Sommige mensen zien niet dat het een masker is

Het is zo lastig om toe te geven dat je een burnout hebt. Ik heb maanden mijzelf door mijn werkdagen gesleept. Door mijn angststoornis was naar mijn werk gaan en de klanten te woord staan een enorme uitdaging. Ik was bang voor corona en mijn baas had hier geen oren naar. Ik heb tegen mijn collega's uitgelegd dat ik een angststoornis had en ook tegen de dokter op het werk. Ik vroeg of ik een dagje meer kon thuiswerken? Geen gehoor.. iedereen gelijk voor de wet.
Uiteindelijk ben ik gecrasht. Ik ben nu 2,5 maanden thuis. De combi van een burnout en een angststoornis zijn niet te onderschatten. Voor de angst moet ik dingen aangaan, maar heb weinig energie door de burnout.
Mijn omgeving snapt het niet. Ze zeggen dat ik er toch goed uitzie? Ik draag mooie kleren en ben goed in make up. Sommige mensen zien niet dat dit een momentopname of zelfs een masker is.
Ze zien je mss een uurtje wanneer ze eens langskomen maar ze zien niet dat ik niets kan onthouden of de was insteek zonder wasmiddel.
Mijn collega's hebben nog geen kaartje of bloemen gestuurd. Dit doet me wel pijn omdat ik me altijd 200% heb gegeven. Ik richt me nu alleen op mezelf. Ik hoop dat ik snel wat beterschap kan zien.