Trauma zelfmoord

Hey hoi!

Zoek iemand om mee te praten of chatten of whatever.
Ik surf hier toevallig langs en lees jouw stukje. En zie ook dat hier op veel dingen totaal niet wordt gereageert. Ondoenlijk om op al die verhalen te reageren. Dus daarom kijk ik bij het recentste. En dat ben jij. Ik hoop dat er mss iemand is rond je maar het klinkt van niet. Er bestaan goede psychologen/psychotherapeuten met verstand van trauma. Je moet ze alleen vinden. En dat is hard zoeken. En leven is lastig. Er zijn lotgenotenfora voor trauma. Echte. Waar iemand je terugschrijft en je je niet nog eenzamer hoeft te voelen. Je schrijft niet dat je al therapie hebt gehad. Je hebt iemand nodig die verstand heeft van vroegkinderlijk trauma. (Vct). Google maar eens Want daar is het bij je begonnen als ik het zo lees. En als er dan niks gebeurt om je te helpen dan blijf je overleven en blijft (nieuw) trauma stapelen. Dat gebeurt ook als je hulpverlening hebt die er geen verstand van heeft. Al hebben ze mss goede bedoelingen. Forum ptssikhebhet heeft mij erg geholpen qua lotgrnotencontact. Ik weet niet of het nog bestaat. Knap dat je het al zolang volhoudt. Wat wil je (nog) doen op deze wereld? Wat is je wens als je al deze klachten niet had? Ik lees nu: 'je vermoeidheid te lijf'. Omdat ik mijn tgv trauma overstresste lijf bleef overvragen kan ik nog maar weinig. Maar nu heb ik het omgedraaid: eerst veiligheid en rust. En dan kan ik iets doen. Als jouw lijf ook op is heb je misschien ook iets aan. Als je nog geen hulp hebt gehad valt er veel te halen met basisvaardigheden leren over hoe om te gaan met stress en trauma.
Hier en nu oefeningen. Voor je lijd zorgen. Structuur aanleren. Lief zijn voor jezelf. Dat dat mag. Over zal het denk ik niet gaan. Maar een groot deel van de mensen kan behoorlijk opknappen. En waarom zou je niet bij die groep horen. Doodgaan kan altijd nog. En voor de 1ste stap hoef je geen mensen te vertrouwen. Voor vaardigheden keren hoef je alleen te communiceren op taakniveau en kan je de hulpverlener gewoon in je hoofd buiten de deur houden. En aftasten of je diegene vertrouwd voor meer. Google eens 3fasenbehandeling trauma, of psychotrauma big geregistreerd. Je kan ook vaardigheden uit traumaboeken leren. Maar dat is wel eenzaam. Kijk eens bij revief, ptssikhebhet, caleidoscoop, psychosenet. Er is veel meer kennis en kunde dan vroeger. Er is ook op sommige plekken genoeg kennis.
Doodgaan middels euthanasie kost tijd. En je hebt het tot hier volgehouden. Met al he overlevingsmechanismes. Dat is echt superknap! Man man man. Je had allang dood kunnen zijn. Maar je bent er nog en dat heb je toch maar gedaan. Dat is niet makkelijk geweest. Ja, je gebruikt nu pillen. Maar dat is vast niet voor niks. Iets met 'kind niet met het badwater weggooien'. Je hebt recht op een goed eind. Waarom de tussentijd niet gebruiken om te kijken wat er nog mogelijk is?
Ik ben lotgenoot en 46jr. En struggel ook nog steeds. Maar sinds ik een goede hulpverlener heb gevonden voel ik soms grond onder mijn voeten, dat ik mag bestaan dat ik veilig mag zijn. En dat mag jij ook. Jij hoeft niet dood. maar het mag wel. Gun jezelf kans op hulp. En ga zelf kijken wat er op reisafstand beschikbaar is. Op de website van je zorgverzekering kan je alle hulpverleners in je omgeving vinden die vergoed worden. Investeer in jezelf en breng die mensen/instanties in kaart. Kijk: welke instrlling/persoon voelt goed? Hoelang is de wachtlijst? 35 van de 40 spreken je misschien niet aan. En met de wachtlijsten erbij blijven er misschien maar 2 over. Maar wat is nou belangrijker dan jouw leven? Neem contact met die mensen op.

Soms werken hulpverleners bovenregionaal. Ik reis anderhalf uur naar mijn hulpverlener. Je kan ook naar een vrijgevestigd iemand gaan. Je moet alleen goed kijken hoe je dan verzekerd moet zijn. En soms kan je via beeldbellen hulp krijgen. Dan hoef je niet eens je huis uit. Dood gaan kan altijd nog. Ik weet waar ik het over heb. Euthanasie ligt hier ook nog steeds op tafel. Want ik wil een leefbaar leven en mocht dat toch niet lukken, dan kies ik daar ook voor. Ik hoor bij de kleine groep waar emdr enzo niet werkt. Ik heb nu een psychotherapeut. En heb sinds een half jaar het gevoel dat het misschien nog wel eens mogelijk kan zijn voor mij: een veilig leefbaar genoeg leven'. Ik ben niet van dat 'als ik het kan kan jij het ook'. Want dat weet niemand. Maar ik gun het je wel. Mocht je wel met de psychiatrie/verslavingszorg te maken hrbben gehad. De oude huloverlening is er nog op veel plekken. Maar er is ook verandering geweest op sommige plrkken. En daar is het wél veilig. Ik gun je de (veilige) wereld. Sterkte sterkd dame. Zelfs al voel je je niet sterk en is het nu op. Als het op is heb je een plek nodig waar je kunt rusten en ook die plek kunnen ze zijn en met je maken. Liefs!