Gejaagd, stress, hartkloppingen, paniekaanvallen
Al veel overwonnen. Moeilijke keuzes gemaakt. Nu sinds juli dit jaar, loop ik vast in mezelf.
De laatste maand beginnen de burn-out signalen me pas echt duidelijk te worden. Ik vermoed dat het langzaam naar het punt is gesluimerd waar ik nu ben.
Ik kan niet meer! Voel me gejaagd al vanaf het moment dat ik wakker wordt. Het gevoel van stress sluimers contant in mijn lijf. Hartkloppingen en paniek aanvallen.
Ik voel me radeloos. Ga vandaag naar de huisarts en opzoek naar een therapeut.
Unnikje
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 18-09-2022
Toon reacties Verberg reacties
Reageer:
Herken mezelf in je verhaal. Sinds 3 maanden thuis met burn out. Opgejaagd gevoel, trillen de hele dag, angsten en paniek, depressief. Dus veel lichamelijke klachten. Zit aan de medicatie om de dag door te komen en om door te slapen. In januari kan ik in therapie.
Het is moeilijk, maar het komt goed.
Het is moeilijk, maar het komt goed.
Paulien
> 2 jaar geleden
Reageer:
Goed dat je naar je huisarts gaat en hulp van een therapeut wil.
Naar dat je je zo voelt.
Voor mij is het heel herkenbaar. Vreselijke periode in je leven.
Burn out diagnose, maar daarna begint het pas.
Heel veel succes. Kop op.
Naar dat je je zo voelt.
Voor mij is het heel herkenbaar. Vreselijke periode in je leven.
Burn out diagnose, maar daarna begint het pas.
Heel veel succes. Kop op.
Paulien
> 2 jaar geleden
Reageer:
Paulien, hoe is het bevallen en welke medicatie had je?
Ta o
24-08-2022
Reageer:
Ta o, je reactie impliceert een beetje dat ze medicatie had, maar niet bij elke behandeling van een burn-out of depressie wordt medicatie voorgeschreven. Ik herken ook het bovenstaande en ben er aardig bovenop gekomen. Ik heb daarbij geen medicatie gekregen, maar iedere burn out is natuurlijk anders.
Wat mij onder andere heeft geholpen, is om de klachten met de psycholoog te verklaren. Mijn levensgebeurtenissen uit te schrijven en te bedenken welke kernwaarden daaruit voortgevloeid zijn. Daaruit kwam voor mij voort dat het logisch dat ik druk ervoer. En dat het logisch is dat ik te lang een veel te hoge werkdruk heb geaccepteerd, uit angst mijn baan te verliezen.
Ik was mij niet bewust van alle (onderliggende) gedachten die ik had die tot angst leiden.
Ik heb gezocht naar (soms onbewuste) gedachten die tot stress leiden uitzoeken en die uitgeschreven en van rationele onderbouwing voorzien, zodat als die gedachten opnieuw opkwamen je terug kon denken aan hetgeen je hierover zo rationeel mogelijk had uitgedacht.
Korte versie: Ik was bang mijn baan te verliezen? Waarom? Verlies van inkomen, zei ik eerst. Waarom zou dat zo erg zijn, was daar geen (tijdelijke) oplossing voor? Na het verder uitgedacht te hebben bleek dat ik mij waardeloos voelde zonder mijn werk. En ik was bang dat dat gevoel definitief werd als mijn tijdelijke contract niet verlengd werd door mijn ziekteperiode. Het baanverlies was reëel en gebeurde ook, maar de consequenties die ik daaraan in mij hoofd bewust en onbewust verbond waren dat niet. Want realistisch gezien
is niemand waardeloos is, of je nu wel of niet (bepaald) werk hebt. En er waren ook opties om na mijn herstel ander werk te doen, zonder dat ik financieel in de problemen kwam.
Zo heb ik met de psycholoog veel klachten uitgedacht.
Toen het allemaal redelijk ging en mijn depressie en burn-out wat naar de achtergrond verdween, gaf mijn psycholoog aangaf weg te gaan naar een andere werkgever, schrok ik en moest ik huilen. Ik had onbewust bedacht dat het alleen maar goed ging door mijn wekelijkse bezoek aan de psycholoog en dat ik mij als zij wegging direct weer zo zou gaan voelen als toen ik aan mijn therapie. Ze overtuigde mij ervan het vertrouwen te hebben dat ik deze lijn kon voortzetten, ook zonder haar, hoewel er altijd ups en downs zullen zijn. Inmiddels is dat gelukt en probeer ik m’n zowel in werk als privé mijn grenzen te bewaken, al blijft dat soms lastig.
Laatst zei ik tegen een vriend dat ik nog niet ben waar ik was voor mijn burn-out, dat ik nog niet hetzelfde aankon. Ik voegde eraan toe dat het ook logisch is, maar dat ik
de situatie voor mijn burn-out eigenlijk ook toen al niet aankon. Anders was ik niet na een (overigens best lange) periode in een burn-out geraakt. Realistisch gezien zit ik denk ik op wat ik ongeveer zou willen aankunnen,
met daarbij het gegeven dat ik extra aandacht moet blijven houden voor hoe het gaat.
Wat mij onder andere heeft geholpen, is om de klachten met de psycholoog te verklaren. Mijn levensgebeurtenissen uit te schrijven en te bedenken welke kernwaarden daaruit voortgevloeid zijn. Daaruit kwam voor mij voort dat het logisch dat ik druk ervoer. En dat het logisch is dat ik te lang een veel te hoge werkdruk heb geaccepteerd, uit angst mijn baan te verliezen.
Ik was mij niet bewust van alle (onderliggende) gedachten die ik had die tot angst leiden.
Ik heb gezocht naar (soms onbewuste) gedachten die tot stress leiden uitzoeken en die uitgeschreven en van rationele onderbouwing voorzien, zodat als die gedachten opnieuw opkwamen je terug kon denken aan hetgeen je hierover zo rationeel mogelijk had uitgedacht.
Korte versie: Ik was bang mijn baan te verliezen? Waarom? Verlies van inkomen, zei ik eerst. Waarom zou dat zo erg zijn, was daar geen (tijdelijke) oplossing voor? Na het verder uitgedacht te hebben bleek dat ik mij waardeloos voelde zonder mijn werk. En ik was bang dat dat gevoel definitief werd als mijn tijdelijke contract niet verlengd werd door mijn ziekteperiode. Het baanverlies was reëel en gebeurde ook, maar de consequenties die ik daaraan in mij hoofd bewust en onbewust verbond waren dat niet. Want realistisch gezien
is niemand waardeloos is, of je nu wel of niet (bepaald) werk hebt. En er waren ook opties om na mijn herstel ander werk te doen, zonder dat ik financieel in de problemen kwam.
Zo heb ik met de psycholoog veel klachten uitgedacht.
Toen het allemaal redelijk ging en mijn depressie en burn-out wat naar de achtergrond verdween, gaf mijn psycholoog aangaf weg te gaan naar een andere werkgever, schrok ik en moest ik huilen. Ik had onbewust bedacht dat het alleen maar goed ging door mijn wekelijkse bezoek aan de psycholoog en dat ik mij als zij wegging direct weer zo zou gaan voelen als toen ik aan mijn therapie. Ze overtuigde mij ervan het vertrouwen te hebben dat ik deze lijn kon voortzetten, ook zonder haar, hoewel er altijd ups en downs zullen zijn. Inmiddels is dat gelukt en probeer ik m’n zowel in werk als privé mijn grenzen te bewaken, al blijft dat soms lastig.
Laatst zei ik tegen een vriend dat ik nog niet ben waar ik was voor mijn burn-out, dat ik nog niet hetzelfde aankon. Ik voegde eraan toe dat het ook logisch is, maar dat ik
de situatie voor mijn burn-out eigenlijk ook toen al niet aankon. Anders was ik niet na een (overigens best lange) periode in een burn-out geraakt. Realistisch gezien zit ik denk ik op wat ik ongeveer zou willen aankunnen,
met daarbij het gegeven dat ik extra aandacht moet blijven houden voor hoe het gaat.
R.
18-09-2022
Reageer:
Ta o, je reactie impliceert een beetje dat ze medicatie had, maar niet bij elke behandeling van een burn-out of depressie wordt medicatie voorgeschreven. Ik herken ook het bovenstaande en ben er aardig bovenop gekomen. Ik heb daarbij geen medicatie gekregen, maar iedere burn out is natuurlijk anders. Wat mij onder andere heeft geholpen, is om de klachten met de psycholoog te verklaren. Mijn levensgebeurtenissen uit te schrijven en te bedenken welke kernwaarden daaruit voortgevloeid zijn. Daaruit kwam voor mij voort dat het logisch dat ik druk ervoer. En dat het logisch is dat ik te lang een veel te hoge werkdruk heb geaccepteerd, uit angst mijn baan te verliezen. Ik was mij niet bewust van alle (onderliggende) gedachten die ik had die tot angst leiden. Ik heb gezocht naar (soms onbewuste) gedachten die tot angst en stress leiden en die uitgeschreven en van rationele onderbouwing voorzien, zodat, als die gedachten opnieuw opkwamen, je terug kon denken aan en lezen van hetgeen je hierover zo rationeel mogelijk had uitgedacht.
Korte versie: Ik was o.a. bang mijn baan te verliezen? Waarom? Verlies van inkomen, zei ik eerst. Waarom zou dat zo erg zijn, was daar geen (tijdelijke) oplossing voor? Na het verder uitgedacht te hebben bleek dat ik mij waardeloos voelde zonder mijn werk. En ik was bang dat dat gevoel definitief werd als mijn tijdelijke contract niet verlengd werd door mijn ziekteperiode. Het baanverlies was reëel en gebeurde ook, maar de consequenties die ik daaraan in mij hoofd bewust en onbewust verbond waren dat niet. Want realistisch gezien is niemand waardeloos is, of je nu wel of niet (bepaald) werk hebt. Overigens waren er ook nog opties om na mijn herstel ander werk te doen, zonder dat ik financieel in de problemen kwam. Zo heb ik met de psycholoog veel angsten uitgedacht. Toen het allemaal redelijk ging en mijn depressie en burn-out wat naar de achtergrond verdween, gaf mijn psycholoog aan weg te gaan naar een andere werkgever. Ik schrok en moest huilen. Ik had onbewust bedacht dat het alleen maar goed ging door mijn wekelijkse bezoek aan de psycholoog . En daardoor ook dat ik mij als zij wegging direct weer zo zou gaan voelen als toen ik aan mijn therapie. Ze overtuigde mij ervan het vertrouwen te hebben dat ik deze lijn kon voortzetten, ook zonder haar, hoewel er altijd ups en downs zullen zijn. Inmiddels is dat gelukt en probeer ik m’n zowel in werk als privé mijn grenzen te bewaken, al blijft dat soms lastig. Laatst zei ik tegen een vriend dat ik nog niet ben waar ik was voor mijn burn-out, dat ik nog niet hetzelfde aankon. Ik voegde eraan toe dat het ook logisch is, maar dat ik
de situatie voor mijn burn-out eigenlijk ook toen al niet aankon. Anders was ik niet na een (overigens best lange) periode in een burn-out geraakt. Realistisch gezien zit ik denk ik op wat ik ongeveer zou willen aankunnen, met daarbij het gegeven dat ik extra aandacht moet blijven houden voor hoe het gaat.
Korte versie: Ik was o.a. bang mijn baan te verliezen? Waarom? Verlies van inkomen, zei ik eerst. Waarom zou dat zo erg zijn, was daar geen (tijdelijke) oplossing voor? Na het verder uitgedacht te hebben bleek dat ik mij waardeloos voelde zonder mijn werk. En ik was bang dat dat gevoel definitief werd als mijn tijdelijke contract niet verlengd werd door mijn ziekteperiode. Het baanverlies was reëel en gebeurde ook, maar de consequenties die ik daaraan in mij hoofd bewust en onbewust verbond waren dat niet. Want realistisch gezien is niemand waardeloos is, of je nu wel of niet (bepaald) werk hebt. Overigens waren er ook nog opties om na mijn herstel ander werk te doen, zonder dat ik financieel in de problemen kwam. Zo heb ik met de psycholoog veel angsten uitgedacht. Toen het allemaal redelijk ging en mijn depressie en burn-out wat naar de achtergrond verdween, gaf mijn psycholoog aan weg te gaan naar een andere werkgever. Ik schrok en moest huilen. Ik had onbewust bedacht dat het alleen maar goed ging door mijn wekelijkse bezoek aan de psycholoog . En daardoor ook dat ik mij als zij wegging direct weer zo zou gaan voelen als toen ik aan mijn therapie. Ze overtuigde mij ervan het vertrouwen te hebben dat ik deze lijn kon voortzetten, ook zonder haar, hoewel er altijd ups en downs zullen zijn. Inmiddels is dat gelukt en probeer ik m’n zowel in werk als privé mijn grenzen te bewaken, al blijft dat soms lastig. Laatst zei ik tegen een vriend dat ik nog niet ben waar ik was voor mijn burn-out, dat ik nog niet hetzelfde aankon. Ik voegde eraan toe dat het ook logisch is, maar dat ik
de situatie voor mijn burn-out eigenlijk ook toen al niet aankon. Anders was ik niet na een (overigens best lange) periode in een burn-out geraakt. Realistisch gezien zit ik denk ik op wat ik ongeveer zou willen aankunnen, met daarbij het gegeven dat ik extra aandacht moet blijven houden voor hoe het gaat.
R.
18-09-2022
Wil je ook je hart luchten?
Zoek een therapeut
Druk op de plaatsnaam om te kijken welke therapeuten in de buurt zitten:
- Aarschot
- Achterhoek
- Alkmaar
- Almelo
- Almere
- Amersfoort
- Amstelveen
- Amsterdam
- Amsterdam-Centrum
- Amsterdam-IJburg
- Amsterdam-Noord
- Amsterdam-Oost
- Amsterdam-West
- Amsterdam-Zuid
- Apeldoorn
- Arnhem
- Assen
- Assendelft
- Asten
- Baarn
- Barendrecht
- Barneveld
- Bergen op Zoom
- Berkel en Rodenrijs
- Best
- Bilthoven
- Bollenstreek
- Breda
- Brummen
- Brunssum
- Bussum
- Capelle aan den IJssel
- De Bilt
- Delft
- Den Bosch
- Den Haag
- Deurne
- Deventer
- Didam
- Dongen
- Dordrecht
- Dronten
- Driebergen
- Ede
- Eemnes
- Eersel
- Eindhoven
- Elst
- Emmen
- Enschede
- Ermelo
- Etten-Leur
- Geldermalsen
- Geleen
- Gennep
- Goirle
- Gooi
- Gorinchem
- Gouda
- Groningen
- Haaksbergen
- Haarlem
- Haarlemmermeer
- Hardenberg
- Harderwijk
- Heemskerk
- Heemstede
- Heerhugowaard
- Heerlen
- Heiloo
- Helmond
- Hengelo
- Hillegom
- Hilversum
- Hoeksche Waard
- Hoofddorp
- Hoogeveen
- Hoorn
- Houten
- Huizen
- IJsselstein
- Landgraaf
- Leeuwarden
- Lelystad
- Leiden
- Leusden
- Lisse
- Maarssen
- Maastricht
- Malden
- Meppel
- Middelburg
- Nieuwegein
- Nieuw-Vennep
- Nijmegen
- Nijverdal
- Noordwijk
- Noordwijkerhout
- Nootdorp
- Nunspeet
- Oegstgeest
- Oldenzaal
- Oosterhout
- Oss
- Oud-Beijerland
- Pelt
- Purmerend
- Putten
- Raalte
- Rheden
- Roermond
- Roosendaal
- Rosmalen
- Rotterdam
- Schagen
- Schiedam
- Schijndel
- Sint-Michielsgestel
- Sittard
- Someren
- Tiel
- Tilburg
- Twente
- Uithoorn
- Utrecht
- Valkenswaard
- Veenendaal
- Veghel
- Veldhoven
- Venlo
- Venray
- Vianen
- Voorburg
- Voorschoten
- Waddinxveen
- Wageningen
- Westland
- Wijchen
- Wijk bij Duurstede
- Waalwijk
- Zaandam
- Zaanstad
- Zeewolde
- Zeist
- Zevenaar
- Zoetermeer
- Zutphen
- Zwolle
Staat jouw stad er niet bij? Zoek dan vrij op plaatsnaam >>
Login
Therapiepsycholoog
- ✓ 300+ therapeuten
- ✓ Snel een afspraak
- ✓ Ook online therapie
Zoek een therapeut in
Bij de meeste therapeuten op deze site kun je ook terecht voor online therapie.
In het profiel van de therapeut staat dit dan aangegeven.
Relatieproblemen:
filmtips
Kinderen & jongeren:
verbindende communicatie
Kinderen & jongeren:
Liefdevol begrenzen
filmtips
Kinderen & jongeren:
verbindende communicatie
Kinderen & jongeren:
Liefdevol begrenzen
Rob | Delft | 30 apr 2024:
Wim is een gedreven coach die zijn vak verstaat.
Anoniem | 30 apr 2024:
Een waardevolle verandering die ik heb doorgemaakt!
Mara | Baarn | 29 apr 2024:
Voel me goed en veel lichter
Wim is een gedreven coach die zijn vak verstaat.
Anoniem | 30 apr 2024:
Een waardevolle verandering die ik heb doorgemaakt!
Mara | Baarn | 29 apr 2024:
Voel me goed en veel lichter
3 mei 2024:
Relatietherapie & Gezinstherapie Purmerend
3 mei 2024:
Therapie Enter
3 mei 2024:
Therapie Zeist
Relatietherapie & Gezinstherapie Purmerend
3 mei 2024:
Therapie Enter
3 mei 2024:
Therapie Zeist