Ik ben 29 hij was 31

Ik heb mijn man vorige week donderdag dood naast bed gevonden. Ik ben 29 hij was 31. We hadden zoveel plannen. Hij was kerngezond en was alleen een beetje moe en had hoofdpijn en wilde even slapen. Toen ik thuis kwam van werk lag hij daar. Alles wat we deden had geen nut meer het was telaat. We waren net 2 jaar getrouwd. Geen aankondiging geen besef We wilden kindjes, een ander huisje. Gewoon een normaal leven zolang het maar samen was. Hij is mijn droomman. Niemand anders die zijn plek ooit kan innemen. Niet alleen mijn man is er niet meer maar ook de droom samen kindjes te hebben en oud te worden. Waarom waarom hij? We hadden toch nog zoveel dromen. Ik weet niet hoe ik dit verlies moet dragen. Iedereen zegt We hebben jouw ook nodig.. dat zal maar ik heb hem nodig.. elk leven gaat verder behalve dat van ons. Ik ben zo boos en verdrietig maar vooral vol ongeloof. We hadden al zoveel samen meegemaakt in die 9 jaar samen, en nu ook nog dit. Waarmee hebben we dit verdiend.. het is niet oké niet realistisch en zo oneerlijk. Wist ik maar zeker dat ik ooit weer bij hem kan zijn.