Mijn probleem, mijn verhaal.

Mijn roepnaam is BD. Ik ben een héél: respectvolle, romantische, hooggevoelige, verlegen/introverte, 'bovengemiddeld' begaafde, 31-jarige man met het syndroom van Asperger. Daarnaast ben ik chronisch depressief (ook suïcidaal), kamp ik sinds 1,5 jaar met een (autistische) burn-out en is er een sterk vermoeden van PTSS.

Ik ben op zoek naar een: betrouwbare, onbevooroordeelde/open-minded, zorgzame en liefdevolle vrouw om mijn leven mee te delen. Maar...

Vanwege mijn Autisme Spectrum Stoornis (ASS) heb ik buitengewoon veel moeite met het aangaan en onderhouden van contacten. Ik ben weinig sociaalvaardig en erg moeilijk leerbaar hierin. Hierdoor is er geen perspectief op een romantische + seksuele relatie. Hier is wel behoefte aan.

Ik heb 'huidhonger'. Seks is een basisbehoefte (zie: Pyramide van Maslow). Mijn fysieke behoeftes bemoeilijken het contact met vrouwen (nog meer).

Mijn lichamelijke ontwikkeling is normaal verlopen. Mijn seksuele ontwikkeling is echter minder goed gegaan.

Seksuele voorlichting startte véél telaat. Ik herinner mij mijn eerste zaadlozing nog goed. Ik fietste alleen door het bos toen ik 'plots' moest 'plassen'. Ik wist niet wat mij overkwam. Aan mijn erectie had ik geen boodschap. Het was eng, maar het voelde heerlijk. In het vervolg ging ik steeds naar dezelfde (publiekelijke) locatie als ik aanvoelde dat er een zaadlozing aankwam. Al gauw leerde ik mijzelf te masturberen. Wat dit was wist ik niet. Het ging vanzelf. Gelukkig ben ik toentertijd nooit gespot. Pas na voorlichting begreep ik dat ik beter een toilet kon opzoeken en dat het gevoel geen verband hield met de locatie.

In mijn vroege puberteit werd ik slachtoffer van verregaand seksueel grensoverschrijdend gedrag/handelen door een mannelijke groepsgenoot op de naschoolse opvang. Hij had naast een A.S.S. (PDD-NOS) ook een lichtverstandelijke beperking/ontwikkelingsachterstand en vergreep zich tevens aan jonge kinderen (j/m) naar later bleek. Zijn gedrag/handelen is lange tijd onopgemerkt gebleven. Hij begreep wel dat 'het' stiekem moest. Uiteindelijk zijn 'wij' (zeg hij) betrapt en hebben de juiste hulp gekregen. Nee zeggen kon ik niet. Zijn gedrag/handelingen ben ik later helaas (deels) toch gaan kopiëren naar meisjes/vrouwen in de veronderstelling dat het normaal was. Dit werd pas laat gesignaleerd door de omgeving (zorgverlening). In het hier en nu ben ik zéér schuldbewust! Het ontbrak mij destijds o.a. aan inlevingsvermogen. Pijnlijk, omdat ik notabene eerder zelf slachtoffer ben geweest.

Ook het kijken naar porno heeft een scheef beeld doen ontstaan van wat seks inhoudt.

Gevolgen van het onvoldoende bevredigd blijven van mijn lichamelijke- en geestelijke/emotionele behoeftes zijn seksuele frustratie/depressie en diverse, complexe, emotionele problemen welke mijn algehele functioneren verslechteren en mijn persoonlijke ontwikkeling doen stagneren. De bestrijding van mijn fysieke en emotionele problemen vormt een hyperfocus/preoccupatie/obsessie voor mij.

Sinds twee jaar ontvang ik hulp vanuit een gespecialiseerd bemiddelingsbureau in Limburg (De Ultieme Zorg, kortweg DUZ) dat sekszorg aanbiedt voor mensen met een lichamelijke en/of verstandelijke beperking, blinden, doven en/of personen met een gedragsstoornis zoals A.S.S. om de klachten te verminderen. Dit is effectief gebleken en werkt preventief om ongewenst gedrag te voorkomen. Er hangt wel een flink prijskaartje aan. Ik leef hierdoor op water en brood. Helaas wordt intieme zorgverlening in mijn gemeente niet vergoed vanuit de WMO/WLZ (of anderszins). Graag zou ik er frequenter gebruik van maken, maar dit is financieël onhaalbaar. Met het oog op het risico op seksverslaving wellicht maar goed ook.

Naast hulp vanuit het gespecialiseerde bemiddelingsbureau ontvang ik hulp vanuit de (gespecialiseerde) GGZ. Noodzakelijk, want ik ben emotioneel instabiel en weinig autonoom/zelfredzaam.

Ik heb buitengewoon veel moeite met de setting klant-escort. DUZ houdt hier rekening mee. De emotionele behoefte aan een serieuze langetermijnrelatie is onbeschrijflijk groot. Ik betrap mijzelf erop dat ik mezelf opdring aan de dames en compleet vergeet dat het een 'zakelijk' contact betreft. Dit forcerende gedrag verwijt ik mijzelf enorm. Ik ben ontzettend eenzaam, verlang 'bijzonder' sterk naar intimiteit (& seksualiteit) en constateer dat ik (wanhopig) naar handvatten zoek om het contact te behouden en liefs te intensiveren. Ik ben een potentiële stalker. Het is moeilijk om emotioneel afstand te bewaren tot iemand die mij precies datgene biedt wat ik tekort kom. Er zijn honderdduizenden gevoelens- en gedachten bij mij, maar ik kan deze niet uiten/delen omdat het ongepast is binnen een zakelijk contact. Dat frustreert.

Gevoelens van verliefdheid ontstaan bij mij vaak na de seks. Dit vormt voor mij een reusachtig probleem. Seksdating? Hell no! Een one night stand of fuckbuddy is absoluut niet geschikt voor mij. Een bezoek aan een privéhuis/seksclub evenmin. Dit heb ik uitgeprobeerd. Ik ben bepaald geen maagd (wel lang ongewenst maagd geweest, ik ken de pijn). Het is niet emotioneel bevredigend. Daar is het mij écht om te doen. Wat ik daarin specifiek zoek is mij niet helder. Interactie/communicatie is belangrijk voor mij. Masturbatie of een sekspop zijn hierdoor eveneens geen opties.

En regulier daten? Dan zit de lust in de weg. Bovendien kan ik totaal niet omgaan met afwijzing (ook niet met: alleen zijn, genegeerd worden, tegenslag en verlies). Ik heb de nodige negatieve levenservaringen opgedaan. In het bijzonder op het gebied ook van school en werk. Onderwerpen die vaak ter sprake komen tijdens een eerste date en gevoelig liggen bij mij. Ik start dan een negatief monoloog. Weg sfeer, weg date.

Mede door mijn depressie heb ik geen hobby's/interesses om te delen. Ik houd niet van: lezen, films/series kijken, puzzels, gamen, muziek, social media, fotograferen, mode, koken, tuinieren, kunst & cultuur, klussen, politiek, schrijven enzovoort. Over sport weet ik veel en kan ik eindeloos doorgaan. Smalltalk ligt mij niet. Ik ken mijn kwaliteiten/talenten niet en kan mijzelf niet 'profileren'. Mijn gebreken daarentegen kan ik goed benoemen. Weg sfeer, weg date. Ik luister (en reageer), maar neem dan zoveel informatie in mij op dat mijn bovenkamer overbelast raakt. Vervolgens ben ik alles kwijt en heb ik niet geluisterd... Tot slot ben ik te open en eerlijk. Nee, daten is niks voor mij.

Het beroerde aan mij is dat het allemaal andersom lijkt te werken. Eerst de seks, dan de verliefdheid, dan de behoefte aan samen uit eten etc. Ongetwijfeld word ik hierop veroordeeld. Ben ik nu echt de enige bij wie het zo werkt? Veranderen kan ik het niet (vooralsnog). Wat kan/moet ik doen? Ik ben monogaam ingesteld.

Hopelijk herkend iemand zich in mijn problemen en komen lezers met antwoorden/oplossingen/adviezen. Vragen mag altijd. Wie durft het met mij aan? Ik heb een voorkeur voor neurotypicals.