakt hij het erger. Het lukt nauwelijks om met hem te praten over de opvoeding of als er dingen zijn met de kinderen op school. En de extra overprikkeling door de kinderen leidt tot heel veel irritatie en boosheid van hem. Ze mogen niks van hem en alles is teveel moeite.

Ook trekt hij zich veel terug. Willen de kinderen een spelletje doen, dan doet hij niet mee. Denk ik dat hij de kinderen naar bed brengt, dan rennen zij daar rond en zit hij achter zijn computer. Hij zit ook elke avond de hele avond achter zijn computer, heel ongezellig.

De continue overprikkeling leidt er ook toe, dat hij met sommige dingen niet meer tot uitvoering komt. Dingen van de to do list zeg maar, onderhoud van het huis, opruimen, de tuin doen, kleren kopen met de kinderen, sinterklaasavond of een partijtje regelen, administratieve dingen, een telefoontje plegen..

Het is niet alleen dat je er uiteindelijk alleen voor staat. Je hebt dan ook de vader van je kinderen in huis die (ongewild) een normale opvoeding ondermijnt en dat geeft veel extra problemen.

En niet te vergeten: autisme is erfelijk, dus je loopt grote kans dat je kinderen het ook hebben. En dan loopt je leven echt heel anders dan je je had voorgesteld.

Tulp
> 2 jaar geleden
Reageer:
Ik heb bewust de keuze gemaakt geen kinderen te nemen.
Ik weet als wij daar wel aan beginnen er grote problemen komen.
Mijn man is snel moe,snel overprikkelt en alles moet structuur hebben.
Met een kind gaat dat niet. Kinderen huilen veel ook in de nacht en ik weet zeker mijn man gaat dat niet trekken.
Ook wil ik het kind niet opzadelen met een egocentrische keuze.
Als ik alleen aan mezelf had gedacht had ik misschien wel kinderen genomen maar ik weet zeker continue ruzie tussen papa en mama vanwege de stress lijkt me vreselijk voor een kind.
Ben zelf een kind dat getuigen is geweest van ruziende ouders wil dat zelf niet.
Als er grote twijfels zijn(je kan niet terug met deze keuze)
mijn advies is denk er alsjeblieft heel goed over na.
Het is niet alleen een keuze voor jezelf maar ook toekomstige kinderen.
Onze psycholoog had als advies gegeven dat het zwaar zal worden met kinderen. Ik twijfelde maar heb nu definitief de keuze gemaakt geen kinderen te nemen.

Leontien
13-09-2022

Jouw reactie:




Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen




Zoek een therapeut

 
Druk op de plaatsnaam om te kijken welke therapeuten in de buurt zitten:


Staat jouw stad er niet bij? Zoek dan vrij op plaatsnaam >>


© Therapiepsycholoog - psychologen en therapeuten
| Disclaimer | Privacy verklaring | Reviews | Login | Aansluiten