Therapiepsycholoog
Netwerk van therapeuten
en psychologen
Therapiepsycholoog

Kom er niet achter waar dat aan ligt

Ik zit nu bijna een jaar in mijn burnout en heb vaker het gevoel gehad dat ik eruit aan het komen was. Maar elke keer toch weer een vreselijke terugslag waarbij het lijkt alsof ik weer helemaal terug bij af ben. Meestal waren deze terugslagen van redelijk korte duur (1 week) waarna ik weer opkrabbelde.

Maar nu duurt het wel heel erg lang en blijf ik erin hangen en lijk er niet meer uit te komen. Voel me al weken beroerd en herken het van de begin periode. Heel onrustig en paniekerig gevoel en ontzettend veel lichamelijke klachten. Al weken 's-ochtends diarree, darmklachten, maagklachten, oorsuizen, slecht slapen, droge mond en heel erg moe. Zou het liefste de hele dag huilen en kan me tot niks meer aanzetten. Begin me af te vragen of al deze lichamelijke klachten wel kunnen ontstaan door stress en of dat het niet komt door een onderliggende ernstige ziekte.

Heb me lang niet zo slecht gevoeld en ben bang er niet meer uit te komen. Probeer eruit te komen, maar wil maar niet lukken en ik snap niet waarom.

Zijn er mensen die dit herkennen ? Heb eerder een burnout gehad maar toen was ik er binnen een jaar volledig uit. Nu wil het maar niet lukken en ik kom er niet achter waar dat aan ligt.

Roger
04-06-2023
laatste reactie: 10-06-2023

1
4
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reageer:
Hi Roger, wat ongelooflijk vervelend dat je zo'n terugval hebt gehad.

Ik weet niet of dit je helpt, maar voor mij geldt dat ik veel meer problemen uit het verleden moet resetten incl. mijn issues die ik had met mijn laatste banen.

M.a.w. bij mij komt het er op neer dat er meer speelt dan 'alleen maar' mijn werk. Doordat mijn leven min of meer bepaald was door een onoplosbaar probleem in de familie heb ik nagenoeg mijn hele leven moeten aanpassen. Dit leidt er nu toe dat ik op ieder vlak (relatie, gezin, wonen, carrière, vriendschappen, sport, etc. Het wiel opnieuw moet zien te vinden. Qua relatie, gezin en woning is nu alles 'verwerkt' en is het goed zo. Qua werk, ontstane eenzaamheid, etc. Ben ik nu alles aan het rechtzetten. Dus ik ga een (enorme) carrièreswitch maken die mijn vrouw niet begrijpt, maar waar ik nu al blij van wordt. Qua eenzaamheid ben ik nu druk aan de slag om dit weer op te bouwen. Wel met erg weinig energie, maar het moet om uit dit isolement te komen. Gedurende al die tijd voel ik ook de dingen die jij zegt, want ik ben nog niet klaar. Dus voor je gevoel was je 'er uit', maar is er een kans dat er nog meer dingen spelen die je eerst moet rechtzetten.

Mijn eye-opener qua werk was door mijn carrièrestappen volledig op papier te zetten en per functie, werkgever en situatie opschrijven hoe ik mij voelde, wat mij aansprak en wat niet. Hieruit volgde hele duidelijke patronen. Dit was/is ontzettend verhelderend, want ik snap nu waarom ik niet terug moet gaan in een functie die ik had. Vanochtend stonden de tranen ook weer in mijn ogen, omdat ik de eenzaamheid die ik ruim 20 jaar voelde nu steeds sterker naar boven komt. Tijd dus voor mij om actie te ondernemen wat ik dan ook vandaag gestart ben en een frisse duik in de rivier genomen. Even weer resetten en aan de slag. Als ik bij mijn emoties blijf stilstaan dan verdrink ik, dus schrijf op waar nog meer knelpunten/problemen zijn in je leven en wees eerlijk tegenover jezelf. Niet wat anderen verwachten, maar wat jij zelf wilt.

Heel veel sterkte en geef niet op

Gegroet,
Frank

Anoniem
04-06-2023
Reageer:
Hi Frank,

Dank voor je reactie. Ik heb eigenlijk maar twee werkgevers gehad in mijn leven. Bij eentje 7 jaar gewerkt en bij de andere 24 jaar, beiden in commerciële functies. Die laatste heeft me nu laten vallen als een baksteen terwijl ik het hele bedrijf opgebouwd heb van 0 tot onbetwist marktleider. Was steeds de gevierde man en voorbeeld voor heel de wereld, maar nu het even niet gaat laten ze je vallen 🤬. Dat doet ook veel pijn, maar het is zoals het is en heeft me uiteraard aan het denken gezet. Jarenlang heb ik mijn gezin verwaarloosd door 60 tot 80 uur per week te werken als een debiel. Nu verschuilen ze zich steeds achter de wet, maar toen ik al die uren werkte met mijn 40 uur contact hoorde ik helemaal niemand over de wet !

Ik heb de beslissing genomen dat ik iets anders wil gaan doen, maar weet niet wat.

Lukt me op een of andere manier niet om uit het negatieve te komen met name door al die lichamelijke klachten. Had jij ook zoveel lichamelijke klachten ? Ik kijk de hele dag maar van die motivatie filmpjes maar blijf erin hangen. Soms lijkt het alsof het even opklaart maar is maar van korte duur terwijl ik weken geleden echt dacht eruit te zijn. Was weer positief en had allerlei plannen en nu is het als sneeuw voor de zon weer verdwenen en probeer ik te zoeken naar de oorzaak (waarvan ik weet dat ik het niet moet doen)

Never quite hou ik mezelf (was nooit een opgever maar een vechter) maar voor, maar wordt steeds moeilijker om zelf in te blijven geloven.

Groeten,
Roger

Roger
04-06-2023
Reageer:
Ok, duidelijk. Ik kan mij eerlijk gezegd voorstellen dat jij in deze situatie zit. Als je zolang hebt geknokt, je focus volledig op iets hebt gelegd, knokte om het beter te maken en de trots was van het bedrijf, dan voelt dit als een doodsteek en een complete desillusie. Je hebt je hart & ziel gegeven en ziet nu ook de schade dat dit in je priveleven heeft opgeleverd. Volledig begrijpelijk dat je mentaal een enorme knauw hebt gekregen. Lijkt eerlijk gezegd sterk op mijn rol mbt mijn vader. Hart & ziel, volledig focus om hem te helpen, alles ervoor ingeleverd, vaak gehoord dat hij 'trots' was, maar uiteindelijk hielp het allemaal niet.. een complete desillusie. Was ik er maar nooit begonnen..dat gevoel, maar ook de energie die dat allemaal heeft gekost.

Maw ik zit nu in een vergelijkbare situatie. Wat wil ik nu eigenlijk zelf?
Pittig, maar niet onoplosbaar. Het is in feite op alle punten de teller weer op nul zetten en voor jezelf te bepalen wat waardevol is in je leven en carrière. Niets overhaast doen, maar bijvoorbeeld puur ter oriëntatie YouTube filmpjes kijken van beroepen die je enigzins aanspreken. Ik heb komende week 2 gesprekken, ook puur ter oriëntatie. Ik kijk gewoon eventje mee en zal dan ervaren of ik enthousiast thuis kom of niet. Daarna ga ik rustig de stappen nemen die nodig zijn, maar ook dat zal ik heel afgepast gaan doen en mij er niet hals over kop erin gooien. Enthousiasme en fanatisme zijn mijn valkuilen, dus rustig aan ;-)

Anoniem
04-06-2023
Reageer:
Het lijkt me heel moeilijk om in tijden van ‘crisis’ de stap te moeten zetten naar iets anders. De onzekerheid, iets nieuws…. dat kan veel spanning geven. Ik kreeg ook te maken met een werkgever die plots liever van me af wilde terwijl ik altijd heel goed heb gefunctioneerd. Uiteindelijk toch hier gaan re-integreren, gevoel hier eecht op te hebben en het vertrouwde is nu ook prettig (wel andere locatie). Ben nu blij dat ik me niet heb laten wegjagen want ik ben inmiddels een heel eind en voel me weer vrij goed en bij a klachtvrij. Eerst volledig beter worden, weggaan kan altijd nog. En dan heb ik hopelijk alle rust om te kijken wat ik dan wil ipv ten tijde van stress onder druk weggaan met het risico in een nieuwe baan wederom uit te vallen en in het ergste geval met lege handen te staan. Laat je niet zomaar wegjagen (soms kun je niet anders of is het wellicht wel echt beter, die situaties zijn er uiteraard ook). Het doet wat met je als je zo opzij wordt gezet na eerser zo belangrijk te zijn geweest, dat vraagt ook een stukje verwerking.

Anoniem
10-06-2023

Jouw reactie:




Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen




Zoek een therapeut

 
Druk op de plaatsnaam om te kijken welke therapeuten in de buurt zitten:


Staat jouw stad er niet bij? Zoek dan vrij op plaatsnaam >>