Het voelt nu nog erg hopeloos

Ja, ik ken je verhaal volledig. Ik ben al een eind onderweg, maar zaak is dat je actie onderneemt mbt professionele hulp. Ja, de wachtrijen zijn enorm, maar blijf zoeken, want het is allemaal erg slecht geregeld.
Ik had ook trauma's waarvan de belangrijkste mbv EMDR zijn verdwenen. Daarna is het belangrijk om te kijken naar wat voor therapie er goed zou zijn. Ik volg zelf nu systeemtherapie, omdat mijn problemen met mijn familie te maken hebben en op die manier veel dingen duidelijk worden. Je moet je partner daarbij betrekken, omdat dit ook verhelderend kan werken. Naast deze therapie ga ik in augustus ook schematherapie volgen in groepsverband (schijnt beter te werken). Meditatie, voeding, supplementen....allemaal handig, maar pakken niet de oorzaak aan. Om een voorbeeld te geven hoe 'raar' alles werkt.. ik had jarenlang last van nachtelijk overmatig zweten. Niet een beetje, maar altijd wakker in een drijfnat bed. Na 4 gesprekken is dat totaal gestopt. Waarom? Omdat ik een aspect totaal anders ben gaan zien. Een ex-collega van mij had in totaal 15 gesprekken nodig en is er volledig vanaf gekomen (ook trauma's en angsten). Succes & er zijn zeker oplossingen.

En niet geheel onbelangrijk...accepteer dat je hier doorheen moet, dat je zeker niet de enige bent, het een pittig traject is, maar dat je verbaast zal gaan staan wat het allemaal zal gaan brengen. Doorlopen met een trauma doen veel mensen en passen hun leven daarop aan totdat het niet meer werkt. Op dat punt zit je nu en moet je niet alleen de trauma's gaan verwerken (door o a. Emdr), maar ook jezelf weer terug gaan vinden. Dit kan soms pijnlijk zijn, want je zult een masker gaan afzetten die je lang gedragen hebt. Maar wees gerust, dit is juist wat er moet gebeuren. Vanaf dat moment kom je meer tot jezelf, maar ben je ook kwetsbaar. Ook dat vergt tijd en veel praten. Pas vooral op dat je niet vereenzaamd. Dit is echt een onderdeel dat vaak wordt vergeten. Blijf in contact met anderen, probeer naar buiten te gaan en nogmaals....accepteer het. Je moet hier doorheen.

Lijkt mijn verhaal wel, het begin althans… Vorig jaar in de meivakantie kwam ik ook niet meer tot rust, liep ineens continu met spanning rond, tegen paniek aan. Ik ben er nu bijna helemaal bovenop maar dus wel dik jaar verder. Zorg eerst dat er rust komt qua werk/prive en dat de omstandigheden gunstig zijn om ook lichamelijk weer beetje bij beetje tot rust te komen. Mijn lijf was compleet ontregeld, het schommelde enorm naar altijd die onrust. Vanaf september had ik steeds meer goeie dagen maar in het najaar toch weer gevoel van fikse terugval en steeds meer angst dat ik er niet meer uit kwam en week kwijt zou gaan raken bv. Uiteindelijk met antidepressiva gestart, achteraf zou ik eerder zijn begonnen. Dat hielp me echt tegen de angst en vanaf toen ging het echt bergopwaarts. Sinds januari ervaar ik het als een stuk minder zwaar en kon ik ook echt gaan herstellen voor m’n gevoel. Nu ben ik grotendeels opgebouwd qua werk en voel me eigenlijk super. Soms popt de spanning weer even op maar nooit meerdere heftig. Heb geen trauma’s en therapie enkel laagfrequent, was fijn met iemand te praten maar niet perse nodig in mijn geval. Ik had vooral tijd nodig en rust. En medicatie heeft me dus ook echt geholpen (ook slaapmedicatie zo nu en dan in het begin en paar keer oxazepam; kon er zo weer mee stoppen). Antidepressiva ga ik in het najaar rustig afbouwen. Terugkijken ging ik al jaren over m’n grenzen en had ik al vaker zo nu en dan teveel spanning. Nu voel ik me weer een stuk kalmer. Ik sport veel meer dan voorheen maar neem ook echt veel meer rust. Het komt echt goed maar heb geduld en zorg goed voor jezelf. P.s. Dit jaar een heeeeeerlijke meivakantie gehad, dubbel genoten ;)

Hoi, ik herken je klachten en verhaal. Wat mij heel erg heeft geholpen. Ik weet niet of dit bij iedereen werkt maar ik ga naar acupunctuur en tuina massage. Dat brengt je lichaam weer inbalans en de stress wordt uit je lichaam gehaald. Daarnaast slik ik magnesium, Ashwagandha en visolie. Ik wandel elke dag een stukje met meditatie of natuur muziek. Daarnaast heb ik in het begin toen het heel erg was 3 x per dag ademhaling oefeningen gedaan. Ik ben nu 7 maanden verder en ik ben echt met grote stappen vooruit gegaan. Ik heb geen paniekaanvallen meer gehad en het onrustige opgejaagde gevoel is weg ( zo goed als) ik dacht dat het nooit meer beter zou gaan maar het wordt beter echt waar!

Zo herkenbaar ik heb al jaren last van mijn maag pantoprazol ervoor dat hiep wel in mei begonnen de klachten weer na 5jaar van de dood van mijn man die viel van de trap geen afscheid kunnen nemen week coma gelegen en wij de kinderen besloten de stekker eruit te trekken heel moeilijk loop nu bij praktijk Hellinga die doet haptotherapie veel praten ook en heel veel mee gemaakt vroeger ze zegt dat komt er nu allemaal uit pfffff ik hoop dat het helpt raak er mee aan bang voor een burnout succes ook

Dank voor jullie reacties. Doet mij toch ergens goed om te weten dat ik hier niet alleen doorheen ga. Het gaat echt met vallen en opstaan, maar ik moet hoopvol blijven en uiteindelijk gaan we hier uit komen. Veel liefs !!