Tips bij echtscheiding

Wanneer je gaat scheiden en je hebt kinderen, wil je graag dat de kinderen zo min mogelijk te leiden zullen hebben van de scheiding.

Wanneer dit werkelijk je doel is, dan komt dat tot uiting in hoe je met je ex-partner samenwerkt of leert samenwerken. Veel ouders die gaan scheiden , komen er al snel achter dat het patroon dat ze willen ontvluchten nog steeds actief is na de scheiding.

 

En dus ook: dat ze omwille van de kinderen zullen moeten leren samenwerken op een respectvolle manier en elkaar serieus moeten nemen. Iets wat vaak als erg lastig werd ervaren in de relatie.

Scheiden kan een grote stap zijn, mensen kunnen soms bij elkaar blijven voor de kinderen. Dit kan voor een poosje goed zijn als de relatie ook weer gaat verbeteren. Als jullie merken dat dit in mineur blijft, bedenk dan dat kinderen ook niet gebaat zijn bij ouders die steeds in spanning leven.

 

Een scheiding kan ook opluchting betekenen voor diegene die met deze situatie worden geconfronteerd.

Ook als je zeker weet dat je wil gaan scheiden is het raadzaam om samen een relatietherapeut op te zoeken. Onderliggende oorzaken bespreekbaar maken, verwijten leren omzetten in verlangen uitspreken.

 

En samen leren rouwen om het failliet van je huwelijk wat ooit zo mooi begon. Het aangaan van deze gesprekken kan een nieuwe verbinding tot stand brengen en komt uiteindelijk de kinderen ten goede.

Partners met kinderen kunnen besluiten om te scheiden, maar je blijft beiden ouders van de kinderen.

Dat betekent dat je er alles aan doet om met elkaar te blijven communiceren ten behoeve van de kinderen.

Een echtscheiding gaat je niet in de koude kleren zitten. Bijna iedereen die het meemaakt ervaart gevoelens van onzekerheid en twijfel. Het valt niet mee jezelf overeind te houden.

 

Zorg daarom voor een 'fanclubje': mensen bij wie je terecht kunt, mensen die naar je luisteren, die accepteren en begrijpen dat je je nu wat onzeker voelt maar jou er niet anders om behandelen en waarderen.

 

Je kunt ook professionele hulp zoeken wanneer je voor langere tijd onzeker blijft.

Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen. Je kunt jouw verhaal delen op het echtscheiding-lotgenotenforum op deze website.

Heb je last van problemen rondom je (mogelijke) echtscheiding en kom je er zelf niet meer uit? Een therapeut of psycholoog kan je dan verder helpen.

Overweeg je een therapeut of cousellor te raadplegen omdat je overweegt om te scheiden en wil je daarbij niet dat je partner of kind dit (al) weet?

 

Laat dan bij je aanmelding weten of je (niet) gebeld wilt worden voor een afspraak. Zo voorkom je dat je 'overvallen' wordt op een moment dat je bij iemand zit waarvan je niet wilt dat hij of zij op de hoogte is van jouw voornemen.

Kruip bij de onderhandelingen met je (ex) partner altijd even in het hoofd van je kinderen. Wat ziet, hoort, merkt je kind van deze onderhandeling?

De ervaring uit de praktijk leert dat het zinvol is om tijdig langs te komen voor relatietherapie.

Helaas te vaak hoor ik stellen zeggen dat ze eerder hadden moeten komen. Inmiddels heeft een van beide dan al een affaire en zijn de partners te ver uit elkaar gegroeid. Zonde!

Heb je dus enigszins het gevoel dat je relatie niet zo stevig staat als dat je zou willen; kom langs en verdiep je relatie.

Voor kinderen kan het tijdens of na een echtscheiding zijn alsof de wereld in twee kampen uiteen valt. De liefdevolle omhulling die er van buitenstaanders voor het gezin was, geldt ineens nog maar voor één ouder.

Het is heel naar als kinderen het idee hebben dat ze moeten opletten wat ze zeggen over hun ouders.

Daarom zijn neutrale luisteraars heel belangrijk: mensen die geen voorkeur hebben voor de ene of de andere ouder. Daar kan het kind zich vrij uiten, of het nou op het moment even boos is op de ene ouder of dol op de andere ouder. En morgen misschien wel andersom.

Soms kan zo'n neutrale luisteraar een goede buur zijn, of een leerkracht. Een coach of een scoutingleider. De ouder van een vriendje of vriendinnetje. Ook een goede kindertherapeut zal een neutrale luisteraar zijn. De therapeut is er namelijk echt voor het kind.

Hoe werkt gesubsidieerde rechtsbijstand bij echtscheiding en Mediation:

Op het moment dat u uw relatie wilt beëindigen met behulp van een mediator kan er afhankelijk van uw inkomen en eventueel aanwezig spaargeld gesubsidieerde rechtsbijstand worden aangevraagd. Deze aanvraag wordt door de mediator ingediend bij de Raad voor Rechtsbijstand.

Om hiervoor in aanmerking te komen geldt het volgende:

 

• Heeft u kinderen en was uw inkomen in 2014 lager dan € 36.800,00 of
• Heeft u geen kinderen en was uw inkomen in 2014 lager dan € 26.000,00
• En is het gezamenlijke spaargeld lager dan € 21.139,00 per persoon (€ 42.278,00 gezamenlijk)?

 

Dan komt u in aanmerking voor gesubsidieerde rechtsbijstand. Wel geldt er een eigen bijdrage. Deze ligt tussen de € 53,00 en € 105,00 euro. (griffierechten € 39,50)

Mocht u bij de verdeling van de gezamenlijke bezittingen/ vermogen na de echtscheiding een bedrag van € 12.218,50 of meer ontvangen, wordt uw toevoeging ingetrokken en moet u alsnog de kosten voor uw mediator betalen.

Bedenk altijd dat jullie ooit voor elkaar gekozen hebben. En dat de tijd die jullie met elkaar hebben doorgebracht respect verdient.

Een echtscheding kan jou overkomen, misschien zelfs als jij dit niet wilt, maar jouw partner wel. Er spelen veel emoties een rol, zoals verdriet, woede, angst en wanhoop. Je voelt je wellicht machteloos en de emoties wisselen elkaar voortdurend af.

 

Een tip voor wat betreft de communicatie naar je ex partner, waar je later profijt van zult hebben voor jezelf is het volgende: zorg er voor dat je jezelf altijd met respect in de spiegel aan kunt blijven kijken. Hoe wanhopig, hoe boos, hoe machteloos je je ook voelt, houd het voor jezelf respectvol naar de ander toe.

 

Dat is vreselijk moeilijk, maar het geeft je ook kracht en het maakt jou sterker, want je zegt of doet dan geen dingen waar je later misschien spijt van krijgt.

 

Je kunt er ook met een ander over praten waardoor er bij jezelf wat meer ruimte kan ontstaan. Het is echt niet gemakkelijk voor je! Alle sterkte gewenst!

Ik krijg vaak de vraag, is relatietherapie wel passend voor ons, is het niet te zwaar?

Relatietherapie zwaar, dat is duidelijk taboe en cultureel bepaald. Tot in hoeverre mogen we hulp vragen, erkennen dat we het niet alleen redden, zijn wel kwetsbaar of "zwak", heb je als partner of provider gefaald?

Niks is menselijker dan processen, vallen en opstaan. Voor een relatie is dat niet anders. Maak gebruik van een relatietherapeut, waarom zou je het allemaal alleen moeten doen?

Wanneer je erover denkt te gaan scheiden is het net alsof je alleen nog maar door een negatieve bril kan kijken naar je partner. Alsof je telkens weer bewijs wil zoeken dat het beter is dat jullie uit elkaar gaan. Tenminste, zo ging het bij mij en ik hoor het ook bij anderen.

In therapie heb ik geleerd dat er inderdaad wel iets moet veranderen aan onze relatie maar dat ik het patroon dat tussen ons is gegroeid zat ben en eigenlijk mijn partner niet.

Bovendien moest ik onder ogen zien dat mijn eigen gedrag nu ook niet zo uitnodigend was voor mijn man om zich anders, prettiger op te stellen.

Op advies van mijn therapeut ben ik 4 weken vriendelijk geweest en heb ik iedere dag iets gezocht dat ik kan waarderen in mijn man. Daardoor leerde ik dat er nog heel veel dingen zijn die ik in hem waardeer.

Hij ontspande zichtbaar waardoor we na die 4 weken samen met de therapeut in gesprek konden gaan om het negatieve patroon tussen ons konden onderzoeken. Dus: geef niet te snel op, vaak is er een hoop te doen maar is er vooral nog een heleboel hoop.

In therapie heb ik geleerd dat het bijna onmogelijk is samen met je partner je relatie te onderzoeken en weer op de rails te krijgen. Dat komt omdat we zo vast zitten in ons eigen denken en ja, het denken dat de problemen veroorzaakt, is vaak niet het denken dat de oplossing aandraagt.

Ik ben ontzettend blij dat we in relatietherapie zijn gegaan en beiden open stonden voor een andere dan onze eigen kijk op de situatie. Ik heb ervaren hoe 'gekleurd' ik meestal kijk naar het gedrag van mijn man en me helemaal niet meer afvraag of hij het wel zo bedoelt als ik denk dat het is.

Het is soms behoorlijk confronterend geweest maar de uitkomst is dat ik me weer rechtop voel staan, realistischer denk over mezelf, mijn partner en onze relatie.

Tip: schakel iemand anders in die anders naar jou, je partner en jullie relatie kijkt en accepteer dat er ook andere zienswijzen zijn.

Een echtscheiding is een zeer ingrijpend iets; je leven staat op zijn kop. Een periode boos zijn op elkaar is normaal.

 

Wanneer dit echter blijft aanhouden kan het verstandig zijn om een therapeut te zoeken die jullie tot een betere verstandhouding kan brengen. Een nare echtscheiding kost meer dan effectieve therapie!

Heb respect voor de ander, ook al is deze anders, heeft een andere mening en lukt het niet meer samen.

Als je gaat scheiden kom je in een heftige fase van je leven terecht. Je hebt verdriet omdat je afscheid moet nemen van je relatie, maar vaak ook het hele systeem wat hier aan vast hangt.

 

Zijn er kinderen in het spel, dan is het rouwproces nog een stuk heftiger. Hoe gaan de kinderen met een scheiding om, hoe gaat de zorg voor de kinderen verdeeld worden, hoe gaat het financiele plaatje eruit zien? Misschien moet je verhuizen en verlies je vrienden en/of baan.

Ik heb geleerd dat het belangrijkste is bij een scheiding: Probeer de ander in zijn waarde te laten! Hoe moeilijk dat soms ook is met alle emoties en tegengestelde belangen. Je gaat nl niet voor niets uit elkaar.

Maar, als je blijft hameren op oude conflicten, dingen waar je het eerder ook niet overeen kon worden en erger nog: conflicten gaat uitvechten over de hoofden van de kinderen, wordt het een heftig en pijnlijk verhaal.

Zoek een goede therapeut die jou of jou en je partner hierbij helpen. Blijf communiceren vanuit jouw gevoel en niet met de vinger richting de ander.
En laat los wat je niet kunt veranderen.

Scheiding is een pittig proces, heel veel sterkte!

UItspreken dat je misschien wel weg wil, kan al confronterend zijn. Misschien ben je daar al, misschien nog niet.

 

Ontdekken dat het fijn is, nu je een tijdje apart woont, dat je niet elke keer de confrontatie uit de weg hoeft te gaan en je eigen zin mag uitvoeren, is OOK jezelf leren kennen: ik ga confrontaties uit de weg... Het is maar beter dat hij gaat, want hij zal toch nooit...

 

Hoe serieus neem je jezelf? Hoe serieus neem je je partner? En hoe zou het zijn als je je plaats inneemt? Wat zou er dan veranderen? Eenzijdig aan je relatie werken kan dus ook.

 

Als je nog niet toe bent aan een definitief besluit, kijk dan eerst eens goed naar binnen..... Scheiden kan altijd nog...

Veel partners realiseren zich niet dat je aan een relatie moet blijven werken.
Dat je moet blijven investeren in de relatie en in elkaar.
Investeren in tijd en aandacht.

Dat er een balans moet zijn en blijven in geven en ontvangen.
Dat ook elke relatie op z'n tijd een crisis doormaakt die uiteindelijk een verdieping in de relatie geeft..
Als je maar met elkaar blijft praten!

Scheiden doet lijden..
voor alle partijen.
Zoek daarom op tijd hulp.

Scheiden op hoge leeftijd kan zinvol zijn. Ook als je boven de 75 bent kan de behoefte om alleen te gaan leven groot zijn.

Dit kan een groot dilemma worden als een van beide partners ziek is.
Overweeg dan of het mogelijk is toch te blijven en afspraken te maken over de relationele ruimte.
Ga bij jezelf na of het mogelijk is toch te blijven en de tederheid op te brengen voor de ander tijdens het ziekteproces.

Of als dit niet meer mogelijk is, lukt het dan voor de ander toch een stuk zorg op te pakken? Welke hulp heb je daar zelf bij nodig? En in alle gevallen, ga je overwegingen eens bespreken bij een therapeut.

Als je te maken krijgt met ernstige ziekte van je partner kan het soms zijn dat je snakt naar je eigen leven.

 

Kan het zijn dat je droomt over de tijd dat alles "normaal" was, je nog niet in de verhouding patient en verzorger leefde. Soms kan het zijn dat je dit eruit gooit tijdens een ruzie: ik wil van je scheiden. ga dan met iemand praten, laat je ondersteunen.

 

Ook de verzorger van de patient heeft steun nodig. Een scheiding is in zo'n situatie niet altijd mogelijk, praten en samen weer zoeken naar verbinding kan helpen. Praten en zoeken naar betekenis kan nieuwe intimiteit brengen.

Hoe zou het zijn wanneer mensen bij hun huwelijksvoltrekking of bij het opmaken van het samenlevingscontract daarin al opnemen hoe je eventueel uit elkaar zou willen gaan?

Een notaris kan je hierbij helpen.

Het kan een werkbaar concept blijken wanneer je uit elkaar gaat.

Zie jezelf niet als ex-partners maar als ouders, als collega's die samen de belangrijkste klus op te knappen hebben die er bestaat, nl. hun kinderen opvoeden tot gelukkige en verantwoordelijke mensen

Het is vaak makkelijker gezegd dan gedaan: Blijf tijdens een echtscheidingsprocedure in contact en probeer elkaar te begrijpen. Ook in een scheiding is het nemen en geven. Als dat in de relatie al uit balans was, willen partners vaak in een scheiding genoegdoening bewerkstelligen. Dan gaat het zeker mis.

Als het half kan, zoek dan samen 1 advocaat die er op uit is jullie beiden te helpen. Als je ieder een eigen advocaat neemt, is er vaak geen prikkel om er snel samen uit te komen.

Nog belangrijker is om die vriendschappen aan te halen die je helpen om er samen uit te komen. Veel mensen denken je te helpen met het opporren van de strijd. Die helpen je echt niet. Zoek mensen waarvan je het kunt hebben als ze je vertellen dat je nu even teveel aan jezelf denkt.

Beter nu iets te veel toegeven met als gevolg dat beide ex partners hun leven weer kunnen oppakken dan je doodvechten om je gelijk te halen. Liever geluk dan gelijk!

Wees vooral eerlijk naar jezelf en naar elkaar. Beloof niks wat je niet wat of je het waar kan maken. Zeker niet aan de kinderen.

Praat met vrienden of een therapeut over je gevoelens. Niet met je kinderen.
Sterkte!

Stiefgezin:
Als je stiefkind het nog niet fijn vindt om iets met jou te doen, kun je toch investeren in de band door interesse te blijven tonen.

Stel in het begin niet teveel eisen aan je eigen stiefouderschap, de kinderen moeten de tijd krijgen om aan je te wennen.

Stiefgezin:
Als stiefouder kun je iets extra's bieden aan het nieuwe gezin. Dit is niet bedoeld om de kinderen te verwennen, maar om een band met je stiefkinderen op te bouwen.

Wanneer je als stiefouder respect toont voor de wensen en verlangens van je stiefkind draagt dit bij aan een positieve band. Als cadeautje krijg je een glimlach van je partner.

Voordat mensen gaan scheiden, worden ze zich meestal bewust van het gegeven dat ze niet meer van hun partner houden. Vaak is dat voor 1 van de partners een reden om de kwaliteit van de relatie ter sprake te brengen.

De boodschap 'mijn gevoel voor jou is weg' komt bij de andere partner soms als een slag bij heldere hemel binnen.

In veel gevallen (let op: niet alle gevallen!) heeft het ontbreken van het gevoel letterlijk te maken met 'niet meer van je partner houden' in de zin van 'je partner voor lief nemen in plaats van lief te hebben'.

Wanneer we onze partner voor lief nemen en onze aandacht meer richten op ons werk, onze kinderen, collega's en vrienden, is het niet vreemd dat ons 'gevoel' voor onze partner verdwijnt.
We leven in een drukke tijd waarin we ongemerkt vooral binnen ons eigen perspectief blijven denken, kijken, redeneren en doen.

We luisteren niet meer om de ander en diens perspectief te willen begrijpen maar we luisteren om te reageren. We verlaten ons perspectief niet meer en denken te weten wat de ander denkt en bedoelt.

Daarnaast is het belangrijk je af te vragen: hoe geef ik aandacht aan mijn partner? Misschien heb ik wel aandacht voor wat h/zij in mijn ogen niet goed doet maar ben ik uit het oog verloren wat vanzelfsprekend goed gaat?

Het voor lief nemen in plaats van elkaar dagelijks bewust liefhebben is een sluipmoordenaar voor veel relaties.

Het goede nieuws is dat je het tij kunt keren! Zeker de moeite van het proberen waard. Leer je partner weer met 'nieuwe ogen' zien, leer je eigen gekleurde bril en privé logica kennen en leer hoe je de ruimte tussen elkaar kunt over overbruggen.

Veel mensen ervaren dat 'zij zichzelf kwijt zijn geraakt' en dat 'zij zichzelf weer terug willen vinden'. Ken je dat gevoel?

Hoe kan dat? Je bent toch immers altijd jezelf? Hoe zou je iemand anders kunnen zijn? Er is toch niemand die jou van binnen aanstuurt?

In de praktijk komt het er vaak op neer dat mensen zich verloren hebben in hun eigen privé logica en het contact met 'binnen' (innerlijke ervaringswereld) verloren hebben. Ze zijn onafgebroken aan het denken, het oplossen van problemen, het plannen van activiteiten en het opstellen van to do lijstjes. Als er al wat gevoeld wordt, is de reactie vaak meer denken, piekeren en proberen op te lossen.

Tijd om een pas op de plaats te maken en bewust je persoonlijke binnenwereld te gaan verkennen. Denk je dat jij jezelf goed kent? Helaas blijkt uit onderzoek dat we onszelf en onze kennis over onszelf grenzeloos overschatten.

Zeker wanneer je verstrikt raakt in je privé logica, je eigen manier van denken die er op gericht is 'alles zo te houden zoals het is' (en met alles wordt bedoeld: je eigen overtuigingen, de conclusies die je trekt, je geloof in jezelf, hoe je denkt over anderen en de wereld om je heen: je gekleurde bril) is het tijd voor zelfonderzoek.

Zelfreflectie helpt je je bewust te worden van niet helpende patronen in jezelf. Zodat jij jezelf weer bewust kunt aansturen in plaats van alleen je cruise control te gebruiken.

Begeleiding door een psycholoog, counselor of coach kan je hierbij helpen. We hebben namelijk altijd iemand nodig die ons spiegelt. We leren en ontwikkelen alleen in relatie met anderen. En ja, dat geldt ook voor psychologen, counselors en coaches ;-)

Geef jezelf tijd.
Ik merk geregeld dat mensen zichzelf opleggen om zo snel mogelijk alles weer onder controle te hebben en weer een nieuw (liefdes) leven op te bouwen. Je bent nu immers vrij!

Een scheiding is vaak ook verlies, en het vraagt tijd. Ik heb een relatietherapeut horen zeggen: 'geef jezelf 5 jaar'. Volgens mij klopt het.

Er zijn verschillende aanleidingen mogelijk voor scheiding, zeker in de huidige complexe tijd.

Een scheiding in een gezin heeft een enorme impact op de levens van de kinderen en daarmee op hun toekomst. Een scheiding doet altijd pijn bij beide partners en is er even vaak de aanleiding toe.

Omgaan met pijn en angst in een partnerrelatie is lastig, en na een scheiding vaak nog moeilijker.

Wanneer je daarin ondanks alles (enigszins) medemenselijk en respectvol blijft naar je ex-partner toe, dan is dit een groot geschenk voor jullie kinderen.

Jullie zijn –en blijven- immers het grote voorbeeld voor jullie kinderen, ook in omgaan met levenszaken als crisis, levenspijn, angsten, tegenslagen, mislukking en frustraties. Juist hierin kijken zij van jullie af hoe je als meest nabije medemensen met elkaar om gaat.

Jullie zijn én blijven de rolmodellen voor het latere contact- en relatiegedrag van je kind.

Scheiden en opnieuw beginnen. Als je wilt scheiden ben je meestal ontmoedigd, uitgeput en soms zelfs bitter. Je wilt zo niet meer verder.

Dat betekent niet dat de liefde is verdwenen. Vaak heb je zoveel goeds met elkaar meegemaakt. Zeker als er kinderen in het spel zijn is er een alternatief voor scheiden.

Dat is dat je tegen je partner zegt dat je zo niet verder kunt en dat je een ander partner wilt en dat je het liefst hebt dat hij/zij dat is.

De inzet is dat je beiden bereid bent te veranderen zodat je niet mee in dezelfde verstrikkingen raakt.

Je hebt daar wel een goede begeleiding in nodig. Je gaat dus niet terug naar het oude, maar op zoek naar een andere verhouding.

Onlangs sprak ik een echtpaar in een huwelijkscrisis. Zij waren zo ver uit elkaar gegroeid dat de muur van liefde die ooit was opgebouwd, steen voor steen is afgebrokkeld.

In het gesprek werd duidelijk dat het helemaal op was. Jarenlang gewacht om hulp te zoeken maar deze kwam te laat.

Desondanks zag ik veel opluchting dat de kogel nu door de kerk was. Beiden stappen uit de sfeer van verdriet en ruzies en gaan een nieuw leven tegemoet.

Het leven is niet bedoeld om ongelukkig te zijn. Hoe gek het misschien ook klinkt, soms kan een echtscheiding ook weer nieuw geluk brengen.

In zo een heftige situatie zijn alle emoties nodig om te hebben en om er ruimte voor te maken.

Besef dat alles er mag zijn, je hebt deze gevoelens, je bent het niet. Dit kost tijd en liefde voor jezelf.

Los je ruziepatronen op. Heel vaak is de reden van scheiding dat partners niet meer met elkaar kunnen praten zonder dat het een probleem wordt. Ze zijn dan verwikkeld in ruziepatronen.

Je hebt verschillende ruziepatronen maar alle ruziepatronen, lossen nooit een ruzie op. Ze escaleren vaak alleen maar en uiteindelijk is het het einde van een relatie. Zelfs elkaar negeren en doodzwijgen is een ruziepatroon en dodelijk voor een relatie.

Doe er wat aan voor het te laat is en denk niet dat het vanzelf wel weer overgaat. Of je moet er van overtuigd zijn dat 'overgaan' het einde van een relatie betekent en dat dit voor jou dan ook goed is.

Werken aan ruziepatronen helpt zelfs nog tot diep in een scheidingsprocedure. Het scheelt enorm veel of je met elkaar goed kan communiceren ondanks dat je het niet met elkaar eens bent.

De kinderen profiteren er nog het meest van uiteindelijk als pappa en mamma op een normale manier in gesprek kunnen blijven.

Kinderen hebben vaak te lijden van het besluit van hun ouders om uit elkaar te gaan.

Dagelijks spreek ik jong volwassenen die op zoek zijn naar een manier hoe ze kunnen dealen met het voor beide ouders goed willen doen.

Kinderen willen nl. liefst geen keuze hoeven maken. Hierdoor komen ze niet voldoende aan hun eigen leven toe.

Een pleidooi aan ouders: als je niet meer bij elkaar wil blijven als partners, onderzoek dan samen hoe je wel met elkaar kunt blijven omgaan als ouders. Je kunt wel het partnerschap opbreken, het ouderschap niet.

Wees niet bang om te vertragen. Het leven gaat al zo snel.

Denk eens na over wat er werkelijk belangrijk is in je leven. Ga samen zitten aan tafel en maak samen de balans op.

Waar staan we nu? Hoe vinden we dat het gaat? Mag er iets veranderen? Moet er iets veranderen?

Welke doelen hebben we en stemmen die overeen met elkaar. Dat soort vragen. Ga er eens voor zitten.

Doe dat regelmatig, een soort van APK-keuring. Dat doe je met de auto immers ook .

Ja jullie besluiten uit elkaar te gaan. Het is een beslissing genomen door jullie beide of door een van jullie beide. Maar scheiden doe je uiteindelijk niet alleen. Zeker als er kinderen zijn.

Er scheid een hele wereld. Familie, vrienden, kinderen. En nee, dat wil niet zeggen dat je omwille van de mensen eromheen niet moet scheiden. Zeker niet. Als het op is is het op. Maar besef dat er meer is. Dat jullie situatie die van andere raakt. En dat dit gevolgen heeft. Durf ze onder ogen te komen. Durf je pijn te delen maar besef dat er ook pijn bij anderen kan zitten.

En praat er over met elkaar. Praat over hoe jullie er mee om willen gaan. Wil de een bijvoorbeeld afscheid nemen van de ander zijn familie. Komen jullie nog beide op verjaardagen van vrienden. En het belangrijkste: hoe gaan jullie om met de kinderen.

Scheiden doen je niet alleen.

Besef dat een scheiding een rouwproces met zich meebrengt met alle schommelingen in je gevoel en emoties van dien. Erken en herken dat.

Je wordt afgewezen door je partner ( als het de keus van de ander is) of je wijst iemand af; dat doet altijd enorme pijn, doordat het zo niet begonnen is ( de relatie) en doordat afgewezen worden de grote basisangst is voor de mens.

Durf die pijn toe te laten en te voelen en blijf vooral ook actief, naast het hebben van die pijn.