Ik durf mijn ware gevoelens niet meer te vertellen

Ja ik begrijp je gevoelens.ik heb in de nacht van 19.op 20.julie mijn man verloren .zonder waarschuwing..zich niet goed voelen .hevige hoofdpijn..eer dat 112.er was ..was hij niet meer aanspreekbaar.en hebben hem moeten laten inslapen in de vroege ochtend van 20 Julie.ik ben all 76.hoe moet ik verder.geen afschijd .geen laatste kus of groet..we hadden samen .een behoorlijke rugzak..waren bijna 19 samen ..en pas in december.getrouwd.zouden samen oud woorden..door een trachise..gebeurtenis in mei.waren we al ons huis kwijt.moesten al op nieuw beginnen .en nu 2 maanden later .overlijd hij .ik weet niet hoe ik dit op mijn leeftijd.nog .moet verwerken .joanne

Echt heel lastig om door te gaan. Ik ben 53 en mezelf kwijt mijn moeder was me maatje vriendin mijn allessie heb me heel lang niet zo eenzaam gevoeld.
En inderdaad het gevoel dat je nergens terecht kan echt waardeloos. Of een iedereen je in de steek laat. Waardoor jezelf ook boos en verdrietig bent. Alleen het naar mijn werk gaan hied nog afleiding maar ik vertrouw niemand. Pfff

Beste,

Ik begrijp je heel goed mijn man is 9 februari 2021 plots overleden op 59 jarige leeftijd ik bleef verdwaasd achter, het eerste jaar is er veel begrip maar nu zijn wij 2,5 jaar verder, mijn verdriet is nog over sterk als toen, maar het begrip van je naaste veranderd, iedereen zegt je moet door, je leven terug oppakken, maar het mijne staat stil vanaf 9 februari 2021. Je moet het eerst zelf meemaken voor dat je zoiets begrijpt.

Veel sterkte

Wat een groot gemis, ik begrijp je goed. En de wereld gaat door, alleen jij kunt nog niet mee omdat je nog volop in de rouw zit. Blijf je verhaal vertellen hoor. Er zullen mensen zijn die je niet begrijpen maar mss ook weer nieuwe mensen die je een luisterend oor én levenszin kunnen geven. Heel veel sterkte!

Mijn moeder is kort geleden overleden. Ik begrijp je gevoel. Ik voel mij ook depri. Zie de zin van het leven niet meer in..heb weinig zin in alle dagelijkse dingen of hobbies. Sterkte.

Hallo Sterre....mag ik mij aub voorstellen ik ben Jan en 74 .ik wil mijn medeleven betuigen.Voor jou is het nog vrij kort geleden dat je alleen kwam te staan.voor mij is het vandaag 02 september vijf jaar geleden dat mijn vrouw overleed.Het valt allemaal niet mee.graag zou ik jou willen helpen en een luisterend oor aanbieden jou willen troosten en tesamen het verdriet willen delen.ik ben zelf jong van geest en gelukkig nog actief echter ook periodes dat het ontzettend moeite kost

Ik versta je maar al te goed. Mijn vriend was ook mijn soulmate en mijn grote liefde. Is nu 9 januari 10 jaar dood en heb nu ondertussen 6 jaar bij iemand geweest. Heeft mij laten vallen voor zijn vrijheid en uitgangsleven. Dus ik ga terug door een hel. Begrijp je volkomen want ik heb enorm veel hartepijn. Je bent echt niet alleen

Ik ben 52 jaar en heb op 19 oktober mijn moeder verloren......als je wilt, kan je altijd met me praten......lieve groetjes van natascha.

Ik voel hetzelfde. Het ergste is dat mensen de neiging hebben jouw rouwproces te willen voorschrijven. 2 jaar? En nog zoveel verdriet? Mijn eigenste nicht noemde me een dramaqueen. Iemand die zich wentelt in haar verdriet.
Mijn verdriet is nu groter dan vlak na de feiten. De eenzaamheid …
Het verlammende gemis. Sterven aan een gebroken hart, ik begin erin te geloven. Aanvaarden, ja. Verwerken. Neee