Ja, daar zit je dan

Ja, daar zit je dan. Met je burnout, overspannen, hoe het ook zij. Met je huilbuien zonder tranen, moeheid zonder slaap en druk van moeheid. De combi met adhd is echt vermoeiend én verwarrend...

En dan tikken de laatste dagen weg van je contract, want die was tijdelijk en word nu niet verlengd. En dan? Hoe zit het met uwv? Ik word er zo onrustig van, dat ik niet weet hoe het straks gaat. Wat wordt er verwacht? Heb constant de druk in me hoofd van: oke, ander werk zoeken. Ja. Zoek... nou, echt succesvol is dat niet als je al een uur of drie nodig hebt om drie gerechten voor de week te bedenken. Vind het allemaal echt moeilijk en eigenlijk ook eenzaam. Herkent iemand ook die drukkende benauwdheid boven in je keel? En constant je kaken geklemd houden. Oh, ik word echt moe, maar loslaten lukt ook niet.
Hoe gaat jullie slapen af? En herkent iemand ook dat je twijfeld aan jezelf of je wel echt een burnout hebt, want anders had je dit of dat niet kunnen doen en dat je constant bang bent mensen en jezelf te bedriegen en dat je gewoon een aansteller bent? Alleen dat is zo vermoeiend...

Wil helemaal geen beklag doen, maar merk dat ik het allemaal wel lastig vind. Helemaal als je straks je laatste werkdag thuis hebt. Opeens zakt alles onder je vandaan en glipt alles uit je handen...

Fijn dat deze plek er is om even van je af te typen...