Iedereen kan eruit komen. Jij ook.

Even de laatste dan:

Iedereen kan eruit komen. Jij ook.

De kern is dat je op een punt bent belandt waar je hoe dan ook ooit terecht zou zijn gekomen. Waarom? Omdat je een levensstijl bent gaan volgen door omstandigheden die dermate ver van jezelf verwijderd is, dat je vastloopt. Dit ben je niet en dat is ook waar iedereen het over heeft. Waarom overkomt mij dit? Ik herken mijzelf niet meer. Nou simpel, je bent dit inderdaad niet. Je bent iemand anders, maar wie dan wel? Dit vereist puzzelen en eerlijk zijn naar jezelf. Alleen jij kan jezelf genezen. Staar je niet blindt op een mening van iemand, ook al is het een hulpverlener. Ook zij kunnen het mis hebben en gaan uit van de informatie die je op een bepaald moment deelt. Dit is enorm verwarrend en vervelend, zeker als je weet dat het niet klopt. Net zoals bij belangrijke operaties, vraag je dan om een second opinion.

Ik ken genoeg mensen die burn-out zijn geweest en er allemaal uit zijn gekomen. Waarom? Ze zijn niet stil blijven liggen op de bank, maar zijn actief gaan graven en spitten waarom ze vast zaten. En ja, dat gaat gepaard met veel vallen en opstaan en hele pittige momenten, maar vooral ook 'openbaringen'.

En vergeet niet, je hebt geen ongeneeslijke aandoening, maar een burnout. Een teken dat je over je grens heen bent gegaan, dus je moet zoeken naar die grens en wat de onderliggende oorzaak is. Het is niet alleen die werkdruk of die baas of die vader of moeder, maar vooral hoe jij jezelf in situaties opstelt. Moeite met 'Nee' zeggen? Altijd willen 'pleasen'? Alles perfect willen doen? Prestatiedrang? Aandacht willen? Niet met gezag kunnen omgaan? Mensen niet vertrouwen? etc. etc. Allemaal oorzaken die een diepere oorzaak hebben en hebben geleid tot dit moment.

Dus vraag niet aan anderen 'Wanneer houd dit nou eindelijk op?', maar besef dat jij dat zelf bepaald. Soms houdt het in dat je meerdere lagen moet afpellen (zoals in mijn geval). Dit is een lang en zwaar proces, maar uiteindelijk kom je tot de kern. Ik ben er nu bijna en mijn vermoeidheid zakt dagelijks verder weg. Nee, dit is geen hoogmoed, maar puur een logisch gevolg van continue analyseren en je afvragen waarom je er nog steeds niet uit bent. Ik ben nooit bij één psycholoog gebleven, maar ben bewust met een paar in gesprek gegaan. Op die manier krijg je een totaalbeeld met verschillende visies. Het grote voordeel is dat je op een gegeven moment de meest puin hebt opgeruimd en je tot de kern komt... en dat ben jezelf. Jij bent ook veranderd en gevormd door alles wat je hebt meegemaakt. Daar heb je, net als ik, keuzes moeten maken om om te kunnen gaan met een onwenselijke situatie. Keuzes die je liever niet had willen maken, maar toch moest doen. Aanpassen aan anderen, je eigen mening inslikken en je eigen wil onderdrukken. Ruim voldoende om uiteindelijk burnout te raken.

Ik stop met dit platform, omdat ik merk dat er teveel mensen een afwachtende houding hebben en niet inzien dat de genezing niet vanzelf komt. Je wordt niet gelukkig van veel slapen, je wordt het door wezenlijk te gaan veranderen en dat ligt compleet bij jezelf.

Ik wens iedereen veel succes,
Frank