Het gevoel dat ik blijf hangen

Ik denk dat het kan afhangen van de oorzaak en klachten van je burnout en of je daarmee aan het werk bent. Wat helpend kan zijn is een dagboekje met de verbeteringen die er toch zijn. En houd er rekening mee dat herstel geen stijgende lijn is. Ben het aan de lijve aan het ondervinden. Succes en sterkte

Hier precies hetzelfde! Nu 15 mnd bezig (zware burnout met veel spierspanningspijn). Heb t gevoel ik laatste 5 mnd stil sta. Ga niet achteruit maar ook niet vooruit. Frustrerend. Volgens psych ga ik toch weer te vaak over mn grenzen en kom dan "in t rood". Dus weer hersteltijd nodig etc. Soms ben ik er zo klaar mee. Maar ja. Klagen helpt ook niet. Dus de positieve mindset maar weer aan.

@Natasja, dank je wel voor je reactie. Inderdaad is het geen stijgende lijn, maar stapjes vooruit en achteruit. Ik heb inderdaad al opgeschreven wat er beter gaat ten opzichte van het begin. En door mijn therapie ben ik er wel mee aan de slag. Voor jou tevens heel veel sterkte!

@Anoniem, dank je wel voor je reactie! Kun je je eigen grenzen wel herkennen of ervaar je dat zelf ook zo dat je over je grenzen heengaat?

Ik was elke keer na 1 betere dag enorm uit het veld geslagen als het de dag erop toch niet goed ging. Ik denk dat het er echt om draait dat je accepteert dat is wat is, in elk moment. En dat je je lichaam als het ware bedankt en volgt. Die trekt echt niet voor niks aan de rem. Daarnaast ben ik overtuigd dat een burnout vaak een reden heeft dus terug willen naar hoe het was moet je niet eens willen.
Verder heb ik nu een wat betere week en betrap mezelf erop dat ik bijna achterdochtig word. Zo van wanneer begint het weer?
Hoop dat het een ieder helpt om te weten dat het echt niet uitzonderlijk is. Mindset is de key ( zeg ik dapper vol ongeduld)

Hallo V

Het blijven hangen is heel herkenbaar. Maar dit komt door dat je ook heel langzaam naar een burn-out toe bent gegaan.
Ik ben jaren geleden regelmatig gewaarschuwd dat ik een stapje terug moest doen. Maar ik voelde toen goed en zei maak je niet druk het komt goed ik ken me eigen lichaam.
Nu 3 jaar later moet ik die persoon toch gelijk geven. Ben heel langzaam uitgeput geraakt en heb het totaal niet zien aankomen.
Wat ik uit boeken van ervaringsdeskundige heb gelezen is het door rustig aan te blijven doen en jezelf de tijd geven dat het weer langzaam beter wordt.
Heb zelf ook periodes dat ik het niet meer zie zitten omdat het zo lang duurt. Maar dan weer iets positiefs erover lezen en dan krijg ik toch weer hoop.
Vind het ook erg lastig om geduld te hebben en zou soms ook graag het proces willen versnellen.
Iedere dag proberen er maar iets van te maken en soms lukt het en soms ook niet.

Maar ik blijf hoop houden.

Groet Aswin

Dag Aswin,

Inderdaad, daar zal het wel aan liggen dat je er langzaam naartoe gaat.

Ik denk dat het voor iedereen anders is hoe veel tijd iets nodig heeft en hoe en wat je eraan kunt doen, omdat de symptomen ook zo verschillend zijn.

Ik heb door mijn therapie geleerd waar mijn ongeduld vandaan komt. Dat heeft mij ook wel geholpen.

Hoop doet leven en hoop heb ik inmiddels alweer!

Groet,

V.