Ik ben geboren in een gezin dat eigenlijk geen kinderen had mogen hebben.

Beide ouders kampen met een verslavingsprobleem. Ik ben heel vaak mogen thuiskomen en dat mijn moeder zat op de zetel lag.
Als mijn vader dan thuiskwam leek het alsof de hel op aarde was, er werd verweten, geslagen en helaas ook de schuld richting mij geroepen. Mijn vader is beter, hij en mijn moeder zijn gescheiden van elkaar. Mijn moeder is helaas nog steeds een actief alcoholgebruiker.
Nu dat ik alleen woon en er niet elke dag kan bij zijn kan ik het niet controleren hoeveel ze drinkt en dit maakt me zo bang.
Ik kan niet meer slapen, eetlust is heel wat minder geworden.
maar ik wil ook niet iemand zijn die haar leven opgeeft en haar dromen om zelf mama te worden aan de kant zet omdat ze naar haar moeder moet omkijken.
Ik ben hierdoor enorm onzeker over mezelf, ik vraag me elke dag af of ik wel ga slagen in het leven en of ik zelf iets ga worden.
ik wil niet zoals mijn ouders eindigen en elke euro 7 keer moeten omdraaien om iets te kunnen kopen. Ik doe daarom elke dag keihard mijn best om mijn leven een succes te maken en niet zo te eindigen zoals zij zijn geeindigd.

En toch na al deze moete dat ik doe heb ik het gevoel dat ik leeg ben en nooit wat zal worden.
Iemand tips met hoe ik me beter kan voelen en wat ik het beste kan doen?