Ik moest knokken voor haar liefde

6 jaar geleden heb ik een punt gezet achter mijn relatie, maar wat ik niet begrijp is dat de ene vriendschap na de andere vervolgens verwaterde, veranderde of helemaal stopte. Het lijkt alsof ik na teleurstellende ervaringen met een psycholoog, iedereen afstoot. Dat maakt mij eenzaam en onzeker. Ik heb moeite met intimiteit, maar mis de wat diepergaande relaties. Ik heb een dochter, maar haar wil ik er niet mee opzadelen. Zij leidt haar eigen leven en we hebben een goed contact verder.
Ik ben 61 en zit bij een activiteitengroep, maar dat zijn doorgaans vluchtige contacten. De band met mijn familie is niet heel sterk. Ik ben van een tweeling, maar mijn broer was het lievelingetje van mijn moeder. Ik moest knokken voor haar liefde. Tja dit draag ik mee en heeft nog steeds impact op mijn leven. Ik heb nog een broer en twee zussen, nogal rationeel ingesteld. Ik ben nogal gevoelig en dat maakte mij hun mikpunt. Ik wil niet in de slachtofferrol, maar het had anders kunnen zijn.