Op zoek naar herkenning

Hi, heel herkenbaar, het lijkt wel alsof je in een maand 40 klachten kriigt. Ik had eerst erg last van misselijk en overgeven, toen kwam de duizeligheid en slecht zien, piepende oren, zere maag en darmen. De klachten komen en gaan, en soms zijn ze er ineens weer. Ik merk wel: zodra er iets stressvols op m’n agenda staat: is alles er weer. Ik moet binnenkort langs werk voor een gesprek en sinds ik dat weet ben ik weer elke ochtend misselijk en ‘s nachts wakker, heel irritant.

Dank voor je reactie Suus. Ook al is het niet fijn om te lezen dat je dit meemaakt, geeft het me wel geruststelling. Ik kan soms zo moeilijk geloven dat je je zo kunt voelen en dat vooral plotseling. Je hebt dagen dat je denkt he het gaat beter en de volgende dag kan het weer anders zijn. Dit laat ook maar zien dat iedereen dit kan overkomen. Ik snap dat het gesprek op je werk spannend is en dat is ook helemaal niet gek, omdat je zelf ook nog niet zo goed weet hoe en wat. Vertrouw op je gevoel en verwacht ook niet direct een oplossing. De meeste mensen die ik heb gesproken die overspannen/burnout hebben gehad gaven aan dat het tijd kost. Heb jij momenteel al contact met een bedrijfsarts?

Hi Sofie, 

Ik heb dat ook: een paar goede/redelijke dagen en dan weer mindere dagen. Dan lijkt alles is even hopeloos, maar ik denk dat het een onderdeel van het proces is.

Ik loop inmiddels bij een bedrijfsarts, gelukkig een meegaand en relaxed persoon, ik krijg alle ruimte voor herstel en goede tips ter ontspanning.

Ik zit ook pas net in het proces, dus moet even afwachten hoe het allemaal gaat lopen.

Hoi,

Heel herkenbaar ook ik loop nu 4 maanden met een burnout en ook afwisselende periodes met een tal van klachten. Dan constant misselijk is de misselijkheid weg dan duizelig is de duizeligheid minder dan hoofdpijn enz. enz.
En volgens mijn psycholoog duurt dat nog wel even voordat dat weg is. De enigste manier om er nu mee om te gaan is accepteren. Ik ben er ook druk mee bezig, maar is erg lastig hoor ook bij mij. Sterkte! en weet we komen er altijd sterker uit!

Ja, jou licham stuurt de stress op bepaalde punten in jouw lichaam. Bij jou richting darmen buik. Stress lokaliseert zich en versprijd zich. Jij kan zo ziek worden dat jij je zelf niet meer herkent. Na 2 jaar burnout, ziekteziektewet van hell,voel ik mij nu veel beter.
Ik heb de volgende gedaan om uit te komen: gestopt met werken, veel rust thuis zonder geluiden of mensen op bezoek, ik heb een infrarood sauna thuis gekocht. Holistisch coaching gevolgt, Bowen therapy gevolgt, drukte vermijd, fizioterapie, lopen in natuur. En steun van mij vriend gekrijgen!
En nu ben weer gezond en ik moet zorgen dat niet weer gebeurt!

Heel herkenbaar. Ik heb vooral benauwdheid, dichtgeknepen keel gevoel, hartkloppingen, innerlijk rillen, soms alsof mijn hoofd wordt samengeknepen. Ik word er ook 's nachts wakker van, uit het niets in paniek, happend naar lucht en vind het ook heel eng. Sommige uren/dagen ben ik weer hoopvol en energieker, maar evensnel kan het weer keren naar die onrust/paniek en hopeloosheid. Heel vermoeiend en frustrerend en misschien bovenal eenzaam vind ik het.
Wat mij 's nachts helpt, is kijken naar mijn hartslag (op horloge of metertje), dat stelt mij ergens gerust. Of mijn ademhaling tellen tot 10 en dan weer vanaf 1. Of gewoon al het licht aandoen. Best is om even uit je bed te gaan en wat anders te gaan doen (luchtig tv-programma kijken, luchtig boekje lezen, plantjes water geven of was plooien...), maar ik voel me soms precies verlamd. Weet niet of jij dit ook hebt? In elk geval, weet dat je niet alleen bent en ik wens je veel sterkte!

Ook hier afwisselende klachten. Dan periodes van slappe benen enz. Dan hoofdpijn en duizelig, dan ontzettend depri, dan weer ontzettende zere ogen, dan weer paniekaanvallen enz enz.
Dus je verhaal is ontzettend herkenbaar.

Dank voor jullie reacties. Wat is het soms een hel hè en zo frustrerend. Hoe vervelend het ook is dat we hier allemaal inzitten, is het wel fijn herkenning te hebben bij elkaar, dat stelt wel gerust. Soms heb je van die dagen dat je denkt word ik ooit wel weer normaal/beter? Zelf heb ik nog steeds dat benauwde gevoel, dichtgeknepen keel en dat wisselt zich af met keelpijn, droge keel, hoesten. Nu ook af en toe misselijk, steken en die druk op de ogen herken ik ook. Ben zo blij als dit ooit over is. Ben zelf nog een beetje zoekende naar welke therapie voor mij werkt. Hebben jullie ervaringen wat fijn werkt? Ik zit er nu aan te denken om hapnotherapie te volgen of werkt een psycholoog fijner? Ik las ook dat een logopedist kan helpen bij keelklachten.