De ene dag blij, de andere dag hoeft het van mij niet meer

Je kent het wel, de ene keer ben je blij en weet je niet waarom en de andere keer hoeft het om mij niet meer, dat is mijn contrast, de ene dag blij, de andere dag denk ik wat doe ik op deze wereld, nu met medicijnen gaat het aardig beter, al heb ik wel mijn diepe dalen gehad.. uitzichtloos.. geen zin meer om te leven.. terwijl ik op een dag zoals vandaag er weer vol tegen aan ga! Nou heb ik ook het nodige meegemaakt, en lijkt het genetisch bepaald dat ik zo ben en mijn diepe dalen heb, nou ben ik mijn oom verloren die zichzelf van het leven heeft beroofd, wat mij juist aanspoort om hulp te zoeken, zelf heb ik ook het nodige meegemaakt, trauma's van vroeger (huiselijk geweld, seksueel misbruik) wat mij nu maakt wie ik ben, en toch, blijf ik er tegen in gaan, de dingen waar je last van krijgt nu ik ouder wordt wil ik oplossen, angst, suicidaal, gebruikt, niet meer onder mensen komen en mijzelf afzonderen, mij alleen maar ongelukkiger laten voelen, het menselijk brein zit raar in elkaar, je gaat juist dingen doen waar je ongelukkiger van wordt als je in zon dal zit.. ik vecht al jaren tegen mijn hoofd en dat blijf ik doen, ik ben nu 25, ga ik nu niet met mijn problemen bezig, worden ze erger en haal ik de 40 niet, daarom ga ik er mee bezig omdat ik hoop er luchtiger mee om te kunnen gaan zodat ik ook gelukkig kan zijn. Ik wou dit even delen omdat stemmingswissellingen niet zomaar komen, dat heeft altijd een oorzaak.

Mvg Dirk (Naam is fictief)