Ik voel me zo somber en verdrietig.

Ik voel me zo somber en verdrietig.
Bijna elke avond ga ik huilend naar bed, elke ochtend word ik wakker met een “knoop” in mijn maag.
Ik heb al een tijdje (ruim een jaar) financiële problemen, hier heb ik gelukkig hulp voor.
De financiële problemen zijn ontstaan doordat mijn ex mij ging verlaten en meerdere spullen mee heeft genomen etc.
Ondanks hier vooruitgang in komt, merk ik dat ik mij hier echt vreselijk door voel. Er lijkt maar geen eind aan te komen.
Ook merk ik dat ik deze relatie nog niet verwerkt heb. We hebben 4 jaar een relatie gehad waarvan wij 1,5 jaar samen hebben gewoond, jemig wat was ik gek van die man. Ik was liever bij hem, dan zonder hem. Helaas loog hij vreselijk veel tegen mij. Hier kwam ik achter doen ik gestopt was met de pil, omdat wij een kinderwens hadden. Dit was in januari 2019. Na de eerste paar maanden kwam ik er achter dat hij over bepaalde dingen loog en na 4 maanden werd het steeds erger en kwam hij soms ook niet meer thuis. Geen idee meer wat hij aan het uitspoken was. Uiteindelijk toch maar weer braaf de pil geslikt, maar shit wat is dit moeilijk te verwerken. Ik had zo graag zo’n klein hummeltje gewild. Uiteindelijk is het in juli uitgegaan en woonde ik alleen in hetzelfde huis. Ik ben in september een andere man tegen het lijf gelopen, een geweldige, betrouwbare, lieve man. Maar hij heeft twee kinderen. Maar desondanks hadden wij het leuk samen de eerste maanden. Totdat de eerste verliefdheid, lees hotel de botel, eraf was... ik kwam steeds meer onder de jongens te staan en de jongens gingen voor op alles. Logisch dat je kinds alles voor je beteken, dat kan ik wel begrijpen. Maar het is nu zelfs zo ver, dat ik totaal genegeerd wordt als ik op “bezoek” ben als hij de kinderen heeft. Ik moet de hele dag verplicht tekenfilms “kijken” en meekijken wat er gespeeld wordt op de xbox. Kortom; ik ben er voor spek en bonen.
Ik merk hoe verder we in de tijd gaan, hoe somber ik word en hoe slechter ik de toekomst zie. Ik vind het niet leuk meer om naar mijn vriend te gaan, maar als hij bij mij is zonder de kinderen hebben we het geweldig samen.
Ik word hier zo onrustig, verdrietig en down van. Ik heb een geweldige man, maar als de kinderen er zijn besta ik gewoon niet. Ik voel me altijd zo nutteloos, derde wiel aan de wagen.
Ik weet echt niet wat ik moet gaan doen. Ik ben bang dat ik nooit weer zo’n geweldige man ga vinden. Maar als ik in deze relatie blijf, blijf ik diep ongelukkig.