Therapiepsycholoog.com › Lotgenoten forum › Relatieproblemen › Ben het stilletjes aan beu

Ben het stilletjes aan beu

Ik weet het niet meer...

Enkele maanden geleden nam mijn partner ontslag op z'n werk juist nadat wij in ons eigen huisje woonde. Eenmaal begonnen op z'n nieuwe job merkte ik al snel op dat hij niet gelukkig was met z'n keuze. Hij veranderde hierdoor, was veel ziek en altijd chagrijnig.
Ik kreeg hier ook veel stress door en voelde mij niet meer goed in m'n vel.

Na enkele maanden besloot hij ook om daar te stoppen waardoor hij werkloos werd.
Ik kreeg hierdoor nog meer stress, want zelf ben ik een carrière vrouw met een hoge functie en komt mijn job op de eerste plaats!
Ik werd boos van de gedachte dat hij thuis zat te niksen... In mijn ogen leek dit toch zo. Ik vond dit zo onaantrekkelijk en dit werkte ook op ons seksleven.
Na een kleine maand werkloos vond hij een nieuwe job. Het ging weer enkele maanden beter met hem, met mij, met onze relatie. Tot nu. Vandaag had hij enkele meningsverschillen met z'n werkgever en nu weet hij niet als hij zal mogen blijven. Weer stress dus...

Ik word hier zo verdrietig van en ben het stilletjes aan beu, maar ik zou ook niet zonder hem willen.. Wat moet ik doen, zit zo in de knoop!

Knoopje

> 2 jaar geleden

laatste reactie: 17-11-2022

Reageer

Toon reacties

Reageer:

Je partner zit niet lekker in zijn vel. Denk dat hij depressief raakt? Wellicht wat hulp kan hij gebruiken. Want hij heeft een stap

Anoniem

> 2 jaar geleden

Reageer:

Hoe kun je je carrière voor je man stellen? Je zou hem beter steunen i.p.v. zijn gevoel dat hij gefaald is nog extra te versterken. Akkoord dat het niet aantrekkelijk is als iemand niets doet, maar een goede job zoeken die bij je past is niet 'niets doen', zeker gerekend met zijn slechte ervaring op zijn werk zal hij in de put hebben gezeten. Dan valt een maand thuiszitten goed mee. Moest hij al langer niet aan het werk zijn is dit een ander verhaal. Geniet van wat meer tijd samen en laat zien dat je in hem gelooft, en dat je bereid bent te luisteren als hij zich niet goed in zijn vel voelt, want zo lijkt het wel

Anoniem

> 2 jaar geleden

Reageer:

Ik begrijp je. Mijn man heeft ook al meer thuis gezeten dan gewerkt en ook al kan hij er niets aan doen, het wringt ..Het vervelende is dat hij ook veel andere dingen aan mij overlaat ..Ik had graag ook een man gehad met een stabiele job zodat je tenminste samen iets kunt opbouwen, maar nee dus. De kinderen houden van hun papa en daarom hou ik het nog vol ..

Anoniem

17-06-2022

Reageer:

Beste hetgeen jullie hier neerpennen doelt zich een beetje op mijn situatie en begrijp ook dat wanneer je jezelf stabiel kunt ontwikkelen in een plaats waar standvastigheid en zekerheid zich voordoet op werkvlak dat je je dan afvraagt hoe dit komt waarom het bij je partner niet altijd zo is. Je partner kan wel degelijk gemotiveerd zijn maar als ze hem geen kansen geven om te starten of maar met een half oog in de mens geloven is dit gedoemd te mislukken ook kom ik regelmatig fases tegen waarbij andere collega's wel mee opleidingen krijgen en de fouten worden van tafel geveegd tegenover mezelf waardoor deze personen zich verder kunnen ontwikkelen en ik dan zelf opnieuw kan beginnen. Na verloop van tijd geloven ze ook niet meer in je competenties zelfs al heb je ze wel en zit je dan in een straatje zonder einde.

En dan ben je nog echt wel gemotiveerd om je terug op de rails te krijgen door telkens te solliciteren maar wordt je dan niet weerhouden.

Bij deze wil ik zeggen dat het dan niets met motivatie tot werk zoeken te maken heeft dan maar eerder geen echte kans krijgen.

Mvg

17-11-2022