Radicale acceptatie

Acceptatie hoe doe je dat dan. Geen idee... maar langzaam aan heb ik mij bij de situatie neer moeten/ kunnen leggen. Met enorm veel vallen en opstaan. Slaapmedicatie omdat slaap zo belangrijk is.

Ik dacht dat mijn hele wereld zoals ik die kende in zou storten. Nu begin ik langzaam de rust te ervaren, dat het allemaal niet zo belangrijk is . Dat we allemaal maar wat doen... Er gaat een nieuwe wereld voor mij open. Mijn wereld. Waarin ik mij open durf te stellen naar familie en vrienden, kwetsbaar durf te zijn. Ik hoef het niet alleen te doen, ik vraag hulp. Ik hoef niet alles te doen, nee is ook een antwoord. Ik behoud evengoed mijn fijne relatie met hen, sterker nog zo zei mijn zus, je bent een echter mens geworden.
Mijn werk altijd voorop, nu een uitkering aangevraagd. Daar weer over schamen, ook met vrienden en familie over gesproken. Het is zoals t is. Herstellen en een nieuwe leuke uitdaging aangaan. Maar eerst DUURZAAM herstellen.
Het lukt beter om te genieten, blijf als ik wat energie ervaar daar behoedzaam mee om gaan. Herfst en winter, een periode van verstilling. Klinkt zwaar omdat t leven een aaneenschakeling moet zijn van leuke momenten. Van wie ? Ik neem even rust, verstil. Kijk uit het raam, maak een kleine wandeling, leuke ontmoeting en kom zo mijn dag door.Lees een boek, luister muziek, akoestisch omdat mijn hoofd anders aan de haal gaat met de tekst... hahaha.. rare wezens zijn wij. Ben er nog niet maar wel ervan overtuigd dat t goed komt.

En ik accepteer !