Ik mis hem verschrikkelijk

Ik verloor mijn man afgelopen augustus 2016, na jaren van strijd tegen LBD (vorm van dementie)/ Parkinson, en wij waren op 4 maanden na 50 jaar getrouwd. Uw verhaal zou mijn verhaal kunnen zijn.

 

De buitenwereld denkt dat je het prima doet, maar het verlies en verdriet went nooit. De triggers dat je denkt dat hij zo kan binnenstappen zijn ontelbaar. Alles herinnert aan hem en het gemis wordt steeds groter.

 

Ik wens u veel sterkte en wens dit nog steeds ook voor mezelf.

Wat een verhaal zeg, je kunt wel merken dat het gemis heel groot is; we kunnen eigenlijk niemand die ons dierbaar is missen.

Ben zelf mijn lieve vrouw twee jaar geleden kwijt geraakt, ze was maar 52 jaar. De dood op zo'n jonge leeftijd is moeilijk te begrijpen! Waarom vragen zijn volgens mij niet zo zinvol.

Toch besef ik dat wij nog leven en dat het leven, ook na een heel groot verlies, nog de moeite waard kan zijn. Probeer trots op jezelf te zijn over de manier hoe je met zo'n grote tegenslag, om het zo maar te noemen, omgaat. Sterkte.

Weet precies hoe je je voelt na 46jaar huwelijk mijn maatje verloren vreselijk mis hem zo erg .Het alleen zijn vreselijk .De pijn die je voelt is onbeschijvelijk.

Begrijp het jammer genoeg helemaal!!!!!

Ben zelf bijna twee en een half jaar geleden mijn man verloren aan kanker en het gemis wordt alleen maar groter, vooral bij bijzondere gelegenheden met de kinderen of kleikinderen.

Ik heb nooit geweten dat het allemaal zo moeilijk is.
Heel veel sterkte.
Hartelijke groet.

Hallo ik ben Hanny en heb vorig jaar oktober mijn man plotseling verloren aan een hartstilstand .wat is dit verhaal herkenbaar zo veel verdriet dat het groom pijn doet.

 

Probeer mijn level weer een beetje op te pakken maar het is zo moeilijk.De een dag gaat redelijk en de volgende dag stort je weer in. Dan Ben je de hele dag aan het huilen .Ben inmiddels 10!kilo afgevallen het lost zo veel energie .

 

Het alleen zijn en de eenzaamheid is zo zwaar.Heb twee hele lieve kinderen maar die hebben ook hun eigen leven .heel veel sterkte en kracht voor jullie allemaal.

Ik zit helaas in het zelfde schuitje. Altijd alles samen gedaan en nu zit je heel veel alleen. Voel mij vaak erg eenzaam en vind het moeilijk om verder te gaan. Moet een nieuw leven opbouwen, wat niet meevalt als je wat ouder bent. Even mijn hart gelucht.

Het is me zoo herkenbaar heb mijn man 18 september 2019 verloren van longkanker vier vreselijke maanden 😬 maar nu verder door het leven Alleen ? En ook zit ik met die gedachte da hij nooit nog terug ga komen !!! ik kan niet leven zonder hem en kan het niet geloven het was juist ne film We waren 46 jaar gehuwd !! Heb wel twee zonen maar die Zijn het huis uit en hebben zelf een gezin !! Iedereen wil me helpen maar niemand kan me helpen ! Dieje kanker en er dood van gaan vreselijk pffff

Hoi lieve Anoniem .
Ook ik man van 82 heeft een 52 jarig huwelijk achter de rug en weet hoe jij je voelt .het gemis van je partner maatje en geliefde is iets waar je niet zo maar aan voorbij kunt gaan ik heb nog steeds behoefte om lichamelijk kontakt via een arm over de schouder en je verhaal kunnen delen ik zal mijn geliefde nooit vergeten maar een contact met een gelijk gestemde vrouwelijk maatje zou ik wel graag willen ik wens jou veel succes dikke knuffel

Hoi lieve Anoniem .
Ook ik man van 82 heeft een 52 jarig huwelijk achter de rug en weet hoe jij je voelt .het gemis van je partner maatje en geliefde is iets waar je niet zo maar aan voorbij kunt gaan ik heb nog steeds behoefte om lichamelijk kontakt via een arm over de schouder en je verhaal kunnen delen ik zal mijn geliefde nooit vergeten maar een contact met een gelijk gestemde vrouwelijk maatje zou ik wel graag willen ik wens jou veel succes dikke knuffel

Mijn man is was gisteren 7 maanden geleden.gestorven krijg het verdriet hierover niet verwerkt, ben de hele dag in mijn hoofd met hem bezig. Hij was hiervoor 3 jaar in zorginstelling, had Lewy Body dementie, vreselijke ziekte, er waren dagen bij dat hij het echt niet meer wist, maar andere dagen wist hij juist wel wat er met hem was, en wilde hij mee naar huis. Ging elke middag naar hem toe, en juist die middag valt mij nu zo zwaar, zeker nu ook nog met die corona, als ik niet zo maar ergens naar toe kan, heb mij opgegeven in verzorgingshuis voor vrijwilligers werk, maar ook dat mag nu niet. Ben.wel 81 jaar, maar best nog in staat voor vrijwiliggerswerk. We waren 37 jaar getrouwd, en dat was geweldige tijd, hij was zo'n lieve man voir mij. We hadden gezamelijke hobby, dst was de duivensport, nu zit ik alleen ddar kan ik dus echt niet tegen, heb mijn hele leven mensen om mij heen gehad en nu zit ik alleen, vreselijk.

Mijn man is nu een jaar overleden hij kreeg euthanasie wat zijn grote wens was,maar ik was daar niet aan toe .hij had geen kwaliteit van leven meer wij waren 51 jaar getrouwd.Als ik aan zijn lijden denk dan heb ik er vrede mee .maar het alleen zijn vind ik verschrikkelijk Niks meer kunnen delen ,geen herinneringen enzovoort en de verschrikkelijke leegte. Ik had zo graag nog iets willen zeggen,maar alles is voorbij. Vreselijk

Ik ben bijna 9 weken geleden mijn man verloren op 45 jarige leeftijd. Het is net of mijn hart eruit gerukt is. Onze hele toekomst alle plannen, zijn in duigen gevallen. We waren zielsgelukkig en een samengesteld gezin. Nu is alles anders, mijn gezin is in 2en gehakt. Van de week ook weer moeten werken en daarna stort ik volledig in. Eigenlijk is het niet te dragen, en als ik de reacties zo zie heel tijd zeker geen wonden. Iedereen heel veel sterkte

Dat je je zo down voelt en futloos zal nog wel even zo blijven Het zal
eig nooit helemaal weggaan.. wat heel normaal is wanneer je geconfronteerd word met verlies. Je leert er op den duur mee omgaan. En ook jij zal dat op geheel eigen wijze doen. Praat over jouw vader, haal herrinneringen op Zo vergeet je hem niet De herrinneren houden je vader levend Koester ze met heel je hart! Heel veel sterkte

Ook mijn man is 1jr geleden overleden,op wat oudere leeftijd,maar je kan elkaar nooit.missen,het doet pijn,vermoeid,veel huilen,praten met kinderen,praktijkondersteuner,dokter,alles helpt wel wat,,maar ik wil weer zoals eerder zijn,,leven,,sterk,,enz..
Ik heb er veel verdriet van,en als ze vragen,,hoe gaat het,,dan ga ik al huilen,,,,,,

Mijn man mijn maatje mijn alles is 3 maanden geleden na een kort ziekbed overleden aan long fibrose. We hadden net een camper gekocht en hadden zoveel plannen. Het besef dat hij nooit meer terugkomt wordt steeds heftiger. Elke morgen vraag ik God of hij mij wil helpen en tot steun wil zijn in mijn grote verdriet en dank hem voor mijn zoon, familie en vrienden en alles wat ik verder nog heb. Ondanks mijn intense verdriet krijg ik de kracht waar ik om vraag.

Mijn man is 12 Sept overleden na een hartinfarct hij heeft nog 1 week in coma gelegen en toen moest ik hem laten gaan, ik vind dit verdriet bijna niet te dragen, en vraag me elke dag af waarom ik hier nog wel moet zijn, ik heb veel lieve mensen om me heen maar niks maakt het makkelijker, het enige wat ik denk is, ik wil naar hem toe, maar het is mijn tijd nog niet.

Mijn man is 1,5 jaar overleden aan leukemie,hij was z'on sterke vent ,nooit ziek geweest ,ik mis hem elke minuut ;te vroeg 74 jaar we hadden nog zoveel kunnen doen samen,ik moet ermee leven maar het is zwaar.Toch denk ik soms dat hij me helpt,dat hij er nog is in moeilijke momenten.kon ik hem nog maar 1keer aanraken;ik kon het niet geloven dat hij zo ziek was,hij was tussendoor nog sterk,maar nu is hij weg en ik kan alleen maar droef en dankbaar zijn voor al zijn harde werk.ik koester de hoop dat ik hem ooit terugzie.

Ja ik weet ook geen raad met mijn verlies mijn ventje was alles voor mij , nu heb ik geen zin meer om te leven , voor wie en wat , heb gaan kinderen
Hoe geraakt een ander daaruit , ik zit voortdurend te wenen en zie echt geen toekomst meer en vooral die herinneringen doen zo pijn , en dat ik nooit geen knuffel meer ga krijgen van hem , ik word er zit van , en als ik een koppel zie lopen zoals ons word ik zo boos , waarom wij ook niet denk ik dan

Ik weet wat je doormaakt mijn lieve man is vorig jaar plotseling overleden aan kanker, niemand zag het aankomen. Ik mis hem nog steeds. De ochtende en de avonden zijn het ergst.

Het is hard als je partner er niet meer is. En als je al zoveel jaren samen was. Probeer de herinnering vast te houden en toch verder te gaan met je leven. Mijn partner is nu 8 maanden geleden overleden na een ziekbed gedurende de hele coronatijd. Wat een hel was het. Maar we hebben elkaar alles gezegd wat gezegd moest worden en ik heb me neergelegd bij zijn dood. Hij is uit het lijden verlost, zo zie ik dat. Nu is het tijd om goed voor jezelf te zijn. Ik doe dat door volop in het leven te staan, naar vrienden, theater, familiebezoek, elk feestje grijp ik aan. Ik ben al 3 keer alleen op vakantie geweest en ga gewoon weer..... Sinds een maand ben ik actief op zoek via een dating site. Dat brengt weer leven in de brouwerij. Je moet verder, maar doe dat niet in leegheid maar in lichtheid. En ja, ik huil ook nog steeds, laat het gewoon gebeuren. Probeer er nog een mooi hoofdstuk aan toe te voegen, je leeft maar één keer, ben lief voor jezelf!!

Hoi Lotgenoot,

Ik ben Rebekka en ben mijn vader verloren. Tot op de dag van vandaag mis ik hem vreselijk en zoek ik naar een manier om daarmee om te gaan. Inmiddels ben ik zelf moeder en weet ik hoe erg een zoon of dochten op een ouder leunt. Mijn vader overleed toen ik 12 was en dat was veel te jong. Zelfs nu heb ik daar nog last van.

Omdat ik hem zo miste ben ik Lofdicht gestart. Door herinneringen weer tot leven te brengen gaat hij voor mij weer een beetje leven en dat werkt troostrijk. Het zorgt voor een luikje naar ongedwongen gesprekken met mijn moeder en andere familieleden die hem ook nog kennen. Omdat ik dit iedereen gun, vraag ik aan alle mensen op dit forum of je ook een herinneringen van de persoon die je zo mist tot leven wil brengen? Het kan echt een beetje helpen. We praten niet over de dood, maar dat zou wel moeten kunnen als je daar behoefte aan hebt.

Wil je ook een levende herinnering? Stuur een mooie foto met daarbij de herinnering, voornaam en leeftijd van de persoon die je mist. Als je op facebook (Lofdicht) of instagram (Lofdicht_film) kijkt zie je nog meer herinneringen van mensen.

Zo zorgen we ervoor dat onze dierbaren toch nog een beetje bij ons zijn. Doe je mee? En deel dit bericht mocht je iemand kennen die die ook nodig heeft.

Liefs!

Ook ik maak dit nu door. Hoop dat het uuteindelijk beter wordt

Ik lees je verhaal , en nog eens . Lees dat jullie al heel lang samen waren . En dat komt hard aan als je dan alleen komt te staan . In die situatie zit ik ook nu . Ik lees ook het gevoel dat je hem nooit meer zal zien . Dat is zoo onwerkelijk . Dan lees ik dat je nog wel met je man hebt kunnen praten . Dat je zelf verder moet . Dat had ik ook graag gehad . Mijn man had een beroerte en was totaal verlamd , kon niet meer praten niet eten niet zelf plassen . Ik weet niet wat er in hem omging . Alleen zijn ogen bewogen . Ik heb hem zelf verzorgd dag en nacht . Alles geleerd op de IC in het ziekenhuis . Ik las niet of je kinderen of kleinkinderen hebt . Of ben je helemaal alleen met je verdriet . Ik kijk wel naar alle positieve dingenhoe klein ook . Maar ik begrijp precies hoe je je voelt . Ik zoek ook maar naar antwoorden . Mijn man is nu een half jaar weg . Van jou twee jaar , maar het verlies begint steeds meer tot je door reddingen . En nu met de feestdagen kun je dat weer aan of ga je ergens heen?. De lieve groetjes Betsie

Ik begrijp je verdriet.
Mijn man is 4 maanden geleden overleden.
Het is heel moeilijk weer mijn weg te vinden.
Het verdriet is rauw in al zijn facetten.
En het overvalt je iedere keer weer .
Sterkte
I M

Ik ben vorig jaar mijn verloren aan longkanker.. over 1 week is hij 3 maanden dood . Ik voel ook dat het verdriet en gemis steeds groter wordt. En ondanks dat ik bij zijn sterven was, vind ik het niet te bevatten dat hij voor altijd weg is uit mijn leven

Mijn vrouw is ook een jaar geleden na 2 maanden ziekte overleden maar zelfs na een jaar lijkt het wel of het vorige maand was,de pijn wordt niet minder , wel erger de leegte blijft ,ze zeggen het slijt wel.?