Het lijkt meer op een psychose dan op een dipje

mijn laatste bericht was begin januari. nu ben ik al weer even thuis en wat een drama met mijn vriend. Ik heb een pauze ingelast in onze relatie. Hij moet een aantal maanden zonder mij doen op eigen kracht leren omgaan met zn autisme, add, hsp en overspannen zijn. Hij gaat nu wederom en het is al weer even gaande door een dal. Al lijkt het meer op een psychose, dan een dipje. Hij kan voorlopig niet op mij leunen en of alles op mij afreageren. Het streven is dat ik hem hierdoor help om aan zichzelf te werken en het serieus te nemen in zijn buien kan hij mij me niet voor van alles en nog wat uitmaken of me de huid vol schelden mij blijven condoleren alsof ik zijn eigendom ben. Ik ga ook minimaal 3 maanden minimaal tot geen contact met hem hebben hierin moet ik echt streng zijn voor mezelf .ik kwam er achter dat ik bijna een dagdeel met hem bezig ben en dan zijn we niet eens bij elkaar, is het niet bellen dan is zijn andere berichten. en dan werken de communicatie middelen niet altijd mee

Valentijnsdag had ik erg veel zin in, ondanks dat we van de overheid niks mogen. Maar we hadden wel plannen, hij zou naar mij komen samen zouden een gezellige en romantische dag van maken. ipv daarvan alleen en kort berichtje op messenger om elkaar fijne dag valentijn te wensen. En erge vindt ik ook dat hij niet eens kaartje of kleine attentie had gestuurd. want dit zijn dagen waar je weet dat het komt en dat kan je plannen. Maar zelfs dit soort dingen komen niet in hem op.ook met kerst. had hij allemaal kleine dingetjes op zich leuk en grappig. maar niet doordacht of goed voorbereid enof geluiserdt. naar wat ik zou willen en later zei hij, dat hij wel had gekeken, maar niet kon betalen. en dat ik tegoed had. maar ook die kleine dingen erger ik me aan. komt het door zijn aandoeningen, deels en zeker door het feit dat hij overspannen is.
want hij kan het wel, heeft ook wel eens een bos bloemen stuurt om mij een goed weekend te wensen of een bak ben en jerry's laten bezorgen omdat hij dacht ik het even nodig had. Dus ik weet dat hij het kan en ziet. Alleen de laatste maanden helaas niet.

Toen ik op 1feb na 1.5 week weer naar huis ging. nou moet ik met o.a. de boot en trein etc. dus niet overal even goede verbinden/bereik. Dus mijn reactie op zijn messenger bericht kwam pas 18.30 binnen ipv om 13u Nou lijken de moderne commutatie middelen en mogelijkheden voor ons vanaf het begin af aan a tegen ons te werken. ik heb zelf de nodige trauma meegemaakt, ben ook hsp,

het begon die dag eigenlijk al toen zijn hulpverlening eerder kwam dan hij had verwacht waardoor zijn idee en wat hij in zn hoofd al de soep in ging. vervolgens bij het het afzetten, ik kreeg aantal voorwaarden mee. en diingen die ik niet meer mocht doen etc. daarkomt bij dat mijn reactie die pas in de avond kwam. en dat ik niet heb laten weten dat ik thuis was. was laater thuis, moest gelijk door boodschappen doen etc ivm avond klok. dus zat net 2 tellen op de bank en toen mn telefoon ging en ik gelijk reageerde, ik zag ook dat mijn bericht pas toen werd verstuurd. omdat ik de app weer had geopend.

Ik hou van hem, de eerst man van ik dat doe en bij wie ik voor mijn doen open ben en kan zijn. helaas gaat dat gepaard met heel veel voorwaarden vanuit hem.En dan wil hij eigenlijk ook samen wonen, na nog geen jaar. en dat zit er echt niet in. het is nog niet eens zeker of we na die pauze nog bij elkaar zijn. Want als er niks is veranderd, dan houdt het namelijk op. Ik blijf bij mijn motte liever alleen en gelukkig dan in een relatie en ongelukkig. ik heb zelf ook nog een weg te gaan. Maar soms leidt het pad je naar iemand en daarna dien je weer je eigen pad te volgen. Maar op het pad heb je elkaar wel wat lessen geleerd ben je beide gegroeid.

ben dankbaar dat ik dit forum heb gebonden en dan ik dit met jullie kan delen.
Bedankt daarvoor het heeft me enorm geholpen ook in mijn keuze om pauze in te lassen. en nu kijken waar de weg ons leidt.

Anoniempje82