Therapiepsycholoog
Netwerk van therapeuten
en psychologen
Therapiepsycholoog

Leven met autisme

Vandaag gaat het weer wat moeilijker, leven met autisme valt me soms erg zwaar.
Mijn hele leven heb ik al geworsteld met "de wereld" en de samenleving en nu net 2 jaar geleden krijg ik dan opeens die diagnose autisme. Ik ben inmiddels bijna 40 jaar, de info die ik kreeg was dat vandaag alles onder ASS valt, maar dat ze vroeger de term Asperger op me zouden hebben geplakt en daarmee is de kous af. Wat ben ik met deze informatie? Ik voel me allesbehalve intelligenter dan de gemiddelde mens, maar dit kan ook liggen aan mijn zelfbeeld en zelfvertrouwen dat dagelijks de grond werd ingeboord tijdens mijn jeugd.


Ergens mag ik van geluk spreken, ik heb een partner die enorm veel van me houdt en omgekeerd zie ik haar net zo graag, wat wil je meer hebben?
Wel een carrière en een eigen woonst waar ik aan een gezin met haar kan beginnen.
Carrière, ik heb geen carrière, mijn vroegere schoolcarrière was onder andere al een regelrechte ramp, ik wist niet wat ik wou studeren en ik heb me letterlijk en figuurlijk door mijn opleiding geworsteld, de ene bloedneus na de andere, daarom heb ik ook geen mooi papiertje waar op gedrukt staat Bachelor of Master in ...
Volgens organisaties die je aan een job helpen kan ik hierdoor enkel, naar mijn mening, saaie en uitzichtloze beroepen doen zoals kassa of fabriekswerk, alle respect voor mensen die deze beroepen uitoefenen, zelf heb ik ze ook al enkele jaren doorstaan, telkens eindigde het op een burn-out of bore-out.
Totdat die ene dag kwam dat ik het niet meer zag zitten, waarom functioneert de wereld zoals die het doet? Het zou zo gemakkelijk zijn om maar even controle te verliezen en dan ... , maar nee! Mijn partner zou verteerd worden door verdriet. De 6 jaar daarop heb ik in een zeer diepe depressie doorgebracht, wat doe je wanneer je jezelf niet thuis voelt op de planeet waarop je bent geboren? Iedereen lijkt wel een andere taal te spreken of regels te volgen die ze zelf net hebben uitgevonden. Mijn gezondheidsfonds heeft zo iets van "Meneer, het heeft nu wel lang genoeg geduurd", sorry dat ik de samenleving opzadel met mijn bestaan gezondheidsfonds.


Ondertussen ben ik er weer enkel jaren bovenop, maar ik voel de grond, de grond die voor mij meer op een hangbrug lijkt, nog steeds wankelen onder mijn voeten. Ik heb vandaag weer een zware en stresserende dag achter de rug en dit komt zelfs nog niet door het uitoefenen van een job. Maar ik wil best geld verdienen om die prachtige, lieve en geduldige vrouw van me een eigen thuis te kunnen bezorgen.
En dit is het punt waarop het telkens weer vast loopt, ik wil dit kunnen doen, maar toch lijk ik er niet klaar voor te zijn, er blokkeerd iets in mijn hersenen bij de gedachte om weer naar het één of andere fabriek te gaan bandwerk uitvoeren van s’ochtends vroeg tot s’avonds laat, dag in dag uit, ook al komen we met mijn uitkering en haar loon nauwelijks rond.
"Wil je een baby?" vraagt ze. Wil ik een wat? Ik kan nauwelijks voor mezelf zorgen, waarom zou ik voor een ander levend wezentje kunnen zorgen? Hebben we niet eerst een eigen huis nodig? We kunnen niet eeuwig bij mijn ouders blijven inwonen. Grote schaamte overvalt me weer, hoe geraken we in hemelsnaam uit deze situatie?
Sparen gaat moeizaam, maar toch vond de belastingdienst het nodig om vandaag een groot deel van onze spaarcentjes in één hap te doen verdwijnen, zoals een alligator die aan de oever op de loer ligt, wachtend op een snack. Aan de overkant van de rivier zie ik mijn schaduw zelve me aanmoedigen om een verfrissende duik te nemen, maar gelukkig ben ik vandaag mijn zwembroek vergeten... misschien heeft hij morgen meer geluk.

Anoniem
21-11-2023
laatste reactie: 29-02-2024

5
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reageer:
Hallo Annoniem, wat een schrijnend verhaal. Bij de Ggz kan je hulp krijgen of anders maatschappelijk werk. Ook is er de NVA waar je wat aan kan hebben.
Blijf vooral in jezelf geloven!!!


Anoniem
08-01-2024
Reageer:
Ik wil niet meer verwarring teweegbrengen, maar heb je wel zelf onderzocht of het niet meer hoogbegaafdheid is? Er schijnt wel vaak een misdiagnose te worden gemaakt tussen dat en ass.

Anoniem
28-02-2024
Reageer:
Goedemorgen,

Ik herken wel wat zaken in uw verhaal dat overeen komt met mezelf. Ik ben ook gediagnosticeerd met Autisme, en bijna 40 jaar.
We kunnen via email of telefonisch wel met elkaar communiceren als u wilt? Kijk maar, mijn email is rayeed@hotmail.com

Ray
29-02-2024

Jouw reactie:




Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen




Zoek een therapeut

 
Druk op de plaatsnaam om te kijken welke therapeuten in de buurt zitten:


Staat jouw stad er niet bij? Zoek dan vrij op plaatsnaam >>


© Therapiepsycholoog - psychologen en therapeuten
| Disclaimer | Privacy verklaring | Reviews | Login | Aansluiten