Letterlijk bang voor iedereen

Het begon bij mij ineens met een brok in mn keel en enorme misselijkheid wanneer ik in gesprek was met mensen, later kwamen er ook duizeligheid klachten en toen steeds vaker paniek erbij. Hierdoor ontwikkelde ik een sociale angst terwijl ik juist een “mensen mens” ben, altijd met mensen en ik werk met mensen, nu was ik letterlijk bang voor iedereen. Ik durfde niet meer naar de supermarkt etc. Naar de kroeg op zaterdag kon ik wel als ik van te voren maar alvast een paar drankjes had genomen. Dan was er niks aan de hand. (Ik weet dat dit niet de juiste methode is) Na 1 jaar vage klachten zei mn lichaam ineens stop en toen kon ik niks meer, toen begon de ellende. Ik heb maanden in de ziektewet gezeten. Inmiddels ga ik met de juiste hulp echt de goede kant weer op, de sociale angst is vrijwel verdwenen. Maar de moeheid blijft, na een werkdag ben ik volledig uitgeput terwijl ik dat eerst nooit had, ik moet dan eerst even slapen voor ik savonds plannen kan maken. soms heb ik het gevoel dat mn hoofd dof is, beetje dichte oren en mn hoofd voelt dan heel apart, alsof ik net uit bed stap en nog half moe ben, de duizeligheid is wel dagelijks een probleem, tijdens de duizeligheid zie ik ook zwarte stipjes vliegen en mijn zicht word heel wazig. Heb al meerdere oogtesten gedaan maar mn zicht was bovengemiddeld goed volgens de oogarts, dus daar ligt het ook niet aan. De paniek is gelukkig best onder controle maar die duizeligheid en het dove gevoel in mn hoofd is zo erg. En die moeheid de hele dag door. Soms als ik druk in gesprek ben dan heb ik veel spanning in mn gezicht en trekt mn mond soms ineens, ook trilt mijn linker ooglid af en toe, en kan ik mn handen vooral links soms moeizamer open en dicht knijpen. gaat dit ooit over? Zijn er meer mensen die zich herkennen in mijn verhaal? Graag zou ik in contact komen met meer lotgenoten.