Ik kan mijn ontlasting niet ophouden

Hey Kim,

Ik heb het gelukkig nog maar 1 keer gehad dat ik te laat aan de wc was. Over het algemeen probeer ik al naar de wc te rennen als ik krampen voel.

Ik ga gemiddeld 6x per dag naar de wc maar heb bijna nooit het gevoel dat alles er uit is..

Ik ken het maar al te goed

Ik herken me helemaal in wat Sari schrijft.
Nu ik in de coronatijd veel in de vrije natuur wandel, kom ik regelmatig 'in hoge nood'. Met fietsen kan ik de aandrang beter reguleren!
Alle lotgenoten. Sterkte!

jaa hoor ik heb heel vaak diaree
ik ben bang als ik ga uit eten dat eve later al naar de wc moet
sons onderweg naar huis al
ik zit er elke dag mee

Dit is een zeer herkenbare situatie. Zelfs als ik op mijn eten let heb ik steeds het gevoel naar de wc te moeten. De stress is enorm hoog,zelfs in de nabijheid van mijn huis. Zeer lastig, en andere mensen kunnen er te weinig begrip voor opbrengen. Ook steeds die diarree na het eten...

Hallo Kim,

Dat inderdaad heel vervelend, probleem doet zich met mij ook voor.
Kan soms mijn ontlasting, niet ophouden, heb dan gelijk een wc nodig.
Heb altijd een wc rol bij me.
Door dit pds syndroom is je leven wel beperkt.
Heb je voor mij wat oplossingen om me vrijer te bewegen?

Groetjes Ben

Ik heb na de bevalling van mijn dochter van 17 PDS gekregen. Ik heb een bekken instabiliteit en een te grote darm waardoor alles extra pijnlijk word. Buik word groot alsof ik 9 maanden zwanger ben. En ontlasting blijft in onderbuik dus zitten. Het is zo afwisselend vooral veel verstoppingen en heftige diarree aanvallen waarbij het lijkt alsof ik een beroerte krijgt. Ik ben 41 en voel me vaak 80 alsof mijn lichaam niet van mij is. Ik vind het verschrikkelijk naar voor iedereen die het heeft. En omdat ik veel bid en naast medicijnen Positiviteit en een goed en gezond eetpatroon helpt wens ik voor jullie allemaal veel meer geluk en mooie momenten toe. Blije momenten zijn vaak de momenten waar ik mij even niet ziek voel
Hoop dat jullie dat ook ondanks al die ellende toch kunnen hebben en beleven.
En heel veel sterkte allemaal.

hallo
ik heb een prikkelbaredarm
en heel vaak diaree
en waterige ontlasting
ik ben soms bangergens naar toe tegaan
en regelmatig buikpijn

Ik herken dit zeker. Heb al menig keer de wc niet gehaald of buiten achter een struik gezeten. Super vervelend.

Ik herken alle verhalen en begrijp nog steeds niet dat er geen dokter is die er iets aan kan doen. Je hele sociale leven is hopeloos. Je kunt nergens meer van genieten , durft niet eens meer een boodschap te doen en bent alleen maar bezig met jezelf en je onderbuikgevoel. Moe , misselijk en depri.
Dit is een van de heel erg onderschatte problemen. Het went nooit en het maakt je kapot.

Ja, ik heb heel vaak diarree. Ik ga meestal nergens heen zonder de fiets of auto. Ik ga niet met t ov. Ik slik nu wel eens loperamide. Dat helpt wel. Ik ga nu ook hypnotherapie doen. Sterkte allemaal!

ik heb een prikkelbare barm

veel buik pijn en diaree soms kan ik het ook bijna niet op houden ik fiets veel maar durf soms niet te gaan
het bepaald je leven

ik heb een prikkelbaredarm
veel last van buikpijn en diaree
ik durf bijna niet gaan fietsen

ik herken het helemaal
wat kunnen we er aan doen???
je leven is op deze manier minder leuk
soms bang om ergens naar toe te gaan

ik poep de hele dag in de broek ,,kan ontlasting niet op houden

Ik ken het. Altijd al wat last van PDS gehad, maar sinds 6 weken diarree erbij. Ca. een uur na het eten moet ik lopen naar de wc. Ergens naartoe gaan enkel met 2 onderbroeken en extra maandverband. Ook ‘s nachts veel gerommel. Echt zo een miserie. Kan op termijn ook niet goed voor je darmen, en vitamineverlies….en het maakt je depri. Ik vind geen oplossing.

Hoi ! Dat naar de WC rennen ! Heb ik ook regelmatig!! Als ik ga wandelen moet ik geen koffie drinken !! PDS zeggen huisartsen !! Als ik verkeerd heb gegeten !! Friet halen ! Chocolade! Weinig vezels !! Ervaar ik 3 kilo cement in mijn darmen !! En nu erge Angst !! Erbij gekregen !! Fuck !!!! 🥲

Ja Kim dit herken ik ook met erge krampen erbij

Na 1 a twee kilometer wandelen ga ik veel winden laten en dan opeens komt de kramp en ben ik blij als ik nog op tijd een wc kan bereiken. Soms diarree maar ook gewoon vaste ontlasting. Heel hinderlijk, durf niet ver te lopen.Net ook eerst nog ontlasting gehad thuis en dacht veilig te kunnen wandelen. Toch weer kramp en net op tijd de wc gehaald.

Ik heb vanaf eind jaar 2017 ook darm klachten gekregen, in 2018 is de diagnose PDS gemaakt. Ik had wisselende periodes van de klachten. Het kon weken goed gaan, maar de klachten kwamen snel terug en hielden dan vaak voor maanden aan. Ik had dan altijd last van diarree, maar sinds een poos geleden is het waterige diarree. Het gaat nu ook niet meer weg. Zodra ik de minste druk voel, moet ik gaan rennen. Ik ben meestal optijd, soms net te laat. Ik kluister de laatste weken aan huis, ik durf er niet meer opuit te gaan. Ik herken het zeker.. Ik vind het erg beschamend, mensen geven wel aan dat het niet erg is. Toch kunnen ze niet begrijpen dat ik mijn leven hierop aanpas. Het is vooral die onbegrip wat mij raakt.

Ik heb al weet ik hoeveel jaren PDS. Bij mij zit rechts onder de ribben meestal de "pijn". Is gelukkig lang zo erg niet als ik hier van velen lees. Ik heb als ik blijkbaar iets verkeerds eet, ook soms te maken met de ren je rot naar de wc. Dan moet je er gelijk zijn anders gaat je hele broek eronder zitten. Maar komt gelukkig ook niet zo vaak voor. Maar bij uit eten gaan heb je altijd de angst onder het eten te moeten of onderweg naar huis. Maar ook dat komt gelukkig bij mij zelden voor.

Ik sukkel al van 2011 met mijn darmen. Had het in het begin niet echt door tot ik mij niet meer kon inhouden en het toilet van de Horeca zaak waar ik zat volledig heb onder gekakt omdat ik een korte broek aan had en mijn riem niet open kreeg. Beschamend direct naar huis. Sindsdien is ook de schrik er bij gekomen en ga ik nooit zonder wc papier en propere kleren de deur uit. Toch heb ik nog een paar voorvallen gehad waardoor ik nu bijna nergens naar toe durf en anders neem ik 6 tot 8 emodiums dan ik toch een uur of 5niet naar wc. Dus ik versta jullie allemaal maar ondervindt ook dat er bijna geen begrip is en nog minder hulp voor dit.

ik durf reeds een bijna een jaar mijn woning niet meer te verlaten en zit dus al die tijd in mijn woning op gesloten liefst in mijn bed omdat die juist naast het toilet zich bevind! Ik ben heel de dag en nacht zo bang dat het probleem de kop weer op steekt en ik niet snel genoeg het toilet kan bereiken met de gevolgen vandien, ik zo al menig ondergoed moeten weggooien want dat nog wassen zie ik niet zitten dan moet ik ook nog erna heel het toilet poetsen daar die helemaal bevuild is geraakt en ook de vloer dweilen, vroeger lag er nog een mooie toilet matje in die kamer maar die heb ik moeten verwijderen omdat die ook telkens bevuild is,! Ik heb ook juist een zware rugoperatie achter de rug waar de chirurg ook hoopt dat hij hierbij het probleem zou kunnen oplossen daar het probleem is ontstaan na darmonderzoek onder volledige narcose ik moest hierbij op mijn zijde gaan liggen met mijn rechterbeen helemaal opzij hierbij had ik pijn in mijn heupen en mijn rug maar gaven ze geen reactie op ik moest zo blijven liggen, dus volgens mijn rug chirurg zijn zo de problemen ontstaan dat ik moeilijk mijn ont lasting kan ophouden en het vaak zelfs niet eens voel pas als het reeds te laat is voel ik dat mijn broek bevuild is en me dan me spoedig naar het toilet begeef en ja hoor dan is het weer te laat en dat zou dus komen volgens mijn rugchirug omdat ze mij in narcose hebben gebracht in een verkeerde houding en tijdens een normale slaap kan een mens zich nog bewegen maar tijdens een narcose niet en zo is er waarschijnlijk ergens een zenuw gekneld geraakt en dus hoopte hij dat tijdens mijn zware rugoperatie ook dit probleem was opgelost! Het was dus ook mede de schuld van diegene die het darm onderzoek heeft uitgevoerd ik heb dat reeds enkele malen dat in die kliniek aangekaart maar ze zeggen dat dat onmogelijk kan dus ik heb geen poot om op de staan want ze houden elkaar het dak boven elkaars hoofd en wij zijn maar gewone mensen wij kunnen hun macht toch niet tegen op I Zo loop ik reeds twee jaar met ook een voos gevoel in mijn achterwerk en mijn bovenbenen I Ik heb juist nog het schrijven moeten stoppen omdat het probleem zich weer de kop op stak gelukkig was ik er op tijd bij I Mijn man beweerd als ik een doktersbriefje va'van de specialist heb waar op staat dat ze mij wegens mij ziekte me steeds de toegang tot het toilet moeten verlenen dat dat niet rechtsgeldig is en dat ze altijd de toegang tot het toilet kunnen weigeren ik zei erop dan haal ik er de politie erbij want dan sta ik er mooi maar hij beweerd als de politie komt dat ik dan ik te horen krijg dat het briefje totaal niet helpt want dat de winkellier me niet verplicht is om mij de toegang tot het toilet hoeft te geven en dan maak ik mij zo enkel maar belachigheid maak, dat ik dan maar een pamper moet aan doen zie je me al een mooi kleedje bv:gaan kopen met een zwaar rugkorset en een pamper aan ze zullen me graag zien komen het zal snel zijn maar we kunnen jou jammer genoeg niet helpen want alle kleding is te tialeerd dat het korset er niet onder kan en zo zijn ze er gelijk ook vanaf om iemand met een pamper toe te laten! Als je dan in een winkel staat ook al met een pamper aan de reuk kun je toch niet tegen houden en dan sta je daar met een rode kop als iedereen naar je kijkt I Ten eerste ik voel me nog veel te jong om een pamper te dragen ten tweede het lost het probleem niet totaal op want er blijft altijd de kans bestaan dat je in de winkel staat en iedereen naar je kijkt en ik met een rode kop er sta omdat de reuk je niet kunt tegen houden dus dan is er maar een oplossing altijd thuis blijven op gesloten tussen vier muren maar daar krijg je jammer genoeg geen begrip voor, want dan zeggen ze ik zou me toch niet op sluiten ik zou met een pamper aan toch naar de winkel gaan of buiten komen want daar dient dat toch voor om je wat vrijheid te geven, maar zij hebben dat probleem niet en dan is het gemakkelijk van spreken, maar eigenlijk weten ze totaal niet waarover ze praten enkel de mensen die in de zelfde situatie zitten begrijpen waarover ik spreek I Eigenlijk moeten de artsen die het probleem hebben veroorzaakt hebben mij proberen te helpen en op welke manier dan ook het probleem proberen op te lossen maar die laten me gewoon in de steek I Mijn rugchirug had mij nog enig hoop gegeven dat hij het probleem zou kunnen oplossen door de geknelde rugzenuw vrij te maken want die had ondertussen er ook voor gezorgd dat ik plotseling verlamd was geraakt en een spoedoperatie moest ondergaan binnen het uur na dat de verlamming is opgetreden want iets later zou de zenuw afsterven en ik voor heel mijn leven verlamd moest doorbrengen in een rolstoel met dat darmprobleem er ook nog bij, want je hebt dan wel recht op thuis verpleging en verzorging maar die zijn niet heel de dag aanwezig en je zult altijd zien als die weg zijn het probleem zich de kop opsteekt en dan zit je daar voor een lange tijd in je eigen vuil en beschaamd en bang dat er dan juist iemand op bezoek komt of binnen moet zijn, en mijn ventje kan mij totaal niet helpen want hij ligt zelf vaak heel de dag te kreunen van de pijn op de zetel dus hoe wil je dan dat hij mij uit de rolstoel zou krijgen om me vervolgens te verschonen ik zou zelfs niet willen dat hij dat zou moeten en ook eender wie ook ik zou me doodschamen dan heeft het leven voor mij geen enkele zin meer dan mogen ze mij het liefst laten inslapen als onnodig lijden, want je zit daar dan toch enkel pijn te lijden en een last te zijn voor de mensen in je dichte omgeving ook al zeggen van niet ik zou dat zo wel aanvoelen! En jammer genoeg is er altijd de kans dat ik terug een ruginfarct kan krijgen met een verlamming als gevolg dan volgd er weer een spoedoperatie maar ik heb nooit de garantie dat ik erna kan lopen of ook het darmprobleem hierbij is opgelost, ik zie de toekomst angstig vreselijk bang tegemoet opgesloten heel mijn verdere leven tussen twee muren, zonder enige zin van leven liggend in mijn bed want veel meer kan ik echter niet meer! Ik blijf nog enkel leven voor mijn ventje en mijn kinderen en kleinkinderen met de hoop dat ze me ooit zouden kunnen helpen I Ik wens hierbij alle mensen met dit vreselijk darmprobleem nog van harte veel sterkte en heel veel moed toe uit het diepste van mijn hart want ik weet waarover ik spreek! Veel liefs en nog een goed leven en dat er hopelijk zo snel mogelijk een oplossing komt ook voor ons probleem, véél sterkte en moed en blijf geloven want anders heeft het leven nog maar amper zin zonder hoop I

Vind het erg naar voor je en herkenbaar.ik heb al wel 20 jaar PDS en al verschillende "ongelukjes"gehad.heel gênant,maar ik weet,kan er niets aan doen en alles wil weer schoon, ik zelf,mn kleding.maar het geeft onzekerheid met winkelen en wandelen.en soms is een wc vlak bij,nog niet dichtbij genoeg.ik heb dit altijd smiddags,dus daar rekening mee houden, helpt.sterkte er mee!

Ik herken het ook hoor. Ik vind het prettig te lezen dat ik niet de enige ben al gun ik dit niemand. Wanneer ik iets voel in mijn buik raak ik in paniek en moet gelijk naar de wc en soms ook overgeven erbij. Ik heb al veel onderzoeken en therapie gehad en nu in een burn-out terecht gekomen. Ik las veel over de Lucovitaal die ga ik proberen en therapie voor de angsten. Sterkte.

Ik heb daar ook last van dan je soms net het toilet niet haalt,heb het 3 X gehad en het gaat tussen de oren zitten,bang dat als je kramp krijgt en je bent ergens het net niet gaat halen,vindt het vreselijk hoop er toch nog eens van af te komen

Ik heb daar ook last van dan je soms net het toilet niet haalt,heb het 3 X gehad en het gaat tussen de oren zitten,bang dat als je kramp krijgt en je bent ergens het net niet gaat halen,vindt het vreselijk hoop er toch nog eens van af te komen

Helaas na een tijdje dat het beter ging nu ook weer last. Ik heb vooral veel last in het voorjaar/zomer als het warm is. Je sociale leven wordt er door beïnvloed.
Altijd denken is er een toilet in de buurt, waar fiets of rijd ik langs naar huis moet het eens erg nodig zijn. En ik vind het lastig uit te leggen aan anderen, heb nl wel eens gemene opmerkingen gekregen, ze snappen het niet. Ik bedenk ook altijd iets dat ik niet met iemand anders mee hoef in de auto, voor het geval dat.
Het blijft een k. probleem. Maar ben blij ook verhalen van anderen te lezen, voel ik me niet zo alleen.

Heel herkenbaar

Dank Anne, ik heb hier dezelfde symptomen. Super vervelend en ook wel alles uitgesloten en niks mee hart of longen. Wel longontsteking gehad begin dit jaar en ja hoor prednisol en antibiotica gehad, maand later begonnen de heftigste symptomen weer. Net of er lucht naar boven gedrukt wordt tegen het hart. Altijd opgeblazen buik en merk dat mineralen en vitamine slecht worden opgenomen. Dus ben weer aan extra magnesium met taurine beginnen en vitamine minerale complex van Bonusan. Dat is overigens wel goed spul. Hopelijk slaat de magnesium snel aan want dat verminderd de spierpijnen in rug ook.

Ik heb er ook last van soms wel 5 keer per dag. Mijn energie is dan helemaal op, en ik wordt er ook hopeloos van. Ik heb nog zoveel verplichtingen in mijn leven. En niemand helpt me.