Therapiepsycholoog.com › Lotgenoten forum › Depressie › Geen reden om mijn bed uit te komen

Geen reden om mijn bed uit te komen

's ochtends geen reden om mijn bed uit te komen. Geen reden waarvoor ik mijn best wil doen. Geen liefde, geluk en blijheid elke dag, elke week. Of lijkt het maar zo?

Mij is verteld dat ik lijdt aan depressie in het ziekenhuis. Dit zou best wel kunnen want momenteel ben ik niet gelukkig of blij.

Ik ben 17 jaar oud, maar heb al zo veel dingen mee gemaakt.. dingen die ik niet eens mee had moeten maken. Het is allemaal blijven hangen en merk de laatste weken/maanden dat ik geen f*ck meer geef, om niks en om niemand.

Ik heb geen vertrouwen in de toekomst en weet niet wat ik moet doen. Ik wil mijn ouders dit niet aan doen, aangezien ze al genoeg dingen aan hun hoofd hebben. Ik wil graag naar een psycholoog, maar ik heb daar niet zo veel geld voor aangezien ik nog jong ben.

Dus iedereen die dit leest, zou me enorm helpen om tips te geven, jullie verhaal te vertellen en hoe je er bovenop bent gekomen/wil komen. En voor de mensen die het allemaal niet meer weten zoals ik: je bent niet alleen ookal denk je van wel. I'M WITH YOU

C.b

> 2 jaar geleden

Reageer

Toon reacties

Reageer:

Beste C.b.,

Dat klinkt inderdaad niet zo fijn.

Hier komen een aantal tips:

1) Als ik jou was zou ik naar de huisarts gaan. Die heeft vast wel een idee wat je het beste kunt gaan doen.

2) In eerste instantie kun je vaak al via de huisarts naar een praktijkondersteuner (een soort psycholoog). Dat kost volgens mij niets.

3) Op deze website staan ook allerlei tips bij een depressie. Je kunt hier ook zonder begeleiding van een psycholoog al zelf mee aan de slag. Dat kan enorm helpen om er weer bovenop te komen.

Tips bij depressie >>

> 2 jaar geleden

Reageer:

Verwijzing via de huisarts en dan wordt het toch vergoed?

Emmi

> 2 jaar geleden

Reageer:

Heel naar dit te lezen en je bent 17 jaar.
Heel herkenbaar ik ben nu volwassen en moeder.
Maar, ik heb ook een moeilijke,eenzame jeugd gehad.
Probeer hulp te zoeken en het wordt vergoed.
De eerste stap naar de huisarts en vragen om een verwijzing voor een psycholoog je hoeft niet veel te zeggen als je dat niet wilt maar,wel dat je heel depressief ben en je er niet uitkomt zonder hulp.
Vergeet nooit dat sommige ouders zelf het heel erg moeilijk hebben en dat het niet aan jou ligt.
Helaas kunnen zij dan niet goed zorgen voor jou emotionele opvoeding en steun.
Ik heb beter leren omgaan met mijn emoties leer te accepteren wat je niet veranderen kunt.
En wordt je eigen beste vriend alsjeblieft.
Heel veel sterkte en kracht wees een bikkel !!!

> 2 jaar geleden

Reageer:

Klinkt herkenbaar. Ik was ook 17 toen ik voor het eerst wist dat ik de aandoening depressie heb.
Inderdaad, ga naar je huisarts, dat wordt sowieso vergoed en kost je dus niks.
Hij/zij kan je helpen om hulp en/of medicatie te krijgen. En daar duidelijk zeggen dat het dus wel vergoed moet worden door je zorgverzekering.
Hulp is er altijd, soms zijn er wel wachtlijsten, maar volgens mij worden de meeste grote ggz psychologen altijd vanuit de basis verzekering vergoed.

Dus even met je huisarts overleggen.

En je leeftijd heeft niks te maken of je depressie kan krijgen helaas. Je geeft al aan dat je veel meegemaakt hebt, dat is al een groot deel. En bij de meeste van ons zijn de stofjes in onze hersenen OF niet genoeg aanwezig en ze werken niet goed samen.
Dat is te vergelijken met mensen die diabetes krijgen bijvoorbeeld, en helaas kan dat van jong tm oud

Alles komt goed mop. Idd, we are NOT alone. X

Helena

> 2 jaar geleden

Reageer:

Ik herken je gevoelens en soms zijn de dagen zwaar en naar en ik laat het maar altijd op me afkomen.

Soms voel je je erg eenzaam en alleen met de mensen om je heen
(of ze begrijpen je niet) weet dat er meer mensen zijn die zich zo voelen en je hoeft je er niet voor te schamen.
Wat mij altijd helpt als ik een hele slechte dag heb dat is wandelen met mijn hondje.
Het huis huis uit en mijn hoofd rust geven en kijken naar de hele kleine dingen waar ik soms wel gelukkig van wordt.
Het lukt natuurlijk niet altijd maar soms ebt het nare gevoel weg.
Weet dat je niet alleen bent.
Ik ben ook erg teleurgesteld geweest in dingen(mensen) en soms als je een serieus gesprek wilt met de mensen om je heen,vluchten ze weg omdat het te moeilijk is.
Soms helpt het om je gevoelens op papier te zetten en probeer met de mensen waarmee je wel kunt praten open te zijn.
En wees lief voor jezelf.... probeer te ontspannen en leuke dingen te doen voor jezelf zodat je even uit je hoofd bent.

Leontien

> 2 jaar geleden