Voor mij voelt dit als verraad

Ik heb besloten om na 39 jaar verder te gaan als lat-relatie. Ik heb mijn man erop betrapt dat hij porno aan het kijken was. Voor mij voelt dit als verraad . Hij ontkende het eerst maar later zij hij dat ik frigide was en dat we al 8 jaar geen sex meer hadden. Ik heb hem gevraagd hoe lang hij dit al deed . Eerst zij hij 2 jaar , maar in een later gesprek zij hij dat hij zenuwachtig was en dat het 1 jaar was . Dit alles is vorig jaar september gebeurd . Wat mij dwars zit is dat hij zo lang heeft kunnen liegen . Hij deed het af als ik had toch gezegd dan geef ik er wel een rukkie aan ? Heb dit nooit van hem gehoord ! Als dat zo zou zijn zou ik nooit zo geschokeerd zijn geweest. Hij is na dit voorval naar zijn kinderen gegaan een is onze zoon de ander een dochter uit eerder huwelijk.Hij is eerst naar zijn dochter gegaan . Dit vond ik ook heel vervelend waarom praat je niet met je vrouw maar ga je naar je dochter in de wetenschap dat zij het aan haar moeder gaat vertellen ! Ik ben toen een maand ergens anders gaan wonen . Nu klinkt het allemaal heel overdreven maar u moet weten dat mijn man in zijn jeugd een trauma heeft opgelopen omdat zijn moeder vreemd ging. Hij altijd op bijna alle vrouwen afgeeft , een mening klaar heeft en mij ook nooit vertrouwd heeft . En altijd jaloers is geweest .Wat ik ook niet eerlijk vind is dat hij de reden van geen sex bij mij heeft neergelegd . Terwijl het zo was dat hij door veel medicijn gebruik geen erectie meer kreeg! Doordat ik in de overgang ging vond ik het niet zo’n punt geen sex . We hebben wel een tijdje viagra geprobeerd maar dat wilde hij niet meer want daar kreeg hij hoofdpijn van! . Er werd ook nooit gepraat omdat als dat wel werd gedaan er een ruzie achtingen zweer ontstond of daadwerkelijk ruzie ontstond. Dan werd hij ook erg agressief en haalde altijd oude koeien uit de sloot . Iets wat bv 20 jaar geleden is is gebeurd . Alleen maar dat ik gezegd heb dat iemand een charmante man was ? Nu zij hij over dat voorval van porno dat ga je toch niet bij iedere ruzie weer naar boven halen hé ! Waar ik nu mee zit is het volgende : Ik ben totaal het vertrouwen in hem kwijt . Het liefst zou ik er over willen praten maar hij wil niet naar een psycholoog. Ik heb toen besloten dat hij ergens anders moet gaan wonen. Dit is gebeurd . We hebben alleen van woning verwisseld omdat dit makkelijker is voor mijn werk ik heb geen vervoer. Nu zegt hij laatst met een grap , je moet blij zijn dat je hier mag wonen ! We gaan opzich goed met elkaar om . Hij wil ook samen op vacantie. Ik heb het gevoel dat hij doet alsof er niets gebeurd is . En gewoon verder gaat . Hij koopt ook steeds van alles voor mij . Maar voor mij maakt het niets uit . Ik zou eerst graag willen praten . Ik voel mij nu na een jaar nog steeds niet goed in mijn vel . En heb nog steeds niet kunnen praten . Ik weet niet goed wat ik moet doen