Momenteel ben ik vreselijk moe

Hoi,
Momenteel ben ik vreselijk moe. Ik loop al jarenlang met meerdere trauma's en het heeft zich opgestapeld; ik vroeg toevallig aan een vriend 8 maanden geleden om voor mij een sparringpartner te zoeken, omdat het net als een ketel eruit wilde spuiten................Zeer zorgvuldig als hij is, heeft hij 8 maanden lang naar een therapeut gezocht en mijn verhaal zakte dieper en dieper naar de bodem. Ook begon de klep vanboven zicht te sluiten en is er inmiddels nog maar een klein kiertje open............Ik ben erg verdrietig en zo moe van alles dat ik niet eens meer energie heb om mn verhaal te vertellen. Ik ga toch een poging wagen; al zouden het grote lijnen zijn. Het moet Kwijt al zou het zijn in de komende jaren in mn leven beetje bij beetje dan maar. Ik heb behoefte om 45 uur achter elkaar te praten, zoals bij flooding (slachtofferhulp), maar mijn probleem is geestelijk niet fysiek dus konden zij mij niet helpen. Ik heb verschrikkelijk veel deuren aangeklopt om mijn verhaal/en krijt te raken. in vele jaren had ik toen tientallen gesprekspartners: vrienden, kennissen, hulpverleners alle soorten, geestelijke, zelf schrijven, God vertellen, voorbijgangers, soms familieleden maar het werd een warrig verhaal allemaal stukjes aan 80 verschillende mensen verteld. ik ben doodmoe van alles.............Ik had t geld niet om 45 uur 100 euro per uur aan een therapeut te vertellen. Alles alleen dragen lukte ook niet. Vind u t goed als ik meerdere punten opeschrijf en dan ( een keer) steeds 1 punt uitbreid? Het is zoveel. Ik ben een rare. Ik leef van verhalen, elke dag is voor mij een heel verhaal. Ik moet t kwijt anders stapelt het zich op en ontplof ik. Eigenlojk moet ik mensen om mn heen hebben; een dag een hallo ik kan niet tegen alleen binnen 4 muren. Word dan moe van mijn gedachten. Ik ga een aantal punten opschrijven en dan 1 voor 1 uitweiden. Ik merk dat dit schrijven mij goed doet. Ik wist niet dat ik zoveel te vertellen had. ook pas de laatste jaren heb ik ontdekt dat ik zoveel verhalen heb, vroeger was er altijd iemand om me heen om mee te praten..........1. Ik had een goede en stabiele jeugd. Prima ouders, grote familie, goede opleiding. Nadeel veel verhuisd: wel 22 keer in mn leven (ongeveer 3 landen). Dit verklaart mijn onrust. 2, Rond mijn 23ste tijdens mijn studie kreeg ik een psychose. Ik hoorde stemmen en dat is zo gebleven. Ik heb mijn studie afgemaakt. Helaas kwam ik in de uitkering. Ik wilde eruit maar ik begon te leven. 3. Eind 20 kwam ik in een sektarische groep. Hier probeer ik nu uit te komen. Trauma 1. 4. Op mn 33ste ontmoette ik de man van mijn dromen. Foute relatie (naar mijn geloofsmaatstaven) en ik kwam diep in de put. 5. Tot overmaat van ramp bleek hij ook nog drugsverslaafd. 6. Ik heb me 3 keer laten dopen om van de ellende af te zijn, maar ik was smoorverliefd en 7. Ging terug naar die sekte. 8. De sekte was gesplitst. Ik kwam van de regen in de drup. Ik bleef ongeveer 5 jaar. 9. Inmiddels begin 40 dacht ik: ik ga trouwen en kinderen krijgen. Ik bad god en 2 weken later stond mn ex voor de deur. Dit keer deden we het netjes en we trouwden. 10. wittebroodsweken liepen niet zo fijn. Fysieke problemen. 11. veel spanningen en ruzies vooral Die ene keer per maand, en ik raakte wanhopig want ik wilde kinderen. zoveel spanningen dat hij terugviel in harddrugs. Toen begon het liegen. 12. Ik ga het nu kort houden want de 7 jaren erna waren een opstapeling van ellende. 13. hij stal regelmatig bij me. 14. Uit huis geplaatst. Ik kwam er alleen voor te staan. 15. wanhopig zonder familie (had ze verlaten door bijbelse instructie van sekte) en man, had ik niemand en Ging terug naar de sekte die inmiddels een paar jaar naar t buitenland was gegaan. Derde doop inmiddels bij hun. 16. Mijn man ging kliniek in kliniek uit. Ik helemaal alleen. 17. Wanhopig verlangend naar een kind. Ik opende een ivf traject inspanje. Inmiddels moe van de jaren vanaf mn studie, kostte het energie om medische trajecten te volgen en voor te bereiden. 18. de kerk had ik weer verlaten want ze konden me niet helpen vanuit t buitenland. 20. Helemaal alleen. Inmiddels was de corona tijd aangebroken. Eindelijk vatte ik moed om naar spanje te gaan: bam grenzen dicht, dit 2 tot 3 jaren achterelkaar. Teleurstelling. 21. Ik had inmiddels nauwelijks meer contact met mn man wist niet eens waar hij woonde maar ik moest wel de administratie doen, zn ouders waren ook spoorloos verdwenen en ik had nooit contact met zn hulpverlening. 22, diepe eenzaamheid. Tenslotte kreeg ik nog 1 kans om naar spanje te gaan. Ik was inmiddels 50. Werd nog ongesteld. Katholieke kerk begon zich ermee te bemoeien. Wij staan niet achter klinische bevruchting. Ik inmiddels zo moe en gefrustreerd ik heb het laten gaan was te moe om te vechten. 23. Nu moest ik Alles gaan verwerken. Van de katholieke mocht ik scheiden maar de woordkerk zei gij zult niet scheiden. 24. scheidingsproces in gang gezet. Onthechting. Inmiddels sprak mn man geen woord meer met me, loog veel, had altijd geld nodig en we hadden al jaren geen seks. 25. Zwaar gefrustreerd was ik bang dat ik vreemd zou gaan. De grootste idioten kwamen op mn pad. God behoede me dacht ik. 26. Proces heeft 3+ jaar geduurd. 27. Tussendoor: weinig geld en weinig werk want was op jonge leeftijd afgekeurd (universitaire studie). 28. Erg moe. Inmiddels was mn vader al 3 keer in 10 jaar opgenomen in t ziekenhuis voor depressie, 46kg, en electroshocks. Ik deed mantelzorg. 29. Ouders oud en konden niet meer zoveel aan. 30. Inmiddels 51jaar. Ik moet VEEL verwerken. Mn man heeft me jaren volkomen genegeerd en ik kon geen enkele emotie kwijt. Hij beweert dat hij niet wilde scheiden maar ik. Nam geen enkele verantwoording over zn drugsgedrag. Ik heb overal aan de bel getrokken in kerken, hulpverlening, verslavingszorg. Ben Volkomen onderschat en voelde me vreselijk genegeerd door "iedereen". Ik heb verschrikkelijk veel onverwerkte emoties. Ik zit met t verhaal en kon kan t nergens kwijt. Niemand die 45 uur wil luisteren zonder dat t mij een fortuin kost. Ik ben helemaal Op. Ik voel me 30 als toen t begon maar ik ben geestelijk ouder geworden door de vele traumas. OP DIT MOMENT: KAP IK MET SEKTE EN 200 BANDEN DIE ME VASTHIELDEN. LOS. WEER ALLEEN. BRAINSPOELING TERUGKRIJGEN. IK PROBEER TERUG TE VINDEN WIE IK BEN WAS. VEEL RUST NODIG. NOTABENE BEGINT NU T UWV TE ZEUREN DAT IK MOET GAAN WERKEN. EEN EENVOUDIGE BAAN VRAGEN ZE 70% TERUG VAN WAT IK VERDIEN. DWZ IK MOET VEEL UREN MAKEN WIL IK ER WAT VAN TERUGZIEN. MN MAN IS VERDWENEN EN WE MOETEN ZAKEN DOEN TOT JANUARI. IK WORD HELEMAAL SCHIZOFREEN VAN GETROUWD ZIJN MET EEN SPOOK. NIEMAND DOET WAT. IK HEB GEPREDIKT OP STRAAT GESCHREEUWD TEGEN MENSEN GESCHREEUWD OP STRAAT. Ik belde eens de crisisdienst. Kreeg een bandje: wij zijn vanaf 17u gesloten belt u maandag maar terug. Ongelooflijk. Geen christelijke noodlijnen ik heb 2 maanden gezocht om een telefonisch christelijk gesprek te hebben. 1 keer kreeg ik iemand en die kon ik achteraf niet terugvinden op google. Verder is alles betalen. Zelfs exitcounseling verlating van sekte. IK BEN DOODMOE. EN OOK BEGONNEN ALLERLEI MANNEN VAN HET INTERNET AAN TE KLOPPEN. Ik was zwaar getraumatiseerd door die man. Ik dacht of ik ga door tot ik een kind heb of ik krijg aids of ik hoef nooit meer iemand of iedereen gaat netjes 10 jaar op mij wachten en ik weiger een man van 55 plus die al helemaal oud en grijs is. Moe van vele dingen. Ik voel me erg eenzaam. Ik probeer alles alleen te verwerken met dagboeken enzo. Ik ben vervreemd van de maatschappij want ik ben er al te lang uit en voor mij is iedereen behekst. Ik ben blij met hooguit 5 contacten om me heen. Nu begint t verwerkingsproces. Ik snap niet hoe er in 20 jaar ZOVEEL kan gebeuren. Ik merk dat dit verhaal me goed doet. Steeds komt er iets nieuws op. IK SCHRIK VAN ZOVEEL VERHALEN. Dit zijn ongeveer 45 punten waar ik 1 uur over kan uitweiden. Ik heb zelfs met de hell gevochten, LEUGENS van mn partner die mijn ten onder wilden krijgen...............Ben erg boos. Maar ik begin het nu te verwerken. En ik heb wat ideeen over groepsconflicten in de samenleving (christelijke groepen helaas tegen elkaar). Mijn partner en ik hadden een geloofsconflict. Ik voel me erg eenzaam en durf niet goed contacten te leggen omdat ik zo lang alleen ben geweest, ook in de corona. Ik ga nu stoppen, God zegene jullie allemaal. Ik hoop dat ik dit overleef. Het is veel erger dan dit maar het is zoveel stof dat ik censureer omdat ik anders in mn trauma omkom. Het is gewoon teveel en ik moet sparren en mn boosheid uiten. Ik kan mn eigen verhaal niet geloven. Ik bid dat ik weer in een normaal leven terechtkom en bevrijd word van alle onzin mezelf word lieve vrienden krijg meer voor mezelf opkom een man die mij niet wil gebruiken, blij gelukkig mn vader weer genezen mag meemaken EN DEZE BOZE JAREN VOLLEDIG ACHTER ME MAG LATEN. Ik ben erg geschrokken van mezelf en van mensen. Ik probeer nu veel te slapenen een beetje structuur terug te vinden, uit te rusten en ik hoorde dat een burnout wel 2 tot 3 jaar kan duren. Mezelf worden? Ik wens iedereen een fijne nacht. Ik ben selectief geworden met wie ik omga. God vergeve me mijn problemen...............Ik moest voor mezelf opkomen. Wie weet een plek of groep of site waar jeje verhalen kwijt kan en kan delen en van elkaar kan leren? Ik voel me jong het liefst 30-50 jaar. Godszegen.