Ik probeer alles beter te doen, maar.....

Hallo,
Ik ben mark ik ben nu 30 jaar oud.
Ik heb het mijn hele leven al op een bepaalde manier moeilijk maar heb er nooit iets aan gedaan ( te trots , beschaamd , ik hou het wel vol , focus op anderen leggen en niet op mezelf)
Als kind uitte ik mijn innerlijke kwaadheid voor al op school door het op te nemen voor de zogezegd fysiek zwakkere en in de confrontatie te gaan met de zogezegd fysiek sterkere . Waarom dat ik dit altijd deed was voor mij toen niet duidelijk omdat ik nog niet veel besef had van wat er zich allemaal afspeelde in mijn leven.
Ik steek het op een groot deel op de scheiding van mijn ouders, op mijn broer die drugsverslaafd is en die ik door de scheiding ook meer dan 15 jaar niet in mijn leven heb gehad , mijn vader heb ik van mijn 3 tot mijn 21 nooit gezien of gehoord ook al woonde hij op een tweetal kilometer van mij.
Mijn stiefvader die me mishandelde op jongere leeftijd heeft er ook geen goed aan gedaan op mijn gevoel vandaag daarbij komend dat mijn moeder nu ook alcoholiste is en de twee halfzussen opvallend hard voortrekt omdat zij jonger zijn en de situatie allemaal nog niet goed beseffen , ik ga in de clinch omdat ik mijn ouders liever anders had gezien en de halfzussen gaan volledig mee in het manipulatie spel van mijn moeder.
Ik neem het hun niet kwalijk en probeer een goede broer te zijn maar het lukt me steeds minder.
Zou liefst van al , alle contact breken met de moeder en de stiefpa.
Ik voel me het 5de wiel aan de wagen als zoon van een andere relatie van de moeder en voel me echt niet thuis en word altijd geconfronteerd met de realiteit en dat is dat de twee halfzussen de moeder en de stiefvader het " perfecte gezinnetje " vormen en ik alleen maar de herinnering ben van een mislukte relatie vroeger.
Ik ga gewoon door en denk aan mijn vrouw en mijn kind en probeer alles beter te doen , maar een babbel met iemand die ongeveer hetzelfde doormaakt zou ik wel kunnen appreciëren al is het maar dat ik er iets kan uit leren .
Grts