Het gaat bergaf met mij!

Hallo
Ik zal meteen met de deur in huis vallen : het gaat bergaf met mij! Ik voel me niet goed en mijn eetstoornis wordt alsmaar erger.
Het is begonnen toen ik in het 3e middelbaar zat, toen ben ik minder beginnen eten omdat ik mezelf vergeleek met andere meisjes uit mijn klas; ik was al heel 'matuur' voor mijn leeftijd en volgroeid en zij waren nog klein en smal enzo. Ik was jaloers en zag mezelf als te dik (terwijl dat verre van het geval was). Toen ik klein was, was ik wel molliger dan de rest en toen werd daar soms commentaar op gegeven. Zowel andere kinderen gaven commentaar, maar ook van mijn mama moest ik opletten wat ik at (mijn zussen mochten bijvoorbeeld 2 stukken taart eten en ik niet). Op kot aan de universiteit was ik alleen en werd het eten alsmaar moeilijker en ging ik enorm veel sporten. Toen ben ik in behandeling geweest bij een diëtiste en ben ik op 2j tijd zo wel mooi weer op gewicht geraakt. Maar na mijn studies ben ik de behandeling gestopt, het ging even wel goed maar daarna weer slechter. Vorig jaar in september ben ik een behandeling gestart bij een psychologe en daar zijn wel een paar zaken naar voren gekomen die een oorzaak zouden kunnen zijn voor mijn eetstoornis (waaronder de grootste : genderproblematiek). Nu is die behandeling ook geëindigd, want de therapeut kan verder niks meer voor me doen, het ligt allemaal in mijn handen. Het grote probleem is dat ik ook echt wel weet hoe ik gezond moet eten (dankzij de 2j bij de diëtiste, ook door veel kennis op vlak van voeding), ik weet wat ik moet doen, hoeveel ik moet eten, ik weet het allemaal, maar het is precies of ik niet durf... Het echt doen komt maar niet! Ik kan precies de stap niet zetten. En nu is het alsmaar erger aan het worden, een echte vicieuze cirkel die spiraalwaarts naar beneden gaat. HELP!