Voel me gewoon vreselijk

Hoi Judith,

Heel herkenbaar. Probeer lief te zijn voor jezelf. Rust nemen, probeer te wandelen, verzet je gedachten, mediteer en praat met iemand die je kan helpen.

Hoi Judith
Heel herkenbaar.
Ik heb ook dat doffe hoofd. Is het brainfog, hoofdpijn, iets anders geen idee.
Ik heb het de hele dag door.
Voelt alsof er iets stuk is daarboven
Heel eng.
Ik mediteer elke avond en hoop dat het elke dag weer een stukje beter wordt.
Ik merk wel dat ik een heel ander mens geworden ben als voor al deze ellende.
Ik ben een wrak en bang vogeltje en norma stond ik fier rechtop en midden in het leven.

Wat een hel een bo.

Ook hier heel veel herkenning. Ik wordt er ook heel angstig van. Soms kan ik als bijrijder in de auto zitten en vooral op lange rechte stukken lijkt het gewoon of ik het niet goed ziet en wegglij uit me bewustzijn. Dit is niet zo maar voelt zo wie herkent dit?

Heel bekend allemaal. Dat zoals jullie het noemen het doffe hoofd herken ik. Alsof je jezelf kwijt raakt en in een bubbel leeft. Alles voelt gewoon wat onwerkelijk en eng. Dit verpest heel mijn leven elke dag is een strijd hoe voel ik me nu weer drama.

Hoe houden jullie vertrouwen??
Hebben jullie referentie kader van mensen die dit al overleefd hebben?
Ik begin wel eens te wanhopen. Terwijl iedereen om me heen gewoon lekker zichzelf is..ik vind het zo oneerlijk. Zonder een slachtoffer rol aan te nemen.
Wat is nou de beste mindset? Ja acceptatie.
Acceptatie van een chronische ziekte...
Wat fijn zeg.
Kan wel een oppepper gebruiken.
Vanmiddag werd ik heel erg moe..gesloopt moe. Dus dacht is dit het kantelpunt?
Maar net zo snel sta ik weer aan door overprikkeling.
Ik kan wel janken. Wat is nou de beste aanpak en mindset om dit burnout monster te overleven.

Hé @ Eddy, jij zit er als ik jou berichten zo heb gelezen in vanaf of mei of oktober 2023. Ikzelf zit er al een stukje langer in en heb me heel maar dan ook heel eenzaam gevoeld in het proces terwijl er genoeg mensen om me heen staan die er voor me zijn. Het is een soort gevangenschap waar je in zit. Maar het word beter echt waar, het kan lang duren. Het gaat nu als een ruis met je mee en komt er niet los van. Steeds stil staan bij wat je voelt dat is ook echt heel vervelend en het verergerd je klachten. Therapeute zei tegen mij niet steeds alles te willen analyseren, heeft geen zin en is stress voor je lijf, letterlijk stress . Ik ben er ook nog steeds niet. Ben ontslagen omdat ik net in tweede jaar zit. Zie iedereen lekker naar z’n werk gaan en meerdere grote dingen op een dag doen. Maar ik zie vooruitgang, verandering . Herken je wanhoop en het vechten van jou, daar ben ik nu een beetje uit, maar heeft heel lang geduurd. Mij heeft psychosomatische therapie wel iets van houvast gegeven. Je leerd hoe het brein werkt en kan je eigen onbewuste reactie’s in lijf en hoofd beter plaatsen
Sterkte in iedergeval!

De beschreven klachten zijn heel herkenbaar. Wel wisselend in sterkte van dag tot dag. Ik heb ook altijd het gevoel alsof er iets in mijn hoofd 'deint'.