Re-integratie valt me nog zwaar

Het klinkt alsof je re-integratie topdown verloopt in plaats van op geleide van klachten en je gevoel. Heb je wel aangepast werk of zou je de stapjes iets kleiner kunnen maken zodat elke stap goed voelt (en je zelfvertrouwen weer groeit) alvorens je een volgende stap zet? Ik sta ook voor groepen en bij mij speelt beginnende overgang ook een rol. Toen ik eenmaal weer in rust kon ontspannen ben ik langzaam gaan opbouwen, ook in werk. Maar dat begon met administratieve dingen, toen telefonisch weer wat clientcontact, daarna ook online en toen pas weer face tot face. Voor de groep staan lijkt me een van de laatste stappen (het gevoel dat je er echt moet staan idd snap ik helemaal). Laat je niet leiden door anderen maar luister goed naar je gevoel. Enkel doen wat goed voelt is zo belangrijk in deze fase. En uiteindelijk is dat ook voor je werkgever belangrijk anders duurt het alleen maar langer.
Als je nu pas beter slaapt, heb je lang ingeteerd. Ik denk persoonlijk dat herstel pas echt inzet wanneer je weer goed kunt slapen en weer echt kunt ontspannen (met momenten iig), -dus ook lichamelijk/spieren- en daarna ga je pas weer veerkracht opbouwen en neemt stressbestendigheid weer toe (zoals het aankunnen om iets spannends te doen, voor een groep staan, clienten te woord staan, prive weer meer aankunnen etc). Bij mij duurde dit ruim een jaar. Ben ook bij de gynaecoloog geweest en die schreef bio-identieke progesteron voor. Ik vind het laatig te zeggen wat het doet (en wat waardoor komt) maar ik slaap er goed/beter op en ben er wat kalmer door geworden geloof ik. Misschien een idee die er ook in te betrekken. Als je hormonale systeem op hol is, is dat ook erg ontregelend. Succes!

Heel erg bedankt voor je reactie. Ik ga je suggesties overwegen en kijken hoe ik dit kan gaan toepassen. Enkel doen wat goed voelt is nog lastig te onderscheiden. Er zijn zoveel dubbele signalen in je hoofd en lijf. Elke avond denk ik, ach morgen is het misschien anders. Maar is vooralsnog een desillusie. Probeer me af te leiden, maar m’n hobby’s zijn momenteel onvindbaar. Altijd gedacht dat ik me nooit zou vervelen als ik thuis zou zijn, verveel me rot, naast huishouden en wandeling. Dus blij dat ik weer een beetje mee kan doen aan het gewone leven en op m’n werk ben. Ik ga kijken wat ik kan vereenvoudigen, misschien iets later onder de mensen komen zodat wanneer mijn les begint ik niet teveel interactie heb vooraf. Ik ga wat dingen uitproberen, dankjwel