Doodsbang voor honden

Hoe kom je van je angst of je fobie af?

Mijn zoon werd ooit als kind van een jaar of acht door een hond gebeten. Hij fietste gewoon over de weg door een woonwijk en opeens was daar een grote herdershond die hem in zijn been beet. Volgens de eigenares van de hond was het dier geschrokken van een rammelend sleuteltje aan de fiets.

Voor mijn zoon hielp die verklaring natuurlijk niets. Hij had een grote beet in zijn been, maar onzichtbaar had de beet nog veel grotere schade aangericht. Gezellig een eindje fietsen in de omgeving van Kampen wilde hij niet meer. ‘Bij al die boerderijen zijn honden’, huilde hij. Een eindje wandelen in het bos, hetzelfde. En ook buiten spelen deed hij liever niet meer.

Toch wilden we hem die dingen wel laten doen. Gewoon, omdat we zelf graag wandelen en fietsen, maar vooral ook voor hemzelf. Angst kan je wereld heel klein maken. Wij wilden hem helpen die wereld weer groter te maken.

Op het begin probeerden we hem de angst uit z’n hoofd te praten: ‘Ach jo, er zijn zoveel honden, de meesten bijten nooit iemand’, ‘ik ben ook nog nooit door een hond gebeten’, enzovoort. Dat hielp niet zoveel. Wat wel hielp was hem toch mee naar buiten nemen om te wandelen, te fietsen en te spelen.

Hij mocht best bang zijn, maar we lieten hem merken dat hij niet alleen was. Bij het wandelen liep hij af en toe stijf tegen ons aan. Als er een hond in de buurt te zien was, verschool hij zich achter ons. Hondeneigenaren met loslopende honden vroegen we hun honden bij zich te houden. We lieten zien dat de wereld veilig was en dat wij wilden zorgen voor zijn veiligheid, zonder zijn angsten uit de weg te gaan.

Na een wandel- of fietstocht complimenteerden we onze zoon en benadrukten dat het ook deze keer goed was gegaan. Langzamerhand kreeg hij wat meer vertrouwen in de wereld en zelfs in honden. Het ging niet steeds een stapje beter.

Soms was er een terugval en was hij opeens weer heel bang voor honden, maar toch was er op de lange duur vooruitgang. Wandelen of fietsen vond hij steeds minder spannend. Na een paar jaar durfde hij zelfs weer alleen langs plekken te fietsen waar honden worden uitgelaten. Er zijn honden die hij durft te aaien en hij fantaseert erover dat hij later zelf honden zal hebben.

Je komt meestal niet van je angst of je fobie af doordat iemand alleen maar zegt dat je niet bang hoeft te zijn. Alles voorkomen dat je met je angst geconfronteerd wordt, maakt je wereld kleiner en vaak te klein.

Je moet je angst onder ogen zien, maar dat lukt niet altijd alleen. Soms heb je daar hulp bij nodig, iemand die een tijdje met je meeloopt om de wereld weer met vertrouwen tegemoet te treden. Dat is wat ik ook doe als therapeut.

Misschien is er iets in je leven gebeurd waardoor je angstig bent geworden. Misschien weet je zelf niet goed waarom je zo angstig bent. Misschien weet je niet hoe je de wereld weer zou kunnen vertrouwen. Therapie kan je helpen je angsten onder ogen te zien en te overwinnen door een tijdje met je mee te lopen en je helpen weer vertrouwen te krijgen in je zelf en in de wereld.