Ik kan deze eenzaamheid moeilijk verdragen

Hallo shila,

Ik zou wel een luisterend oor willen zijn! Zou je daar interesse in hebben?
Ik vind het namelijk gezellig, kletsen!

Groetjes Chantal

Ja ik weet wat je voelt . Ik ben al jaren alleen . En voel mij ook eenzaam . Het is ook zo dat ik er de ene keer beter tegen kan dan de andere keer . Het is tegenwoordig heel moeilijk om iemand te vinden . De mannen op die datings site , denken alleen maar 1 ding . Er is geen man meer die een relatie wil .

Ik ken het gevoel..vier al jaren mn verjaardag niet..komt toch niemand en ik wordt ook nooit uitgenodigd ook omdat ik gewoon weinig tot geen contacten heb..en dan die gezellige fotos voorbij zien komen ..doet mij soms best pijn..dan denk ik waarom,zit daardoor ook niet meer op Facebook ..ik hoor vaak jij bent spontaan en gezellig..dan denk ik ja nodig mij dan uit???
Denk wel aan andere maar andersom.....dus mijn muur wordt steeds hoger

Waarom vinden "wij" elkaar niet? ongeacht leeftijd?

Herken alles ik zoek een maarje en af en toe bij elkaar blijven overnachten lijkt me leuk. Zo zou je een vertrouwde minder eenzame band op kunnen bouwen en leuke dingen doen al is get in huis. Wat vind jij van zoiets

Wat ik ten 1 ste wil vragen, wat u leeftijd is en waar u woond,?

Ik ben 55 jaar, geen kinderen en heb al 20 een fijne relatie, met mijn partner. Ik heb dat gevoel ook, ik heb mijn leukste tijd wel gehad, met veel vrienden en vriendinnen in het verleden, gezellige familiebijeenkomsten (bij tantes, ooms, neven en nichten) etc. zijn er voor mij niet meer sinds 2019. Ik heb sinds 2019 een moeizaam contact met ouders, die mij keer, op keer een nieuw trauma bezorgen, mij negeren, buitensluiten mij afwijzen etc. Vermoedelijk is het contact met mijn broer en schoonzus hierdoor ook van beide kanten minder geworden. Dan te bedenken, dat ik tot tweemaal toe, zo uit had gekeken, naar een gezellig samenzijn, met ouders en mijn broer en diens gezin, en dat dit weer eens, door mijn ouders is verpest. Sinds kort heb ik ontdekt, dat het voor mij blijkbaar meer een gemis is, dat ik het contact met mijn broer en diens gezin, niet meer heb, dan andersom en dat doet pijn. Wie blijf er dan nog over en hierdoor ga ik nog meer vermijden, dan ik al deed, zelfs met een lieve achternicht, met wie ik al jaren intensief email contact had, ga ik nu uit de weg.
Ik heb een half jaar geleden, voor het laatst iets leuks ondernomen buitenshuis en ga eigenlijk maar eens in de paar weken naar buiten, voor een wandeling, mede door veel lichamelijke klachten Ptss/vermijdingsdrang/Trauma (licht angstig en lichte depressie) en sinds kort geestelijk uitgeput. (waardoor ik gestopt ben met vrijwilligerswerk, als ook het doen van cursussen) Het enige waar ik nog plezier uit kan halen, is mijn creativiteit en het zelf maken, van poppenhuis miniatuur meubels etc. Maar wat ik wil is gewoon wat leuke contacten, buitenshuis. Poppenhuis miniatuur maken, is beslist niet voor ouderen, wat ik overigens altijd heb gedacht, maar dingen in huis doen, kan altijd nog als je straks/ooit helemaal aan huis gekluisterd blijk te zijn.
Ben wel heel blij, met mijn partner en twee katten; als ik mijn man niet meer zou hebben, wat heb ik dan nog om voor te leven, mijn lieve katten, maar die hebben ook niet het eeuwige leven. Ik weet het: ik moet mijn zegeningen tellen, maar dat valt verdomd niet mee.
Als ik dan terug kijk, naar het leven, wat ik vroeger had, met zoveel sociale contacten, uitjes, met anderen etc.

Shila,

Vroeger ging ik op stap en had zoveel vrienden.
Maar er klopte iets niet daar kwam ik achter.
Ik kreeg medicijnen terwijl ik juist altijd de ideeën had.
En gelukkig nog steeds heb.
Ik had vroeger de "vrouw der vrouwen" en heel veel social contact.

Nu heb ik nogal wat kunst gemaakt, en werk aan mijn tweede album.
Maar das niet altijd iets voor mijn familie, dat telt niet echt.( ze denken anders)
Ik heb mijn eigen studio, zie nog goed uit voor een vijftiger, maar last van vertrouwen in nieuwe mensen omdat ik vaak te open was.
Daarom leef ik nu teruggetrokken,
dit is zonde wat met een beetje financiële middelen zou ik veel kunnen doen.
Expo's houden.
Album dan ook via label
Poëzie album e book uitgeven.
Ectr

Als ik self coaching boeken lees valt me steeds op dat je de mensen moet kennen.

Maar mijn vertrouwen is gebroken.
Dus werk ik veel, lees, en ga s' avonds weer naar bed.
In bed hoort iemand die evenwicht geeft.
Dat kan zo prettig zijn!
Plezier voorop.
Ik ben niet meer rock en roll.
Meer nerdy in mijn studio, en vaak moe van alleen werken.
Mijn verhalen zijn groter, ben mijn rugzak ook aan het leegmaken.
Uiteraard zonder enkeleverplichtingen.
Kun je reageren, ik ben een rustig type geworden, maar met aardig wat inhoud.

Regards,
Marcel