Accepteren is niet makkelijk

Nu 4 maanden in een burn out.
De eerste 3 maanden heb ik gespendeerd aan onderzoeken bij de cardioloog(inspanningseffecten, hartecho) longarts(longfunctie test en thoraxfoto), internist voor doorverwijzing voor slikfoto en controle op bacteriën en bij de KNO arts voor mijn keel en neus te bekijken waardoor mijn inspanningsvermogen nog maar 55% was en nu zelfs nog wat minder als dat.

Na alle onderzoeken en aangetoond dat mijn lichaam gezond was maar, dat er meerdere stress punten in mijn leven aanwezig waren. Moest ik dit proberen te accepteren, voor mij lastig en frustrerend. Ik ben iemand die altijd zegt kom op gewoon doorgaan en niet zo zeuren. Dit heeft mij ook de das om gedaan, ik wilde te snel en te hard door. Ik trainde 6/7 dagen in de week voor 2-3 uur per dag en leverde nog 150% op mijn werk. daarnaast ging het in mijn privé leven ook niet helemaal optimaal. Doordat ik de intentie had van niet aanstellen maar doorgaan.. zorgde ik ervoor dat ik alle voortekenen ging negeren onbewust en ik na de vaccinatie voor Corona omzeil werd gebracht.

Mijn verhaal hoe het begon vanaf het moment dat er bekend werd dat ik een burn out had en dat mijn lichaam voor de rest gezond was.

Het accepteren.. ja accepteren dat je een burn out hebt terwijl je altijd erin hebt gestaan van gewoon doorzetten is heel lastig. Ik ben praktisch ingesteld, voor mij moet het inzichtelijk zijn en medisch aantoonbaar, helaas zijn de klachten nou niet echt perse medisch aantoonbaar.

Hierdoor heb ik veel verzet getoond tegen het gevoel in mijn lichaam en proberen nog steeds veel te ondernemen. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik nog harder viel en waardoor ik nu ongeveer op een goede dag 15 minuten kan wandelen en voor de rest helemaal niks doen, op een slechte dag lig ik op de bank en dan probeer ik ademhaling oefeningen te doen en meditatie.

Sinds ik ben gestart met hypno therapie heb ik meer inzichten gekregen in wat mij nu erg dwars zat en hoe ik dit kan aangaan en moet gaan omarmen in plaats van in strijd mee gaan.

Mijn burn out slaat vooral erg op mijn inspanningsvermogen en mijn luchtwegen.
Het gevoel dat ik erg benauwd ben en vooral na inspanning is erg en angstig.

Sinds 2 weken ben ik begonnen met een dagstructuur schema waarbij ik om 10:00 uiterlijk uit bed ga en ga douchen, klaarmaken en ga ontbijt. Hierna neem ik rust tot na de lunch. Na de lunch wil ik dan activiteiten doen(die gangbaar zijn) met de auto naar een terras, foto’s maken in een parkje of vrienden. Hierbij probeer ik per dag ieder geval 15 minuten te wandelen. In de avond weer rust. Om 22:30 mediteren en om 23:00 klaarmaken voor bed en lekker slapen. Dit helpt voor mij wel goed.

Helaas blijven de terugvallen wanneer je ietsjes te veel doet bij mij echt heftig en angstig.

Hebben jullie hier tips voor en ervaring hierin?

Hoor het graag