Benieuwd naar ervaringen rondom re-integratie

hoi marieke,
voor mij heel herkenbaar helaas. ik vanaf 1 maart dit jaar deels thuis.
ik heb een aantal maanden thuis gezeten en begon eind juni met reïntegratie. ging op zich goed en voor de zomervakantie zat ik op 3x3 uur. helaas ging het met mijn ineens niet zo goed, kreeg opnieuw na anderhalf jaar hartklachten..dus ik werd weer heel angstig en maakte me veel zorgen, ook ons jongste zoontje zou na de vakantie starten op het VO, hij heeft een lichte vorm van autisme en maakte voornamelijk zorgen om het fietsen naar school .
lang verhaal kort, in de vakantie kreeg ik een terugval, voelde me niet fit en had geregeld migraine. toch na de vakantie weer gaan werken..ik kon alleen maar huilen, dus naar huis en weer een afspraak gemaakt met de huisarts. weer volledig thuis en een verwijzing naar psycholoog. nu ben ik eind november weer begonnen met werken, echter vond mijn leidinggevende dat het een stuk sneller moest dan voor de vakantie..van niks naar meteen 3x3 uur, de week erop naar 4x3 en zo elke week omhoog zodat ik voor de vakantie al weer aan mijn volledige uren zou zitten, ik werk normaal 20uur in 4 dagen,meer kan ik niet omdat ik ook nog ziekte van crohn heb. nu moest ik vorige week 4 dagen, helaas merkte ik op maandag al dat het niet lekker ging, weer extreem moe, huilbuien en hoofdpijn. maar toch maar doorgewerkt, woensdag een uur eerder naar huis omdat ik hoofdpijn had en wazig begon te zien,trillend ooglid etc. donderdag ochtend stond ik weer met mega hoofdpijn op. ik heb me voor die dag afgemeld. ik heb de huisarts gebeld en kan gelukkig morgen terecht. mijn psycholoog gaf aan dat de opbouw veel te snel gaat. mijn leidinggevende belde die ochtend op..waarom ik er niet was?! en of ik wel echt een burnout heb..ik was volledig lam geslagen en kon eigenlijk niks meer zeggen. ipv een stapje terug moet ik deze week toch 14 uur komen, vandaag met veel pijn en moeite 4 uur gedaan, daarna 2 uur in m'n bed gelegen en nog niet uitgerust,morgen weer een nieuwe poging. ik vindt het vreselijk dat het me niet lukt en niet aan de verwachtingen kan voldoen. ik voel een enorme druk van mijn leidinggevende..krijg t al benauwd als ik zie dat ze me belt. ben 3 dagen van slag geweest van haar telefoontje..herken een hoop.
succes!

Ik lees graag jullie reacties, denk dat ik er veel kan uit leren.
Ik ben sinds april 23 thuis met BO. Morgen beslis ik samen met de huisarts of ik met 5u/week kan starten na de kerstvakantie. Soms ben ik hier trots op, eindelijk weer normaal leven! Maar heel vaak beneemt me die paniek. En denk ik hoe dit concreet zal verlopen op het werk, na zo lange tijd thuis. Alleen de geur van het gebouw, en de ergernissen die ik had en die tot de BO hebben geleid. Er is op zich niks veranderd aan de situatie op het werk. Alleen ik moet er op een andere manier tegenaan kijken. Ik voel me onzeker en weet niet of dit me lukt. Herkenbaar in jullie berichten: hoofdpijn, spanning fysiek voelen, last van mijn ogen. Ik kan op het werk ook bij niemand terecht om even te praten over mijn reintegratie. Mijn leidinggevende is iemand die hier geen oor naar heeft, en die ik ook niet vertrouw....