Positieve impressies zijn goud waard en versnellen het proces

De meeste personen verliezen hun levensvreugde net door een BO. Depressie als gevolg van BO is veel voorkomend, want plots kan je de dingen die je leuk vond niet meer doen.
Dan doorduwen om toch zaken te doen zal je herstel enkel in de weg staan of je zelfs dieper duwen.

Persoonlijk was ik juist wel gelukkig van niets doen vroeger. Ik zat op een stoel buiten, gewoon te genieten, een hele dag lang. Op mijn vakantiejob was ik nogal snel tevreden met weinig. Ik was graag op mezelf.
Dan gingen mensen zeggen dat ik lui was e.d. dat ik meer moest werken. Da ik buiten moest komen en socializen.
Dat is blijven hangen en in mijn volwassen leven is dat geëvolueerd naar me constant willen bewijzen, perfectionisme, nooit opgeven, geforceerd tussen mensen zijn. En zo ben ik dan in een BO beland :)
Nu verlang ik terug naar de eerder teruggetrokken, relaxte zelf die ik vroeger was - en dat is ook waar ik terug naar toe moet om te herstellen.
Goed genoeg is goed genoeg en leef naar hoe je bent, niet naar wat anderen verwachten.

Hi North,

Je hebt helemaal gelijk. Het is ook wat ik bedoel, maar dat ervaar je alleen maar door naar buiten te gaan en dingen te ondernemen die je leuk vindt. Weer leren spelen, zeg maar.

Ik herken (erg) veel in jouw levenshouding. Ik was/ben precies hetzelfde. Tevreden met weinig. Door familie-omstandigheden kwam ik op een sales afdeling in een snelle branche terecht. Absoluut niet iets waar ik ooit zou hebben gewerkt. Leuk voor de buitenwereld, maar ik vond het vreselijk. Op een gegeven moment werkte ik alleen nog maar om anderen trots te maken. Voor de rest vond ik er helemaal niets aan. De afgelopen 2 jaar maar liefst 3 banen gehad, maar iedere keer was ik niet gelukkig...kantoorbaan, vaste werktijden, scoren, targets...bah.. Ik denk dat het nu wel tijd is om mijn hart te gaan volgen. Ik ben nu iets aan het opzetten dat exact aansluit op wat ik zelf wil, want eigen ondernemer zijn biedt de mogelijkheid om zelf je tijd in te delen. Dit betekent wel dat het grote geld en aanzien zal gaan stoppen, maar ik weet dat ik dan (veel) gelukkiger ben. Het wordt steeds duidelijker welke kant ik op moet gaan. Nu nog even aan mijn vriendin uitleggen, want die is nogal gesteld op status ;-)

Fijn dat dit voor jou goed werkt. Persoonlijk vind ik dit geen goed advies. Als ik mijn signaal van teveel prikkels negeer dan heb ik weer een week paniekaanvallen. Dus nee bedankt.
Natuurlijk is het wel goed om actief te blijven en kleine dingen te vinden om van te genieten. Maar je prikkels negeren en er doorheen zetten is nou juist de manier om weer terug te vallen.
Ik zit al een jaar met burn-out dus ik spreek uit ervaring.

Hoop voor jou dat je manier blijft werken

Hi Anoniem 2,

Iedere burnout is anders, dus ik spreek voor mijzelf. Feit is wel dat ik een knop heb omgezet en dagelijks nu steeds meer dingen doe, waaronder sporten, sociale activiteiten, sauna, etc. Ik heb nog geregeld last van prikkels, maar om daardoor maar binnen te blijven zitten lijkt mij niet de juist oplossing. Dus als jij zegt ik zit al een jaar thuis, dus ik spreek uit ervaring, dan is dat heel vervelend, maar wel jouw ervaring en niet automatisch een feit als je burnout bent. Ik zat 4 maanden thuis en begon te merken dat het averechts begon te werken. De kunst is relativeren, accepteren en ervaren. Als je bijvoorbeeld paniekerig wordt tijdens het winkelen of wat dan ook, dan juist je pas vertragen. Juist het tegenovergestelde gaan doen.

Maar nogmaals, iedereen ervaart het anders en gaat er anders mee om.

Succes!

Dit klinkt echt niet juist, dit gaat in tegen alles dat we leren wat je moet doen bij BO. Ik stel me de vraag of je wel in BO zit of dat je in een ontkenningsfase zit en nog een terugslag zal krijgen.
Je prikkels negeren is over je grenzen gaan wat per definitie BO veroorzaakt/onderhoud.

Om nog even aan te vullen.

Ik ben zelf gaan graven wat er allemaal gebeurd is in mijn leven door de problemen die ik had met een ouder die ik mijn levenlang moest ondersteunen. Partificatie, symbiose trauma, etc. liggen ten grondslag aan mijn burnout, feit is (bij mij) dat ik mijn leven moest indelen zodat het dragelijk was. Dus veel onvrijwillige keuzes gemaakt. Ik heb daardoor nooit mijn eigen wil en wensen kunnen nastreven. Ik werd geleefd. Nu ik de focus ook op dat onderdeel heb gelegd, begin ik te begrijpen waardoor ik gaandeweg steeds verder wegzakte en in deze situatie ben beland. Het is een kwestie van een reset-knop die je moet zien te vinden. Zoals een collega tegen mij vertelde die jarenlang burnout was 'zoek jezelf en vindt jezelf'. Hij is al jaren van zijn burnout af en is gelukkiger dan ooit. Maw duik in je levensloop, ale keuzes die je hebt gemaakt (of hebt moeten maken) en hopelijk vind je dan ook meerdere dingen die kunnen gaan leiden naar je herstel. Er is vaak niet een oorzaak, maar een combinatie van meerdere factoren.

En nee, ik ontken helemaal niets. Ik heb vaker met dit bijltje gehakt. Ik weet wat een BO is en hoe het werkt. Niets nieuws. Er is een breekpunt die je goed moet aanvoelen. Je vermoeidheid, stress etc. zit in je lichaam en geest. In de beginfase ben je op, maar je fysiek hersteld zich sneller dan je geest, want ook je zelfvertrouwen heeft ee knal gekregen. Je bent op een gegeven moment alleen nog mentaal moe. Dit moet je gaan trainen. Niet door op de bank te zitten, maar er op uit te gaan. De eerste paar keer is erg pittig, maar op een gegeven moment merk je dat je dingen weer automatisch gaat doen. Je leert weer vertrouwen in jezelf te krijgen. Hoe langer je thuis zit, des te lastiger het wordt. Het kan wel, maar je vertrouwen is dan verder weggezakt.
Ik zat ook op een punt dat ik dacht dat zelfs de vaat uitruimen teveel was, maar fysiek was het geen probleem. Op dat moment draai ik de knop om en startte ik met een stukje fietsen, toen 15 minuten, 30 minuten en zoals de laatste paar keer 1 uur. Je kunt je eeuwig burnout voelen, maar dat denk je. Dit is juist het mentale gedeelte en dat kan je alleen maar herstellen door uit je grot te komen. Dus ik ontken niets, ben nog zeker burnout, maar zorg er nu voor dat ik weer vertrouwen in mijzelf opbouw. Essentieel om steeds positiever in het leven te staan. Vanavond zou ik een borrel hebben, maar sla die helaas weer over omdat ik vandaag gesport heb, boodschappen heb gedaan en een paar kleine huishoudelijke klusjes. Morgen weer sporten, de tuindouche afmaken en luieren. Verder geen plannen. 3 weken geleden ging bij mij de knop om.