Nu doe ik een ander beroep wat dichter bij m'n hart ligt

Het begon met m’n eerste baan. Fris van de HBO, dacht ik eindelijk aan het serieuze leven te beginnen. Ik had leuke leeftijdsgenoten om me heen en alles leek denk ik prima.

Na 3 maanden voelde ik al m’n hart soms extra hartslagen geven. Ik negeerde het allemaal en deed nog steeds super blij mee met de borrels.

Vervolgens merkte ik dat ik opgebrand werd, vermoeid en gestresst wakker worden. En als klap op de vuurpijl verschillende paniekaanvallen op kantoor en thuis. Toch maar doorgaan, totdat ik het gevoel had bijna flauw te vallen tijdens een presentatie. God mag weten hoe ik die nog met m’n blije kop heb af weten te ronden.

Ik gaf aan dat het niet goed gaat en ben meteen doorgestuurd naar de bedrijfsarts. Die gaf aan dat ik overbelast was en ik schaamde me. Omdat ik altijd dacht dat leraren overspannen zijn en niet een gast van 27 die net van HBO komt.

Nu ben ik bijna 3 jaar verder en doe ik een heel ander beroep, wat dichter bij m’n hart ligt. Ik denk dat het bij me past, maar ik zit nu in een terugval. Een terugval is echt klote, het laat je weer aan alles twijfelen. De klachten komen terug en alles voelt alsof ik weer 3 jaar terug ben.

Toen kwam ik hierop en ik herken super veel verhalen. Ook vooral de klachten en bijvoorbeeld de paniekaanvallen. Dat doet me ergens goed, want het is blijkbaar gewoon echt een harde onderdeel van je herstel.

Hoe dan ook… zet ‘m op iedereen!