En nu? Helemaal alleen

Net als alle andere verhalen ben ik nu ook uit elkaar.

Begin Juli zei mijn nu ex partner dat ze verliefd was op een ander. Al maandenlang voelde ik dat er wat aan de hand was, en op vragen werd ontkennend geantwoord.
Ik heb haar toen de keuze gegeven. En ze koos voor mij en relatietherapie. Alleen, wat gebeurde er, kortsluiting in mijn hoofd.
Als een niet gediagnosticeerd adhd'er zag ik 2 dingen bij haar, ze wilde wel en wilde niet. Gevolg, de stuiterbal ging alle kanten op. Wat deed ik, ik trok haar naar mij toe en zij wilde ruimte. Gevolg, elke dag ruzie waar we in dik 30 jaar nooit veel ruzie hadden.
Volgens velen waren we een zeer goed ingespeeld liefdevol stel.
Wat ik niet wist waren de irritaties die er al dik 3 jaar waren, oorzaak was overlijden schoonouders in 14 maanden, mijn (adhd) gedrag, mijn gedrag tijdens "ziekte", ben 3x geopereerd schouder, prostaat en hernia, laatste was killing voor mijn humeur), zij 1x. Verhuisd vlak voor 1e overlijden, een werkgever die van mij af wilde vanwege lang ziekteverzuim. Nog een overlijden waar ik last van had, auto in elkaar gelopen.
Kortom, genoeg shit.
Maar, nooit werd er gepraat. Tot het te laat was. En toen ook de beschuldigende vinger naar mij dat ik hulp had moeten zoeken ( heb ook een narcistische vader).

En nu? Helemaal alleen. Eenzaam, gebroken, elke dag huilend, GGZ. Een klassiek geval van liefdesverdriet en depressie(s). Vast gekluisterd aan huis, nergens zin in. En zij? Lang leve de lol. Outgoing.
En, ik vermoed, liegend naar mij. Ik heb namelijk nooit een kans gehad. Ik kreeg zelfs een anonieme brief afgelopen week dat ze een verhouding heeft met die vent. En die heeft een partner. Dus altijd 10-0 achter gestaan. En dat maakt het nog wranger.....