In de kern heeft zij afwijkend sociaal gedrag

Ik ben een gehuwde man van 70 en werd verliefd op een weduwe van dezelfde leeftijd. De verliefdheid sloeg bij ons in als een bom. Als magneten draaiden wij om elkaar heen. Wij deelden onze gevoelens, de liefde was intuïtief.In de aanloop naar deze liefdesklik hadden wij diepgaande gesprekken die ons samenzijn alleen maar versterkte. In gezelschap kwam ik er achter dat zij niet altijd de normale sociale interactie liet zien. Ook in persoonlijke gesprekken liet zij blijken haar beoordelingen over bijvoorbeeld familieleden niet in sociale zin te wegen. Zij neemt ook alles letterlijk, beeldspraak werkt niet. Ze nam egocentrische standpunten in. Ze is zeker niet empathisch, maar na bijsturing stelt zij zich wel beter op.Maar na uitleg van mijn kant begreep ze wel dat ze haar standpunt moest bijstellen. Om die reden wil ze ook niet in grote groepen functioneren. 1 op 1 is voor haar te overzien en daar redt ze zich uitstekend mee. Zij is intelligent en weet na uitleg van mensen die zij vertrouwt haar gedrag aan te passen. Maar in de kern heeft zij afwijkend sociaal gedrag. Het bijzondere aan haar en mij is wel dat zodra wij alleen bij elkaar zijn haar diepe gevoelens mij direct bereiken. Er ontstaat dan een vorm geestelijke verbondenheid en daarbinnen vallen alle beperkingen die wij hebben weg. Ik had bijna voor gekozen maar een relatie van 46 jaar geef je niet zomaar op. Alles overziende moet ik eerlijk zeggen dat ik nog steeds naar deze bijzondere vrouw met autistische trekken verlang. Zij heeft gelukkig een andere man gevonden, maar wij houden nog steeds contact.