Therapiepsycholoog
Netwerk van therapeuten
en psychologen
Therapiepsycholoog

ben 31okt 2020 mijn man veloren

ben 31okt 2020 mijn man veloren
mijn man aart was net 58 geworden
hij had alvleesklier kanker met uitzaaingen 4 maanden heb ik hem verzorgt thuis met alle liefde en hij is thuis gestorven en na zijn dood hebben we hem nog 5dagen thuis gehad velen vinden dat eng ik en mijn 2 dochters zijn er zo blij mee dat we aan al zijn wensen hebben kunnen doen voor hem
maar ik mis hem zo erg ik kan af en toe wel gillen van verdriet we zijn 43 en half jaar samen geweest ik vanaf mijn dertiende en aart was 15
en nu heb je alleen nog de herinderingen ook mooi maar wil hem vast houden en zoals elkedag tegen hem zeggen ik hou van je want dat deden we altyd en nou kom je thuis het is stil kan sinds kort weer wat t.v kijken want je loop maar te malen zolang jejezelf bezig houd gaat het maar het lijkt ook elke dag erger te worden het gemis nou dat wou ik ff kwijt zat famielie om mee te praten hoor maar ik wik hun ook niet steeds lasig vallen met mijn verdriet en ook me kinderen niet want die zijn ook verdrietig

Petra de K
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 25-04-2022

4
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reageer:
Dag Mevrouw,

Het verdriet snijd zo intens in je lichaam, ja het is jou verdriet en je kan het wel uit schreeuwen, dat deed ik zelf ook tijdens mijn wandelingen roepend kijken huilend kijkend naar de sterren met de vraag, in Gods naam waarom heb je haar van mij weg genomen, zo'n lieve vrouw voor de kinderen en mij zelf!
En Mevrouw het is zo oneerlijk allemaal, maar je moet verder terug kijkend heb ik haar 44 jaar gekend, die mooie jaren pakken ze mijn niet meer af. En kijk daar dikwijls op terug zeggend tegen mij zelf verdomme wat was het toch een mooie vrouw. ik zou het zo weer over doen, m.a.w als ik alles van tevoren geweten had dat dit ons zou over komen .....had ik ze vast gepakt en ze nooit meer los gelaten, bij wijze van spreken.
Ik denk mevrouw dat U, die zelfde gedachten hebt misschien in een andere context maar komt op het zelfde neer .....denk ik?
Het is voor U, nog zo vers zo kort geleden nog, maar veel verdriet en gemis, denk dat U dikwijls huilt bij het slapen gaan liggen prakkiseren denkend aan uw overleden man, en alles wat er bij komt kijken alles, ik zeg wel eens bij mijn zelf nu wordt ik een beetje persoonlijk maar zeg het toch zal ik ooit nog vinger toppen voelen over mijn huid die aanraking die ik bang ben te vergeten en nooit meer zal voelen (de liefde) die we voor elkaar hadden, en als het ooit nog zo ver zou komen in mijn leven ,denk ik dat die aanraking als een elektrische schok door mijn lichaam gaat. Hier bij wil ik zeggen dat het verlies zeer groot is en tot het diepste gaat, wat je ooit voor mogelijk heb gehouden dat je dit zou overkomen. Mevrouw ik wenst u heel veel kracht toe, en je ooit de gerust stellende gedachte mag hebben bij je zelf .....denkend het is goed zo want de lijdensweg die je man had het afscheid zien nemen van zijn dierbaren en U... tja.. nee mevrouw het is goed zo, hoe erg ook je moet verder maar het zal u nog veel verdriet geven, het houden van elkaar en afscheid nemen maar je moet verder samen met uw kinderen. En deze wereld dendert 24 uur rond klok door, maar het is wel uw verdriet en daar staat niet iedereen in deze hectische wereld bij stil! Nogmaals veel kracht en liefde mag krijgen bij het verwerken van uw verdriet naar aan leiding van het overleiden van uw man, want dat zal u nodig hebben !

Vriendelijke groet,

cvq

c v q
25-04-2022

Jouw reactie:




Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen




Zoek een therapeut

 
Druk op de plaatsnaam om te kijken welke therapeuten in de buurt zitten:


Staat jouw stad er niet bij? Zoek dan vrij op plaatsnaam >>


© Therapiepsycholoog - psychologen en therapeuten
| Disclaimer | Privacy verklaring | Reviews | Login | Aansluiten