Therapiepsycholoog
Netwerk van therapeuten
en psychologen
Therapiepsycholoog

Doodswens

Doodswens door uitstoting vanwege onbegrip bij onzichtbaar ziek zijn. Nog geen therapeut gevonden die iets van misofonie weet én van sexueel misbruik bij baby's. Sommigen weten iets van misofonie maar therapie AMC heeft niets gedaan. Heel NL afgebeld vooral opleidingen voor sexueel misbruik bij baby's maar er is geen hulp voor. Helaas ervaar ik al levenslang onbegrip en verwijten aan mijn persoon. Ik voel niet goed, ervaar het niet goed, begrijp het niet goed, ja ook therapeuten snappen niet alles en zijn niet altijd empathisch. Laat ik zeggen dat mijn lijf en mijn hoofd andere dan gemiddelde ervaringen heeft, en wie niet zelf ervaren heeft wat iets inhoud die kan beter zijn mond houden dan een oordeel te geven of je in een hokje te duwen. Therapeuten zijn ook mensen, maar ze weten lang niet alles. Helaas het leidt/lijdt tot eenzaamheid, afstoting, uitsluiting, onbegrip en verwijten aan mijn adres. Walgelijk deze wereld. Ziekte geeft sociale, maatschappelijke en financiele problemen, én je wordt aan je lot overgelaten. Zeker, overal mijn licht opgestoken zelfs de huisarts weet niks anders dan welzijn op recept of een psycholoog aan te raden. Zonder geld geen hulp (dus welzijn op recept bestaat ook niet, kost nml veel geld), en liefde laat zich niet betalen, maar ook zonder geld, vraag ik me af of liefde wel bestaat. Men kent het woord en misschien weet men ook hoe je het schrijft, maar inhoudelijk ver te zoeken. Ziekte leert je de wereld in haar schijnvertoning kennen. Misofonie heeft me geleerd dat liefde niet bestaat, evenals mijn sexuele ervaringen als baby.

Odrie
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 18-10-2023

1
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reageer:
Elke dag denk ik eraan dat ik niet meer wil leven.
Ik leef al 10 jaar met 24/7 chronische zenuwpijnen door dystrofie en doordat ik amper kan lopen en de hele dag op bed zit, komt er steeds meer bij. Ik probeer het zo lang mogelijk vol te houden voor mijn kinderen en kleinkinderen.
Mijn leven is niet over rozen gegaan, als jong meisje van een jaar of 10 , aanranding door mijn opa. Anorexia, echtscheiding, nieuwe partner was een zware alcoholist en narcist, waar ik toch veel van hield, maar ik heb hem toch de deur uitgezet. Dat was en is nog steeds heel moeilijk, ik mis ontzettend een arm om me heen. Ik voel me niet eenzaam, maar wel heel vaak alleen, zeker als ik weer huil van de pijn.
Ik heb dagen dat ik de hele dag huil van de pijn.
Meestal zit ik weken alleen omdat ik heel vaak een afspraak moet afzeggen door mijn pijn.
Ik ben geen klager en probeer altijd positief te zijn, maar de laatste maanden lukt dat bijna niet meer.
Hoe lang ik het nog volhou?
Geen idee, maar wat ik wel weet is dat ik niet oud wordt.

Marjo
> 2 jaar geleden
Reageer:
Geef je insta

Anoniem
18-10-2023

Jouw reactie:




Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen




Zoek een therapeut

 
Druk op de plaatsnaam om te kijken welke therapeuten in de buurt zitten:


Staat jouw stad er niet bij? Zoek dan vrij op plaatsnaam >>


© Therapiepsycholoog - psychologen en therapeuten
| Disclaimer | Privacy verklaring | Reviews | Login | Aansluiten