Ik weet niet wie die persoon is

Het laatste half jaar begon ik een grote verandering te bemerken in het gedrag van mijn echtgenoot. Hij trok zicht langzaam terug uit het gezin... Als wij 's avonds in de zetel tv keken ging hij alleen in de keuken muziek luisteren of alleen aan de computer zitten..., niet 1 keer, maar altijd.
De periode die daar direct aan voorafging was er een van heel grote stress. We zijn nu al ongeveer 5 jaar aan het bouwen en het raakt maar niet af, waardoor ook de bijhorende zaak niet kan worden opgestart. Mijn man was na een lange periode van werkloosheid op zoek naar een job op masterniveau, maar heeft die niet gevonden. De sollicitatieperiode was voor hem heel stressvol.
We zijn 21 jaar samen - ik ben 40 en hij 46, we hebben samen 2 kinderen van 10 jaar. Een dikke maand geleden kondigde hij ineens aan dat "de liefde tussen ons op was". Ik ben voor 80% zeker dat er geen derde in het spel is. Na een week bij mijn moeder te hebben verbleven kon ik met de kinderen terugkomen, zouden we eraan proberen werken met de weinige energie die hij nog had, enz... Een paar dagen geleden kwam hij melden dat hij dat toch niet ziet zitten. Dat hij veel werk heeft aan zichzelf en dat hij "ons" er niet kan bijnemen. Ik moest weg. Zo snel mogelijk. Tot juni blijven zodat de kinderen hun school konden afmaken was geen optie, want dat duurt te lang...
Ondertussen probeer ik een huurappartement te zoeken in de dichtstbijzijnde stad, met het idee dat ik dan mijn goedbetaalde en hoogopgeleide job in Brussel kan behouden en ondertussen toch veel thuis kan zijn voor de kinderen. Hij werkt momenteel in shiften.
Vorige week zei hij dat ze fulltime bij mij mochten zijn, nu moet het week - week zijn (ik denk eerder aan 10 - 4). Hij wil ook per se dat ze het jaar op hun oude school uitdoen, terwijl het voor mij onmogelijk is om daar vanuit mijn nieuwe woonplaats te komen zonder auto, die ik echt niet wil aankopen...
Elke dag verandert het verhaal, op alles is het antwoord "ik weet het niet". Als ik vraag waarom hij mij wil verlaten zegt hij: "je geeft te veel geld uit", "ik weet het niet", " het is gewoon op", "ik ben emotioneel leeg", "ik zie mezelf niet graag", "we hebben niet dezelfde waarden en we hadden nooit moeten trouwen", " je pakt mijn kinderen af"...
Op alle voorstellen is het antwoord ofwel "nee", ofwel "ik moet erover nadenken".
Ik weet niet wie die persoon is... Ik ween op dagelijkse basis mijn ogen uit mijn hoofd.
Ik weet echt niet meer wat ik moet doen.
Met vriendelijke groet,
Isabel