Ik voel me soms echt een junkie...

Hallo lola,

Wat is een klusje de vaatwasser , koken of doe je heel veel klusjes op een dag. Luister naar je lijf kan je 1 klusje aan per dag hou je daar aan. En een andere tip als je opstaat begin eerst met ontspanning. Daarna klusje , rusten, of splits het op. Ik bedoel heel de dag op de bank zorg ook voor piekeren. En ik denk ook dagelijks aan morgen maar ik denk ook dat we niet te streng voor ons zelf moeten zijn. Mij helpt op te schrijven wat ik dagelijks doe. Zodat als ik val dat ik op de rem moet drukken. Alhoewel het best lastig is met een kind op de rem drukken. Luister naar je lijf en zoals ik zei ben je heel de dag klusjes aan het doen dan ben je verkeerd bezig. Zoek de balans door ook te rusten.

Jeeezus...wat herkenbaar Lola. Same here. Alhoewel ik weet dat ik rustig aan moet doen, heb ik het uiteindelijk drukker dan een gemiddeld persoon. Even het huishouden, eten kopen, koken, hond uitlaten en tussendoor eventjes een bedrijf oprichten die in het buitenland geopend moet worden... afijn, deze week s'nachts hyperventilerend en een enorme snel kloppend hart urenlang wakker op de bank. Ik kon gewoon niet meer slapen. Compleet hyper. Dus ik opende mijn laptop, zette mijn website op 'under construction' en viel letterlijk als een blok in slaap.

Moraal van het verhaal... trek echt zoveel mogelijk stekkers eruit. Ik overweeg mijn vriendin te vragen om mijn laptop te verstoppen, want ik moet gewoon wat te doen hebben. Dus, ja, volledig herkenbaar. Wel merk ik dat water (plassen, meren, etc.) mij op een of andere manier rust geeft. Het is niet zo passief als een bos, maar kabbelt altijd. Misschien zegt dat wel iets over mij als persoon ;-)

Hi Lola,

Omdat jouw patroon sterk lijkt op dit van mij, ben ik benieuwd naar jouw antwoord op de volgende vraag:
Wat zorgt ervoor dat je s'ochtends direct 'aanstaat' en continu dingen doet, terwijl je weet dat rust de basisvoorwaarde is om te herstellen? Is dat;

1. Altijd al een druk persoon geweest en zit in de aard van het beestje.
2. Druk bezig zijn is een surrogaat om maar niet stil te hoeven zitten, want dat betekent piekeren? Dus onrust.
3. Iets anders

Ben benieuwd 😁

Gegroet,
Frank

Frank,
Ik denk dat het een combinatie is van de "aard van het beestje" en verleden. Mijn vader kan ook nooit geen 2 minuten stilzitten, altijd bezig met vanalles en nog wat.
Dus het zit wel in me.
Maar daarnaast heb ik (via therapie) ook tot andere inzichten gekomen die waarschijnlijk een factor zijn.
Zo heb ik vroeger op school, jobs, thuis, ... altijd gehoord dat ik beter kon, dat ik mijn capaciteiten niet benut, geen werk zag.
Dat heeft me mogelijk over-plichtsbewust gemaakt, perfectionistisch, me willen bewijzen. Een kruimeltje op tafel betekent de hele tafel terug poetsen, waar mijn partner het kruimeltje in de vuilbak gooit (als het niet gewoon weggeveegd word). De klepel is op dat vlak waarschijnlijk nogal doorgeslagen.

Ok, toch ook weer gedeeltelijk herkenbaar, want mijn moeder is de mascotte van Adhd Nederland. Ik ken weinig mensen die zo druk zijn als mijn moeder. Maar feit is wel dat mijn vader getraumatiseerd was en voor ongelooflijk veel spanning in het gezin zorgde. Dermate veel dat mijn broers en ik al op de basisschool hyperventilatie kregen en mijn moeder ook. Die intense spanning merk ik nog steeds bij mijn moeder, mijn jongere broer en dus ook bij mijzelf. Héél druk doen, om maar niet te hoeven stilstaan.

Frank,
Ik denk dat de meesten met BO zich herkennen in het niet kunnen/willen stilstaan. Niets doen voelt zo fout en onwennig, ik loop de muren op als ik niets doe. Maar blijkbaar is dit ook een typisch symptoom van BO omdat je lichaam continue in de actieve stand staat. Je stelsel is ontregelt en gaat niet meer in rust zoals bij een "gewoon" persoon. Die rust moet je eigenlijk afdwingen door gewoon, ogen dicht en liggen. Maar o zo moeilijk om te doen!

Hi Lola, Ik denk eerlijk gezegd dat het anders is. Ik ken zat mensen die nog veel drukker zijn dan ik. Ik heb mij 2x op adhd laten testen en daar bleek helemaal niets uit.. Het gaat er om dat je een flinke knal hebt gehad en daarvan moet herstellen. Terug in balans dus.

Wat ik trouwens bewust doe de laatste 2 weken (en bijzonder goed werkt) is telkens 1 'stekker' eruit trekken, zodra ik merk dat het mij over mijn grens duwt. Dit werkt werkelijk erg goed. Dus heel gedoseerd afschalen, omdat ik ook 'alles' wil doen, maar mijzelf moet zien te temperen. Ging ik voorheen 4 a 5 keer per week naar fitness, nu letterlijk nul. Ook steeds meer afgeschaald, totdat het besef kwam dat ik het gewoon helemaal niet moet doen voor zeker een 1/2 jaar. Ook mijn 'winkeltje' op marktplaats is allemaal erg leuk en ik verdien er een leuk zakcentje mee, maar in de tussentijd was ik gisteren letterlijk de hele dag bezig met regelen en mensen te woord te staan. Dus zoals verwacht s'nachts na 3 uur slapen helemaal hyper wakker. Dus ook voor dit onderdeel...stekker er volledig uit en misschien pas over een 1/2 jaar weer. Ook nu voel ik een enorme rust ervoor in de plaats komen. Het kan best zo zijn dat ik maar met een dingetje overblijf, maar dan heb ik daar voorlopig vrede mee, omdat al het andere voorlopig mijn herstel in de weg zit. Als het weer aan de beterende hand is, dan ga ik iedere stekker er weer een voor een in doen. Sporten doe ik bewust pas op het laatst, want ik ben nogal fanatiek en ken mijzelf. Cheers!

Lola,

Ik zag dat jij na een jaar nog veel rustmomenten hebt. Maar zijn die rustmomenten letterlijk op de bank zitten of heb je na een jaar wel.meer energie voor ontspanning. Ik zit er nog niet zolang in en vraag me af of je namate meer energie krijgt om bijvoorbeeld meer te wandelen, lezen , sauna etc.

Hallo frank ik las jou reacties . Ben jij dan wel volledig burn out. Je doet best veel mijn lichaam laat dit echt niet toe. Ik was volledig afgebrand. Heb jij altijd nog wat energie gehad of ben je ook echt weleens volledig burn out geweest dus je lichaam laat niets meer toe.

Hoi mona hoelang zit je in je burnout? Ik ben ook volledig afgebrand. Kan nog steeds niet veel en snel overprikkeld nog wat zijn joun klachten

Gr l

Anouk,
Ik ben enkel verder afgegleden. Dat is wel relatief, want wanneer ik dacht het kalmer aan te doen, besefte ik niet dat ik nog steeds veel te veel deed.
Ik dacht, ik werk toch niet meer! - maar tijd die vrijkwam stak ik gewoon in het huishouden, tuin, ... Op die manier steeds verder weggezakt, steeds minder kunnen. Nu is het zogoed als de hele dag rusten op de bank, gewoon omdat ik niet anders meer kan.

Ik zou dus uit mijn eigen ervaring zeggen, start met zo weinig mogelijk - laat je huis maar vuil liggen, verwarm maar wat diepvriespuree ipv aardappelen te schillen. Veel "echte" rust nemen, dus ook geen gsm & tv, gewoon niets doen.
En van daaruit beginnen aftasten waar je grenzen liggen.

Je dankt altijd meer te kunnen dan je eigenlijk kan, omdat je jezelf geleerd hebt om je grenzen te negeren en gewoon door te gaan.

Hi Mona, Ik ben zeker wel volledig burn-out. Even boodschappen doen is al een uitdaging. Gisteren wist ik gewoon niet meer wat mijn pincode was die ik al jarenlang heb. Ik moest mijn dochter bellen, die het wel wist. Ik heb de afgelopen maand bewust een aantal dingen in gang gezet en nu overgedragen, letterlijk met het laatste beetje energie wat ik nog had.

Ik wil niet afhankelijk zijn van een uitkering en daarna opzien om weer in loondienst te gaan. Ik heb bewust mijn geld ingezet in een plan dat nu al begint te renderen. Mijn zoon neemt het nu verder over, wat hij erg leuk vindt, maar wat ook heel leerzaam is voor hem. Alle contacten die ik heb, heb ik overgedragen en alle mails, etc gaan nu direct naar hem door. Ik ga mij nu overgeven aan bankzitten, beetje klooien in de tuin en slapen zodra ik mij moe voel. Wel ga ik bewust iedere dag naar buiten of het nu kort of lang is, maar bijv. Pasen met de familie was een hele uitdaging, Ik telde iedere minuut en was de dag erna gesloopt. Dus ja, volledig in een burn-out. Ik ben dus alleen nét even doorgelopen tot de finish, zodat het 'business model' kan gaan beginnen zonder dat ik mij er verder mee hoef te bemoeien. Dit geeft mij erg veel rust voor nu. Maar een film kijken, lange gesprekken, etc. zijn absoluut nu teveel voor mij.

Wat eigenlijk zou moeten gebeuren bij burn-out is dat je bewust een been in het gips moet laten zetten en deze pas na een 1/2 jaar eraf mag. Op die manier kan je nauwelijks iets en besef je telkens dat je ziek bent en rust moet nemen ;-)

Maar voor nu doe ik iets kleins (ik doe wel de was, ruimen de vaatwasser uit en stofzuig soms, maar alles bewust op een heel laag tempo). Ik stop wanneer ik moe ben, maak mij vooral nergens druk om en laat het op z'n beloop. Je bent gewoon ziek en erg verzwakt.

De fout die (volgens mij) veel mensen maken is dat ze de fout bij zichzelf zoeken. Te positief, te vriendelijk, te hulpvaardig, teveel dingen willen doen, etc., maar dat was nooit de aanleiding. Je bent in een situatie terecht gekomen waar je niet uit kon en te lang in bent blijven zitten. En ja, dan kan je zeggen dat je geen 'nee' durfde te zeggen of altijd alles positief inziet, maar feit is dat je dan de focus op bijzaken legt en niet op de oorzaak. Mijn psycholoog zei letterlijk tijdens het eerste gesprek dat ik hou dan ook bij een psycholoog terecht zou zijn gekomen, omdat de situatie waarmee ik te maken heb gehad voor ieder mens ondraaglijk zou zijn geweest. Ze zei niet dat de oorzaak was dat ik te positief, te actief, te energiek, etc. ben. M.a.w. je moet af van het zoeken naar bijzaken en gewoon focussen op rust en herstel.

Succes,
Frank

Dankjewel, Frank voor je reactie


Ik vraag steeds op nieuw af wanneer voelen we dan dat we volledig hersteld zijn als je steeds maar bang bent om terug te vallen

Anoniem ik nu bijna 5 maanden en jij?

Ben echt nog zoekende in grenzen.

En jij ?? Ik kan nu wel.iets meer dan begin maar moet echt uitkijken dus zoals frank zegt elke keer op de stopknop drukken. Vooral met deze stomme Telefoon!!! Die zorgt ook echt voor overprikkeling

Tsja, dat is de hamvraag voor iedereen. Wat ik van mensen die burned-out zijn geweest en weer helemaal hersteld zijn, is dat absolute rust en veel slapen hun eruit heeft geholpen. Dus letterlijk zo min mogelijk inspanning én gezond eten.

Wat ik zelf bewust doe is dat ik regelmaat houd. Dus altijd het bed uit rond 07:00, douchen, ontbijten en dan lanterfanten. Kleine huishoudelijke dingetjes doen en proberen te gaan slapen als ik herhaaldelijk gaap. Vroeger negeerde ik dat en ging door, maar naarmate ik dit vaker doe, valt het mij op dat ik als een blok in slaap val. M.a.w. dit is een van de oorzaken dat je lichaam op is. Het moet veel slaap bijtanken. Nog geen anderhalve maand geleden ging ik zelfs sporten als ik begon te gapen, want die vermoeidheid was naar mijn gevoel onzin. Ik stond dan tollend op mijn benen in de sportschool, maar door endorfine en afleiding ging ik dan ruim een uur mijzelf afmatten. Heerlijk voelde ik mij daarna, alleen kwam de terugslag de volgende dag, waarop ik weer dacht...ik moet gewoon nog meer gaan sporten.. Afijn, nu ga ik niet meer en stop ik met al mijn bij-activiteiten en zeg borrels af. Gewoon mijn winterslaap starten en rustig aanmodderen. Ik hoop op een lange, warme zomer, want dan weet ik dat ik absoluut niets wil doen en ik enorm vertraag.

Gelijk heb rust en slapen is r
The key


Het probleem is dat ik nu ook kamp met slaapproblemen en veel dromen kom niet echt aan mijn rust hebben jullie daar ook last van gehad. Vooral in de middag lukken middag dutjes niet alles gaat ik combi met dromen. De nachten lig ik vaak wakker. Ik hoop dat dit namate van mijn herstel minder wordt door therapie

Die fase heb ik gehad. Je bent 'het verhaal' voor jezelf aan het verwerken, dus veel erover praten met je therapeut i.c.m. rust is het beste. Mocht slapen niet lukken, dan is dat niet erg. Je hebt in ieder geval rust genomen. Komt goed.

Slapen doorheen de dag lukt me niet. Maar dat verbaasd me niet, zelfs als kind ging ik bv. in de auto op vakantie nooit slapen.

Maar als ik me gewoon op de bank leg met mijn ogen dicht dan voel ik na 15-20 minuten wel degelijk mijn lichaam en hoofd trager worden. De eerste 15 minuten zijn het nog allemaal beelden en flitsen in mijn hoofd en een gevecht met mezelf om niet terug op te staan en dingen te gaan doen. Maar daarna komt de rust wel.
Het moeilijkste is om mezelf zover te krijgen gewoon te gaan liggen.

Hi Lola,

Volledig herkenbaar en ook dat zal steeds verder wegzakken. Probeer telkens te doezelen. Dus weten dat je alle tijd hebt, een rustig plekje opzoeken en iets simpels doen (boekje lezen, reclamefoldertje, etc.). Ik voel mij dan steeds verder wegzakken en weet dat als ik verder zak, dat ik dan in slaap val. Dit ging in het begin ook net zoals bij jou. Ik wilde dat het snel ging, dat ik direct in slaap viel, maar dat lukte dan weer niet en stond ik gefrustreerd op en ging weer dingen doen. Dus gewoon blijven proberen. Kijk ook of je 2 of 3 plekjes in je huis hebt hiervoor. Ik ga vrijwel nooit 'naar bed'. Ik wil juist doezelen, anders is het te geforceerd en lukt het mij niet. Afijn, inmiddels val ik steeds sneller in slaap door mij gewoon over te geven. Sterker nog...ik ben net wakker van mijn siësta ;-) Je zult merken dat hoemeer je niets forceert, des te makkelijk het gaat. En als je wakker wordt, voel je je zeker niet gelijk beter, maar dit werkt uiteindelijk veel beter en is de oplossing. Liever geslapen, dan wakker gebleven met visolie en b12 erbij ;-) Het gaat echt allemaal om rust en berusting.

Hi Lola, Ik wilde dit graag even met je delen, omdat jouw situatie erg lijkt op die van mij (en wellicht anderen). Continue onrust, intens vermoeid, angstklachten, soms radeloos en vooral zoekende. Ik had gisterenavond mijn eerste meditatieles (Zen Zeist), na 3 weken geleden mijn eerste kennismakingsles te hebben gehad. Zelfs na die eerste kennismakingsles veranderde er enorm veel bij mij. De leraar is zeer ervaren en leidt andere zen-leraren op. Ik heb werkelijk nog nooit iemand ontmoet die in zo weinig zinnen, zoveel wijsheid kan zeggen.

Wat er gebeurt is dat je in bijna 3 uur (yep, lang he ;)) tot de kern komt. Tot jezelf dus. Alhoewel ik eerst zeker 15 tot 30 minuten nodig had om tot rust te komen, zakte ik daarna in een ongelooflijk relaxte toestand. Pas dan kan je tot de kern komen. Je kijkt als het ware in de spiegel. Het doel van meditatie is, zoals de leraar omschrijft, niet tot rust komen, maar tot die spiegel te komen door middels van rust. Rust is dus niet het doel, maar het middel.

Weer reed ik ongelooflijk relaxed naar huis. S'nachts lag ik enorm te woelen en nu ik wakker ben, begrijp ik mijzelf weer een stuk beter. Veel overtuigingen die ik gisteren nog had, zijn letterlijk 180 graden gedraaid. In je leven bouw je overtuigingen en levensdoelen op die gaandeweg veranderen door externe omstandigheden. Door meditatie kom je tot de kern waarin je in de spiegel kijkt en denkt... wil je dat nou werkelijk? De oorzaak ligt in het verleden en de oplossing in het heden.

Ik zal het vast niet allemaal goed verwoorden, maar wil je alleen maar adviseren om te gaan mediteren. Ik denk wel dat het cruciaal is dat je dit niet zomaar bij iemand volgt, maar écht bij een zeer ervaren iemand.

Mocht je dit al eens geprobeerd hebben, dan denk ik dat het moment misschien niet goed was of de klik met de leraar er niet was, maar ik merk nu al dat meditatie voor mij heel veel zal gaan betekenen. Mijn vriendin doet Mindfulness en zweert daarbij. In beide gevallen kom je tot jezelf. Bij meditatie is het fysiek zeer passief, dus de focus ligt volledig op de geest en Mindshare heeft meer fysieke houdingen, net zoals yoga. Afijn, dit wilde ik graag even met je/jullie delen.

Dag Frank,
Heb ik al geprobeerd maar zodra ik alleen aan de slag probeer te gaan word het in mijn hoofd een chaos.
Doe ik het goed? Nu moet ik waarschijnlijk dit doen. Oh nee ik ben een deel vergeten, etc...

Gewoon ogen dicht en liggen werkt veel beter voor me, dan is er geen enkele druk van wat ik hoor te doen en of ik iets goed doe.

Hi Lola,

Ok, alles is prima als het voor jou werkt. Wat vooral voor mij belangrijk is, is het anders denken. Een andere visie. Ik zat simpelweg vast. Juist door deze meditatie komen er andere zienswijze naar boven en ben ik op veel punten waar ik vast zat 180 graden gedraaid en voel ik mij aanzienlijk beter. Als ik alleen zou rusten, dan rust ik wel uit, maar verandert mijn gedachtenpatroon niet en zou ik vast blijven zitten. Het zit 'm vaak in kleine dingetjes die je nét dat duwtje geven, waardoor er een aaneenschakeling van veranderingen plaatsvinden. Rare gewaarwording overigens, maar het werkt.

Gegroet,
Frank

Nou Lola, ik viel vandaag weer eens 'lekker' diep terug. Heel aantoonbaar en achteraf voorspelbaar. Het maakt volledig duidelijk wat ik moet doen. Ik had een meeting van slechts 30 minuten met een Chinese producent. Ik kreeg een appje of vanmiddag even wilde kennismaken, dus 'boem'.. gevoel van yes! en stress. Afijn, ik klapte bijna in elkaar. Het voelt gewoon allemaal al teveel. Dus uiteindelijk doorgegeven dat ik alsnog niet kon komen. Letterlijk vanaf dat moment kwam de rust weer helemaal terug. Dit is de laatste stekker die ik eruit trek. Wel nog huishoudelijke dingetjes, maar op een heeeeeel laag pitje. Wel balen allemaal, want ik wil zo graag 🤷

Ik ben vandaag ook weer niet slim geweest :/
Had het even gehad met diepvries puree en blikgroenten op te warmen. Ik wou zo graag nog eens echt uitgebreid koken, wat ik voordien zo gveel plezier in had.
Maar uiteindelijk zodanig uitgeput dat ik amper mijn vork kon opheffen om te eten. Helemaal in het rood gegaan, en nu de prijs betalen. Zucht

Hi Lola, ik denk dat jij eigenlijk nog (veel) beter luistert naar de signalen van je lichaam dan ik. M.a.w. jij doet het beter ;-) Ook al zit ik trillend aan tafel, dan nog 'moet' ik van mijzelf blijven zitten en doen alsof het allemaal prima is. Of gewoon boodschappen doen omdat ik 'niet zo moet zeiken' van mijzelf, terwijl ik net zo lekker ontspannen op de bank zat en heel relaxed was. Misschien herken je dat. Het 'moeten' en 'niet zeiken'.

Ik had mijn collega gisteren gevraagd wat hij nou deed toen hij burnout was. Hij had een zeer zware burnout, maar is daar volledig vanaf gekomen. Ik ken hem van ná die periode, en was echt verbaasd dat hij ooit ook een burn-out heeft gehad. Nu is het een hele energieke man die heel duidelijk tegen iedereen vertelt wat zijn grens is. Dat was ook zijn fout waardoor hij burnout raakte. Hij had vanaf zijn 16e zijn moeder moeten verzorgen en dus altijd 'in dienst gestaan' van een ander. Geen 'Nee' durven/willen zeggen en anderen altijd willen pleasen. Ik heb overigens ongeveer dezelfde levenservaring, maar dan met mijn vader. Het is dan ook geen werkgerelateerde burnout die ik heb.

Zijn reactie was: Leer jezelf te ontspannen. Doe 1 ding per dag en alleen als het moet. En wees daar tevreden mee. Anders raak je gefrustreerd. Wees lief voor je zelf en een beetje egoïstisch. En vooral heel veel slapen.

Aldus een ervaringsdeskundige die er ook totaal aflag en dacht dat hij er niet meer uit zou komen.

Succes & chill ze..
Frank

Frank,
Zo ging/gaat het ook voor mij. Alles moet, blijven op de tanden bijten, niet zeuren.
Ook voel(de) ik me schuldig naar mijn partner toe dat deze voltijds gaat werken en dan nog eens het huishouden en dergelijke op zich nam, dus ging ik toch dingen doen. Zelfs al zei mijn partner me; als je de griep hebt of een gebroken been hebt, dan verwacht niemand dit toch, je herstel primeert. Maar toch kon ik het niet laten.

Maar tegenwoordig, na 11 maanden thuis, zit ik gewoon zodanig diep dat het al een opgave is om de vaatwas te legen. Mijn koppigheid om toch bij te dragen, zorgt er alleen voor dat ik steeds minder kan bijdragen.

Ik weet niet hoelang je al in BO zit Frank, maar ik kan je wel zeggen, zolang je blijft koppig zijn, je signalen negeert en je sterker voordoet dan je bent, blijf je gewoon verder afgelijden. Ik zie je hier op dit forum veel tips geven om te herstellen, maar eerlijk gezegd geloof ik dat jij al aan het lopen bent voor je kan kruipen en dezelfde fout aan het maken bent die ik ook maakte (en wss velen anderen hier ook).

Je veerkracht, het maximum die je aankan, word heel wat minder bij een BO. Dus zelfs met minder te doen dan je gewoon was, ga je toch over je grens. Daardoor zakt je grens nog verder. Je moet eigenlijk zo weinig doen dat je onder je grens blijft.
En dat start met helemaal niets doen, hele dag rusten, hooguit een KORTE wandeling maken om even te bewegen.
Je moet echt alles laten vallen en stoppen met op zoek te gaan naar manieren om snel beter te worden.
Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan want we zijn gewoon om over onze grenzen te gaan, daarom zitten we hier :/

Mijn psycholoog had me hier allemaal voor gewaarschuwd maar ik was te koppig.
De 1ste stap van herstel is aanvaarding, aanvaarding dat je ziek bent, dat je hier misschien wel nog voor een lange tijd inzit en dat dat helemaal ok is. Zolang "moeten" blijft rondspoken in je hoofd, zolang je vanalles probeert om "snel" beter te worden, is er geen aanvaarding en ga je alleen maar achteruit.
En eerlijk, ik geloof dat ik het zelfs nu nog steeds niet aanvaard heb.

Frank,
Zo ging/gaat het ook voor mij. Alles moet, blijven op de tanden bijten, niet zeuren.
Ook voel(de) ik me schuldig naar mijn partner toe dat deze voltijds gaat werken en dan nog eens het huishouden en dergelijke op zich nam, dus ging ik toch dingen doen. Zelfs al zei mijn partner me; als je de griep hebt of een gebroken been hebt, dan verwacht niemand dit toch, je herstel primeert. Maar toch kon ik het niet laten.

Maar tegenwoordig, na 11 maanden thuis, zit ik gewoon zodanig diep dat het al een opgave is om de vaatwas te legen. Mijn koppigheid om toch bij te dragen, zorgt er alleen voor dat ik steeds minder kan bijdragen.

Ik weet niet hoelang je al in BO zit Frank, maar ik kan je wel zeggen, zolang je blijft koppig zijn, je signalen negeert en je sterker voordoet dan je bent, blijf je gewoon verder afgelijden. Ik zie je hier op dit forum veel tips geven om te herstellen, maar eerlijk gezegd geloof ik dat jij al aan het lopen bent voor je kan kruipen en dezelfde fout aan het maken bent die ik ook maakte (en wss velen anderen hier ook).

Je veerkracht, het maximum die je aankan, word heel wat minder bij een BO. Dus zelfs met minder te doen dan je gewoon was, ga je toch over je grens. Daardoor zakt je grens nog verder. Je moet eigenlijk zo weinig doen dat je onder je grens blijft.
En dat start met helemaal niets doen, hele dag rusten, hooguit een KORTE wandeling maken om even te bewegen.
Je moet echt alles laten vallen en stoppen met op zoek te gaan naar manieren om snel beter te worden.
Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan want we zijn gewoon om over onze grenzen te gaan, daarom zitten we hier :/

Mijn psycholoog had me hier allemaal voor gewaarschuwd maar ik was te koppig.
De 1ste stap van herstel is aanvaarding, aanvaarding dat je ziek bent, dat je hier misschien wel nog voor een lange tijd inzit en dat dat helemaal ok is. Zolang "moeten" blijft rondspoken in je hoofd, zolang je vanalles probeert om "snel" beter te worden, is er geen aanvaarding en ga je alleen maar achteruit.
En eerlijk, ik geloof dat ik het zelfs nu nog steeds niet aanvaard heb.

Hi Lola, volledig herkenbaar wat je schrijft. Ik loop, achteraf gezien, al jaren met een burnout rond. Niet vreemd want de oorzaak daarvan begon in de familiesfeer al toen ik 15 was. 'Niet zeiken' was de boodschap die ik kreeg, terwijl ik toen al op mijn tandvlees liep. Ik ben 2 keer eerder ingestort, maar het probleem bleef. Nu kan ik eindelijk rust nemen, maar het 'niet zeiken' zit er nog in. Ik ben eigenlijk gewend om door te gaan met een heel laag energieniveau en weet letterlijk niet wat echte rust en ontspanning is. Met mediatie lukt dat mij wel, maar slapen en rust is eigenlijk de basis. 'Eventjes' toch boodschappen doen, terwijl alle signalen op rood staan, is nog steeds de fout die ik maak, maar ik merk nu duidelijk dat dit aan het veranderen is. Moe = moe. Vanmiddag een gesprek met een vriend gehad dat 45 minuten duurde. Ik zakte gewoon een paar keer weg. Eenmaal thuis als een blok in slaap gevallen. Hoe vaker ik dit meemaak, des te vaker ik mij nu realiseer wat ik fout doe. Die collega die uit zijn burnout kwam deed het perfect. Oud zeer wegpraten bij een psycholoog en heeeeeel veel rust. Nu nog accepteren dat ik dat moet doen. Wel slaap ik nu bewust 2x per dag en merk dat dit heel veel goeds doet en nagenoeg alle stekkers qua activiteit heb ik er nu uitgetrokken. Ik ga uit van zeker een jaar herstelperiode. Ik heb een puzzel gekocht via marktplaats met 1000 stukjes. Supersuf in mijn ogen, maar zodra je bezig bent, merk je dat dit ontspannend werkt. Geen tijdsdruk en je bent lang 'passief actief' bezig.

Afijn, komt goed. Nu nog die eigenwijsheid eruit rammen 😁

Heb ik ook geprobeerd, een puzzel. Kleurboeken voor volwassenen ook. Maar ik voelde dat zelfs daarin ik me opwond, het ging niet snel genoeg of niet goed genoeg. Dus heb ik het ook maar laten vallen. En passief bezig zijn is ook nog steeds bezig zijn, je blijft in de actieve stand staan. Het is niet verkeerd als je er rust in vindt zolang je het niet vervangt door echte rust aka niets doen. Zie mijn antwoord op je niewste verhaal :)

Héél herkenbaar wat je omschrijft. Sterker nog, ik heb mij tot 2x laten testen op ADHD, maar nee, dat heb ik dus niet.

Geloof het of niet, maar vandaag is letterlijk mijn allereerste dag dat ik 'niets' doe. Waarschijnlijk nog steeds teveel. Wat hierdoor heel duidelijk wordt is dat ik hierdoor juist in de stress schiet. Ik kon gewoon niet slapen vanmiddag van de spanning. Ik begin het hierdoor juist veel beter te begrijpen. Doordat ik vanaf mijn 15e te maken heb gehad met ongelooflijke spanning mbt een getraumatiseerde ouder, zocht ik continue afleiding om aan het piekeren te ontkomen. Mijn enige oplossing was 'bezig zijn'. Omdat het probleem steeds erger werd, werd ook de spanning steeds hoger en deed ik steeds meer, maar sliep nauwelijks meer. Nu de bron van de spanning er niet meer is, kan en moet ik rust nemen, maar ben dit helemaal niet gewend. Ik weet letterlijk niet wat ontspannen is. Bij meditatie heb ik dit 2x ervaren en dat was een openbaring voor mij.
Vandaag merkte ik dus heel duidelijk dat dit voor mij geldt. Ik moét bezig zijn, want rust geeft mij onrust. Klinkt raar, maar dit is waar ik aan moet gaan werken.

Misschien herken je het.

Gegroet,
Frank

Ik denk dat het bij iedereen verschillend is..je leest hier dat mensen die een hernia hadden nu na twee jaar weer dingen ondernemen. Sommige sporten voor hun herstel . Elke burn out is anders. Ik denk dat we moeten vallen en opstaan om te kijken hoe we hier uiteindelijk uitgaan komen. Lola we gaan hier uit komen vele zijn hier uitgekomen jij gaat hier ook uit komen. Wij allemaal! Bij mij zelf werkt ontspanning en rusten af en toe koken en de kids aan kleden. Stilte in huis is er bijna nooit maar probeer die wel op te zoeken.

Lola probeer wel steeds te bewegen ookal is het thuis heel klein beetje . Ik heb vier maanden op de bank gezeten en geloof mij daardoor kreeg ik meer klachten was helemaal verstijfd van binnen .

Lola wat zijn je lichamelijke klachten en heb je ook last van spanningen bij je nek hoofd ogen ?

Lola en Frank,

Ik herken me ongelooflijk in jullie verhalen. Ik ben ook zo dat ik gewoon doorga ook al gaat het niet meer. Voordat ik me uiteindelijk ziek heb gemeld voelde ik me al zeker 3 jaar heel slecht, maar ik ging maar door en door. Totdat het echt niet meer ging en ik me ziek moest melden en zelfs toen bleef ik nog 2 uur per dag aan het werk omdat ik het niet los kon laten. Uiteindelijk moest ik me 9 maanden later weer volledig ziekmelden nadat ik tegen herstelmelding aanzat. Het ging niet meer. Toen zoveel mogelijk losgelaten, maar het bleef toch steeds maar knagen. Voelde me schuldig en mijn zelfvertrouwen wat altijd zeer hoog was, verdween als sneeuw voor de zon.

Nu zit ik 19 maanden in burnout en ben ik nog geen stapje vooruit gekomen omdat ik het waarschijnlijk nog steeds niet accepteer van mezelf. Het leek even wat beter te gaan, maar de laatste tijd worden de periodes dat ik me slecht voel weer steeds langer. Het uwv komt nu akelig dichtbij wat ook weer voor extra onrust zorgt. Ik weet soms ook niet meer hoe ik hier nog uit moet komen. Voel me soms redelijk en kan weer de wereld aan en een dag later kan dit zo maar weer het tegenovergestelde zijn en zit ik weer volledig in de put zonder greintje zelfvertrouwen en zie ik het niet meer zitten.

Heb vooral ontzettend veel lichamelijke klachten zoals darmklachten, oorsuizen, droge mond, veel slijm, maagklachten, moe, veel plassen enz.

Hi Frans,

Maak je geen zorgen om het UWV. Ik zit er nu zelf een tijdje in en ze bieden meer ondersteuning dan je zou verwachten. Ze hebben veel te maken met burn-out patienten (er zijn er 1,2 mln in Nederland) en hebben diverse gratis programma's die je kunt aanvragen. Je hebt voor dit vangnet gewerkt en nu maak je er gebruik van. Niets om je voor te schamen of bezwaard te voelen.

Ik ben zelf van mening dat je niet vooruitkomt als je niet beseft dat de sleutel bij jezelf ligt. Ergens loop je vast en 'iets' heeft ervoor gezorgd dat je burnout bent geraakt. Dit ligt eigenlijk niet eens aan de ander, maar aan hoe jij ermee omgaat. Dit is niet een kwestie van 'wie is schuldig', maar gaat om zelfinzicht. Ik heb zelf te maken met een 'doorgeslagen' fanatisme, doordat ik mij continue wilde bewijzen aan mijn ouders, zodat ze mij 'vrijlieten'. Ik moét dus heel veel van mijzelf, mag niet zeiken en heb geen grenzen. Het doel is heilig. Dit zorgt voor ontzettend veel onrust, gejaagdheid en impulsiviteit. Nu pas is dit kwartje gevallen en ik ga volgende week al in gesprek met een coach om dit gedrag 'af te leren'. Veel mensen kampen met een zorg-burnout of perfectionisme. In ieder geval iets wat hun gevormd heeft en een aanpassing was op een levenssituatie die niet wenselijk was. Je hebt je dus aangepast om een situatie draaglijk voor jezelf te maken. Feit is echter dat je dan telkens verder afdwaalt van jezelf. Narcisten kunnen ook burnout raken, maar hebben het moeilijk, want toegeven dat je het bent, is al een probleem op zich. Afijn, geef de moed niet op en ga voor jezelf eens na waarom je bepaalde dingen doet en beschouw het als een toeschouwer. Is dat gedrag normaal, zegt het iets over jezelf? Buig je snel mee? ben je juist tegendraads? Zorg je goed voor jezelf of juist alleen voor de ander? Vraag het ook aan je partner en/of vrienden. Niet manipuleren, maar gewoon open vragen stellen. 'omschrijf mij eens als persoon', wat vind je kenmerkend aan mij? Etc. Ga op onderzoek, want er is altijd een oorzaak, Burnout is slechts een gevolg. Succes, Frank

Hi Frank,

Als ik jouw ervaringen lees denk ik dat we veel gemeenschappelijk hebben, maar dat zijn juist ook de mensen die burnout raken !

Het is idd een beetje schaamte voor wat betreft het uwv. Had nooit gedacht hier terecht te komen. Maar heb er idd zo'n 30 jaar voor gewerkt. Gelukkig heb jij een positieve ervaring, dat doet me goed. Ben er idd beetje angstig voor.

Bedankt voor je reactie

Groeten,
Frans

Hi Frans,

De eerste keer dat ik een uitkering ontving was voor mij ook een vreemde gewaarwording, maar je hebt hiervoor gewerkt en iedere maand geld voor dit vangnet gestort. Ik zie het ook echt als een soort terugbetaling van het geld dat ik tientallen jaren lang heb moeten afdragen. M.a.w. het is mijn eigen geld, dus ik voel mij verre van schuldig of beschaamd.

Het UWV heeft echt ook zeer sociale mensen in dienst..vergis je niet. Je krijgt een contactpersoon toegewezen en die heeft alle middelen om je verder te helpen. Van cursussen tot burn-out begeleiding. Feit is wel dat jij het moet vragen, want anders gebeurd er niets. Veel wordt kosteloos aangeboden. Maar tot nu toe niets anders dan lof. Kortom, je hebt dit vangnet medegefinancieerd en hebt daar nu ook logischerwijs recht op. De oorzaak is vervelend, maar het is niets om je voor te schamen, want het geeft juist ook weer extra rust.

Wat bedoelde je trouwens met.. we lijken op elkaar? Is dat het fanatisme? Ik heb vandaag een kennismakingsgesprek met een burn-out specialiste en zal dit gaan bespreken. Het idiote is dat net als bij een narcist, je van geen kwaad bewust bent, totdat je het echt beseft. Een burnout is niets anders dan hét moment dat ooit moest komen. Als je nu niet leert wat er moet veranderen, dan zul je er lang in blijven zitten. Dus die spiegel is bijzonder belangrijk. Bij mij is dat dus fanatisme. Als ik iets wil, dan doe ik er alles aan om dat doel te bereiken. Heb ik het eenmaal, dan volgt er een volgend doel en is de interesse in het vorige volledig verdwenen. Dus tevreden zijn met wat je hebt, het hier en nu, etc. allemaal dingen die ik moet gaan leren. Als ik dat niet eerst leer, dan zal ik mij nooit kunnen ontspannen en kunnen genieten. Je kunt die laatste dingen nooit ervaren als je de oorzaak niet aanpakt.

Bedoel idd dat fanatisme. Moet ook altijd bezig zijn, nooit tevreden, altijd maar meer willen. Echt om gek van te worden. Zelfs toen ik me ziek gemeld heb bleef ik gewoon paar uurtjes doorwerken in plaats van volledig rust nemen.

Moet het UWV ook echt gaan zien als vangnet waar ik zelf voor betaald heb in plaats van het gevoel dat ik een profiteur ben.

Het accepteren van de burnout vind ik nog altijd het moeilijkste, zelfs nu nog na 19 maanden. Blijf steeds maar zoeken naar oorzaken voor mijn lichamelijke klachten. Heb jij ook zoveel lichamelijke klachten en zo ja, hoe ga jij ermee om ? Wordt wakker misselijk met droge mond en heel veel slijm in mijn keel. Darmen die tekeer gaan als een gek en dan sta je dus al met 1 - 0 achter voordat de dag begonnen is. Weet niet hoe hiermee om te gaan. Heb wel therapie maar als je de dag zo moet beginnen is het moeilijk om eruit te komen. Vaak denk ik dat deze klachten nooit door stress kunnen komen.