Slaapproblemen

Hoi Petra,.
Hier exact hetzelfde. Gedurende 7 jr heel geleidelijk in een forse burnout beland. Had al jaren slaapproblemen door chronische spierspanningspijn. Ben nu 15;mnd onderweg en heb slaapmedicatie voor de helft afgebouwd. Slaap is wel verbeterd maar ik heb nog steeds inslaap en doorslaapproblemen. Ga pas laat naar bed want anders totaal niet slaperig. Elke nacht rond 4.00 wakker. Meestal slaap ik dan binnen 1 uur weer in. Als ik pech heb duurt t 3 uur! Droom idd ook heel veel en levendig.
Slaapproblemen worden veroorzaakt door hormonale ontregeling. Je kunt hier weinig aan doen behalve accepteren dat het nu zo is maar dat t beter wordt. Ben zelf gestopt met werken dus de stress van bedrijfsarts en reïntegratie is weg. Dat scheelt enorm.
Als je slaapangst gaat ontwikkelen zou ik toch hulp hiervoor zoeken (bv psycholoog). Anders gaat het van kwaad tot erger.
En zoek overdag afleiding zodat je niet steeds met het slaapprobleem bezig bent. Ga naar buiten! Wandelen. Naar winkel fietsen voor n boodschap. Word lid van de bieb en ga lezen. Zo kom je uit je hoofd en richt je je aandacht naar buiten.
Sterkte

Bedankt voor je reactie!
Ik heb ook slaapmedicatie maar neem dit maar heel af en toe. Bang om er afhankelijk van te worden en het helpt niet altijd.
Na elke dag een moeilijke start in de ochtend (somber, moedeloos en soms wanhopig omdat ik weer zo slecht geslapen heb) ga ik altijd een stukje wandelen of fietsen samen met mijn man.
Ik ben gek op lezen, al kan ik mijn gedachten er niet altijd bij houden, en daarnaast haak ik graag.
Met sociale contacten heb ik veel moeite. Ik ben snel overprikkeld en ben ook bang dat mensen mij er door het slaapgebrek slecht uit vinden zien. Door het slechte slapen trek ik mij terug.
Vroeger sportte ik 3 x in de week (fitness) maar ik kan er de laatste tijd de moed niet voor opbrengen om te gaan terwijl ik weet dat ik mij daarna altijd vooral mentaal beter voel.
Je schreef dat je de slaapmedicatie aan het afbouwen bent. Betekent dit dat je beter slaapt?
Ik ben ermee bezig om mijn angst voor het niet kunnen slapen aan te pakken.
Als ik wakker lig zeg ik als een mantra dat ik veilig ben.
Mijn slaapproblemen zijn overigens begonnen toen ik ongeveer 5 jaar geleden mijn antidepressiva (Fevarin/Fluvoxamine) heb afgebouwd. Hier heb ik heel lang over gedaan met behulp van taperingstrips. Dus dat het met hormonen te maken heeft dat geloof ik zomaar.
2 jaar geleden ben ik begonnen met Escitalopram i.v.m. angsten en in de hoop dat ik beter zou gaan slapen. Maar helaas.. de Escitalopram doet helemaal niks en ik ben na overleg met de psych nu ook deze aan het afbouwen. Ook weer heel langzaam.
Uiteindelijk hoop ik weer wat beter te gaan slapen want het duurt al zo lang.
Mag ik vragen welke slaapmedicatie jij aan het afbouwen bent en heb je het idee dat je daardoor uiteindelijk wat beter bent gaan slapen?
Heel erg bedankt voor je tips en steun.
Jij ook sterkte!

Nou herkenbaar zeker. Ik heb ook heel veel last van spierspanning en het slaapprobleem vind ik gewoon horror. Ben bij slaapcoach geweest. Die geven wat trucjes maar ook uitleg. Die uitleg was fijn omdat ik gewoon een verkeerd beeld had wat goed slapen is . Maar de rucjes had ik echt niets aan. Het beste advies kreeg ik van een vriend die zei” bemoei je niet met je slaap dit regelt je lichaam zelf. Gewoon gaan lekker gaan liggen en rusten”. Moet zeggen na bijna 2 jaar lukt me dat redelijk maar heb wel al heel lang een kwartje zolpidem het geeft me een geestelijke houvast. Ben er ook wel eens 2 maanden afgeweest maar kreeg toch weer de angst. Ook herken ik de somberheid die je de ochtend hebt na slechte nacht…. Je moet namelijk weer door de dag heen. Ik ben nu in fase beland van burn-out dat ik ook al heb ik goed geslapen mega moe kan zijn. Dat is weer nieuw want ben nu meer uit m’n angsten overdag, waardoor ik altijd aanstond.
Sterkte in ieder geval , hopen op betere tijden ben er nog lang niet.

Ik heb ook veel last van hoge spierspanning. Dit gaat heel onbewust en het zorgt ervoor dat mijn hele lijf vaak zeer doet.
Het advies die je kreeg van een vriend is inderdaad heel goed. Onbevangen naar bed gaan en gewoon genieten dat je lekker mag liggen en uitrusten. Alleen als ik midden in de nacht wakker word dan schiet de gedachte door mijn hoofd van "daar gaan we weer". Zo vreemd dat ik dan echt klaarwakker "aan" sta.
Als ik jouw reactie zo lees dan denk ik dat jij al verder in het proces bent. Het feit dat je echte vermoeidheid voelt, ook als je beter geslapen hebt, komt volgens mij omdat je inmiddels minder hoog in je adrenaline zit.
Daardoor ben je ook minder angstig. Positief dus! Al voelt dat misschien fysiek niet zo. Ben je ook minder snel overprikkeld? Sterkte verder met je herstel!

Nou herkenbaar zeker. Ik heb ook heel veel last van spierspanning en het slaapprobleem vind ik gewoon horror. Ben bij slaapcoach geweest. Die geven wat trucjes maar ook uitleg. Die uitleg was fijn omdat ik gewoon een verkeerd beeld had wat goed slapen is . Maar de rucjes had ik echt niets aan. Het beste advies kreeg ik van een vriend die zei” bemoei je niet met je slaap dit regelt je lichaam zelf. Gewoon gaan lekker gaan liggen en rusten”. Moet zeggen na bijna 2 jaar lukt me dat redelijk maar heb wel al heel lang een kwartje zolpidem het geeft me een geestelijke houvast. Ben er ook wel eens 2 maanden afgeweest maar kreeg toch weer de angst. Ook herken ik de somberheid die je de ochtend hebt na slechte nacht…. Je moet namelijk weer door de dag heen. Ik ben nu in fase beland van burn-out dat ik ook al heb ik goed geslapen mega moe kan zijn. Dat is weer nieuw want ben nu meer uit m’n angsten overdag, waardoor ik altijd aanstond.
Sterkte in ieder geval , hopen op betere tijden ben er nog lang niet.

Hoi Petra,
Ja overprikkeling is minder. Maar heb nu bijna niets meer wat moet. Ik was voor 12 uur hersteld op m’n werk maar. Ik deed het op m’n tenen maar deed het wel. Bedrijf waar ik voor werk is failliet gegaan en hele poppekast van re-integratie casemanager en tweede spoor is om me heen weggevallen. Dit geeft eindelijk weer wat rust. Ik ben nu kleine 2 jaar in burn-out of is het long covid.?Wie zal het zeggen. Ik herken wel wat je zegt met de onrust die je snacht hebt als je wakker wordt…. Heel lastig. En die onbewuste spierspanning ook door mijn lijf vooral achterkant van m’n lichaam, dus nek rug en achterkant benen. Maar ik weet wel dat piekeren het steeds maar bedenken hoe je hier in hemels naam uit moet komen het verergerd. Ik weet niet wat jou leeftijd is maar alle ellende is bij mij begonnen met overgang toen burn-out en vervolgens covid. Het zal een mengelmoes zijn maar ben er ook zo klaar mee ……

Heel herkenbaar verhaal. Vooral snachts klaar wakker zijn terwijl je doodmoe in bed stapte. Sinds kort gebruik ik dromensap wat mij heel goed helpt met slapen. Je kunt dit alleen online kopen en het is niet verslavend. Hopelijk hebben jullie hier iets aan;)

Voor mij ook heel herkenbaar. Echter bleek er een onderliggende trauma te zijn wat de angstklachten heeft laten sluimeren tot het overliep in een heftige burnout. Ik kon zelf absoluut niet overzien dat deze gebeurtenis een trauma zou zijn. Verschillende hulplijnen, waaronder emdr, geven nu echt inzicht in de crash van m'n zenuwstelsel en daarmee ook de inzichten hoe op te lossen. Bedoel dit echt met al het goeds, maar als je enkel de symptomen bestrijd ( slecht slapen) vrees ik dat het een lange weg is

Wow ik herken echt alles wat jullie hier delen. Ik loop ook al zo'n 2 jaar te tobben met slaapproblemen. Uiteindelijk werd het zo erg dat ik niet meer in slaap viel. Met mij begint het beter te gaan want sinds een paar maanden val ik weer in slaap! Neemt niet weg dat ik gemiddeld één keer in de week een hele nacht wakker lig en de andere nachten ook niet altijd door slaap, maar er zit bij mij heel duidelijk verbetering in. Ik ga eerst vertellen wat ik allemaal gedaan heb & daarna wat mij uiteindelijk geholpen heeft.

Wat ik allemaal geprobeerd heb:
- Losse matrassen/dekens met vriend
- Bedden uit elkaar
- Extra verduisteren
- Oordoppen
- Valdispert nacht extra sterk
- Melatonine
- Tamazepam
- Zolpidem (Vervelend spul, kreeg ik de volgende dag depri gevoelens van en sliep na gebruik de nacht daarop niet)
- Oana Green pleisters
- Niet meer drinken na 21.00u
- Geen caffeine meer na 18u
- Veel wandelen overdag om me moe te maken
- Warm bad
- Hash roken voor het slapengaan
- Meditatie/hypnose audio's
En ik vergeet vast nog dingen die ik geprobeerd heb. NIETS hielp, behalve Zolpidem, maar daar wilde ik niet afhankelijk van worden.

Wat ik uiteindelijk gedaan heb wat me wel hielp:
- Met al het bovenstaande gestopt!
- Verwijzing van huisarts naar slaapcentrum in ziekenhuis Alrijne Leiden gekregen waar ik op de medische psychologie afdeling een behandel traject in ging. Hier werd een wetenschappelijk bewezen methode toegepast: slaaprestrictie (je uren in bed naar beneden brengen zodat overdag meer slaapdruk opgebouwd word) & als je in bed niet kunt slapen er even een kwartiertje/half uurtje uit gaan en opnieuw proberen. Ook had ik enorm last van spierspanning, hiervoor kreeg ik de opdracht 3x per dag 10min niets te doen & de volgende oefening iedere dag te doen: slaapmakend .nl/wp-content/uploads/2020/10/2-Span-en-ontspan-je-spieren-Anna.mp3

Ik heb een online cursus gevonden waar ze exact dezelfde behandeling toepassen: Bureau Breinfijn Cursus Beter Slapen.

Ik zou het wel samen met iemand doen zodat je een soort van verantwoording af moet leggen en je slaapdagboeken met naar bed en opstaan tijden moet laten zien zodat je het volhoud, want het is best pittig. Je moet het wel een paar weken volhouden om effect te zien, maar het is het zó waard!!

Ik hoop dat ik jullie hier misschien mee geholpen heb.

Groetjes, Juliëtte

Heel erg bedankt voor je uitgebreide reactie Juliette!
Met hoeveel uren in bed startte je met de slaaprestrictie?
Die span en ontspanoefeningen zijn toch hetzelfde als progressieve relaxatie?
En helpt het ook bij doorslaapproblemen?

Fijn dat het zoveel beter met je gaat!

Ik kom er graag later op terug. Moet nu weg;)

Groetjes, Petra

Ik heb mijn hele jeugd in overlevingsmodus gezeten waar ik niet bewust van was. Het was gewoon mijn mechanisme.
2021 moeder geworden en vanaf toen in een burnout geraakt waarbij ik continu aanstond. 4 maanden na de geboorte had ik een nacht waarbij ik geen slaap kon vatten, er knapte letterlijk iets in mijn hoofd.
Ik kon zo 3 dagen en nachten wakker zijn zonder te slapen, een kind, fulltime werk enz.
Ik heb elke soort benzo of pammetje gehad, kon er zo 5 nemen maar mijn adrenaline en cortisol gingen daar dwars doorheen.
Toen kreeg ik angst voor slapen en naar bed gaan. Als ik een keer in slaap val is dat ook voor 2 uurtjes.
Mijn spieren stonden de hele nacht zo strak van de adrenaline dat als de ochtend naderde ik het gevoel had alsof ik zware spierpijn heb van een week griep.
Ik krijg continu brain zaps of schokken op mn borst als mijn lichaam of hoofd ook maar een klein beetje ontspanning voelen. Hierdoor kreeg ik suicidale gedachten. Echt ellendig.
Op een gegeven moment heb ik een angst voor ontspanning gecreëerd omdat ik dat gevoel gewoon niet meer trok.
Ik sta ook helemaal los van mijn lichaam, zit alleen maar in mijn hoofd.
Ergens diep van binnen voelde ik dat ik op was maar ik ben net een robot. Gaan gaan gaan.
Ik weet niet eens meer hoe vermoeidheid voelt. Ik kan intens verdriet voelen als ik mijn vriend zie gapen of hoor zeggen: ik ga naar bed ik ben moe.
Ben nu 2,5 jaar verder en nog geen verbetering helaas. Ik heb het heel lang uitgesteld maar ga toch sertraline proberen binnenkort.
Helaas is therapie nog niet aan de orde voor mij omdat ik dus geen draagkracht heb.

Hoi Petra,

Ik herken precies wat je schrijft. Ik slaap ook slecht, terwijl ik wel moe ben. Mijn hoofd gaat gewoon niet uit. Niet persé op een negatieve manier. Ik twijfel soms ook aan mijn burn out, omdat ik net als jij nog wel energie heb om dingen te doen en het mentaal ook wel redelijk met me gaat. Soms denk ik inderdaad dat ik ook nog vol adrenaline zit. Is bij jou wel bevestigd dat het een burn out is? Bij mij wel, maar toch blijf ik twijfelen.

@Johannes, ik lees je stukje waarin je zegt Droomsap te gebruiken hetgeen volgens jou niet verslavend is. Echter dit is wel verslavend, tevens zit er een stofje in doxylamine genaamd hetgeen in Nederland is verboden. Als je zoekt op doxylamine dan zie je tevens dat je hier erg duizelig van kunt worden en er niet mee mag autorijden. Ook ik heb een BO en ben daardoor al duizelig, kon niet ook niet slapen. Tijdens het gebruik van Droomsap werd dit alleen maar erger. Autorijden kan ik bijna niet gezien wazig zien. Ik ben ermee gestopt gezien de verergering van de duizeligheid en het feit ik er niet aan moet denken auto te rijden met een stofje waarmee rijden verboden is. Persoonlijk vind ik dat onverantwoord. Ik heb het gebruik langzaam afgebouwd hetgeen niet ging zonder slag of stoot. Het heeft ongeveer 2 weken geduurd voor ik eraf was.

Goede nacht,alweer een slapeloze😔met een heel naar gevoel;alsof mij hart er gaat mee stoppen.Heel wazig en traag in mijn hoofd.Ook ik heb een burn out en herken hier bijna al mijn klachten. Behalve het globusgevoel en soms het gevoel niet te kunnen doorademen.Dr Google heeft mij de afgelopen maanden nog meer angst bezorgd.Ik ben zowat binnenste buiten gekeerd medisch/onderzoeken hart,longen,endocrinoloog,kno,...alles was goed;maar waarom voel ik me dan zo slecht???Ik ben 47 jaar, heb fibromyalgie,chronische hyperventilatie,hsp,zit in de perimenopauze.Heb een bijzondere jeugd gehad=lees 1 en al trauma, woonde op mijn 17 alleen,werd de 1e keer mama op mijn 18,5.Verloor mijn broer op mijn 19 enz....2 jaar terug ben ik mijn mama verloren, en net toen ik een beetje overeind krabbelde van dat,liet mijn oudste dochter dat ze geen contact meer wou met mij,gewoon in messenger.Waarom of hoe moest Ik raden. Ze stuurde me nog enkele verwijtende berichten,toxische/narcistische moeder en blokkeerde mij op alles.Dat was voor mij die ene druppel die de emmer deed overlopen.Ik ben geen medicijn nemer(heb maar 1 nier,dus ik moet er extra zuinig mee omgaan.Ik ben nu gestart met reiki,en ook ga ik bij de osteopaat; en beiden zeggen ze hetzelfde.Het is 1 en al emotie die vastzit in mijn lichaam.Beiden kregen het zelf lastig als ze mijn hoofd behandelden. En het is zo,mijn hoofd staat nooit stil;ik leef in mijn hoofd,en ben volledig mijn voeling kwijt;waardoor ik leef op automatische piloot en mezelf zie alsof ik in een soort film zit(depersonalisatie).Ik ga me op die behandelingen houden en afwachten of het me inderdaad helpt om beter te worden. Ik wil jullie hier dan ook op de hoogte houden over hoe het verder allemaal verloopt.Sorry als er fouten in mijn tekst staan,maar ik ben echt doodop.Een spoedig herstel aan al de lotgenoten hier,en heel veel kracht en moed toegewenst.
Groetjes Tamara