'door omstandigheden' kinderloos gebleven

ik ben een vrouw van 46 jaar, en ben 'door omstandigheden' kinderloos gebleven. toen ik een twintiger, dertiger was, had ik verschillende relaties waar altijd wel iets aan schortte waardoor het er niet van kwam. in mijn laatste relatie zei mijn partner van in den beginne dat hij geen kinderen wou. ik was toen 34 en had wel vaag een kinderwens maar niet uitgesproken. dit veranderde echter toen ik 38, 39 werd. ondertussen vond ik het niet meer zo vanzelfsprekend om deze relatie om die reden te verbreken en met iemand anders opnieuw te beginnen. ik bleef en met mij ook het verdriet, meestal verborgen, om dan soms in alle intensiteit de kop op te steken. vaak cyclusgebonden en naar aanleiding van pril oudergeluk van een kennis, vriendin, familielid... ik heb de impact van dit verdriet op mijn relaties sterk onderschat; eerst en vooral op mijn partner, maar ook op mijn relaties in het algemeen: hoe het vervreemdt en isoleert, in plaats van verbindt. ik kan er nauwelijks met iemand over spreken, vooral omdat ik nagenoeg niemand in mijn omgeving ken die ook ongewild kinderloos is.

dank voor dit forum,