Stress - forum lotgenoten

Ik heb zo'n stress door de verhuizing dit vooral omdat ik spijt heb van de keuze. Ik wil niet meer maar kan niet meer terug. Door woningtekort te snel gekocht maar ondertussen wel mijn ideale huis al op de markt voorbij gekomen. Blijf mezelf kwellen door dit huis steeds te bekijken op internet. Mijjn man ondertussen druk aan het klussen maar ik kan me tot niks zetten. Voorzichtig mijn gevoel uitgesproken maar hij wordt hier alleen maar heel boos om en vind dat ik moet kijken wat ik heb.
Begrijpelijk maar ik kan het niet en zou het liefste in een diepe winterslaap gaan om al mijn zorgen te vergeten. Weet geen raad met deze angsten/spijt/stress. Iemand tips?

Goedenmiddag!

Ik ben hier niet goed in, maar ik wil bij deze toch heel graag een deel van mijn verhaal vertellen!

In 2007 ben ik geemigreerd naar het prachtige Ierland, om zo afscheid te nemen van een roerig problematisch leven!

Vanaf jonge leeftijd ben ik mede door mijn vader (R.I.P. papa) terecht gekomen in een wereld van geweld, misbruik, en criminelen.

Ik heb meer dan 5 jaar lang een zware crimineel, verslaafde vriend in huis gehad! Dat heeft mijn leven vanaf jongs afaan flink beinvloed! En Nadat mijn beste vriend uit de afkick kliniek kwam, en hij op eigen benen kon staan, besloot ik voor mezelf te kiezen, en naar ierland te emigreren!

Mijn beste beslissing ooit! Wat een avontuur! Ik begon te werken op een manege/b&b en moest iedere dag 13 stallen schoon maken!

6 dagen per week, van s ochtends tot s avonds!

Na een jaar verhuiste ik naar een andere provincie in ierland om daar helemaal mijn eigen leven op te bouwen!

Ik ontmoette mijn ex vrouw, op wie ik echt stapel verliefd was! We huurden een prachtig huis, begonnen onze eigen bakery..en waren dol gelukkig!

Mijn ex vrouw was pastry chef, en in de zomer reed ik het hele land af, om zo op grote festivals onze heerlijke producten te verkopen!

We hadden een prachtig leven! Totdat ik mijn ex vrouw aan mijn broer voor stelde! Ik zag meteen dat er iets goed mis was...mijn broer en ex waren verliefd!

Gelukkig woonde mijn broer in nederland, en ik had nooit verwacht dat mijn broer er met mijn ex vandoor ging!

Voordat dat gebeurde, trouwden we, en kregen een prachtige zoon!

Maar vanaf de geboorte wist ik dat er iets vresenlijk fout was, mijn ex vrouw had totaal geen connectie met onze zoon..er was geen emotie!

Toen ze in een post-depressie kwam, heb ik professionele hulp ingeschakeld, omdat ik mij ernstige zorgen maakte!

Echter...alle problemen waren ineens mijn schuld! Ik moest een full time baan zoeken, en in theraphy!

Ik vondt dat we samen hulp nodig hadden! Maar daar was ze het niet mee eens!

De situatie werd steeds slechter, en mijn ex vrouw vluchte naar mijn broer! Die verliefd op haar was, en haar steunde!

Toen ik op een avond thuis kwam, vertelde mijn ex dat ze wou scheiden! Ik was het daar mee eens, want onze relatie werkte niet!

Vanaf dat moment was het voor haar groen licht een relatie met mijn broer te beginnen..we woonde nog in hetzelfde huis! Toen ik het mijn ouders vertelde,geloofde zij er niks van! Ik was jaloers,bezitterig..en werd niet geloofd!

,3 maand lang werd het verzwegen!

Het werd bijna slaande ruzie, waarna mijn ex mij aangaf wegens mishandeling! Terwijl ik geen flauw idee had hoe ik met deze situatie om moest gaan!

Ze kreeg een eigen huis, wat haar plan was, en ik kreeg tot grote frustratie een contact verbod met mijn zoon!

Uiteindelijk na 4 maand had mijn broer zelf het lef om het mij te vertellen! Gelukkig voor hem via de telefoon!

Mijn scheiding was nog geen eens rond, en ik moest mijn ouders smeken om mijn broer te vragen afstand te houden!

Toen in October kwam hij haar, en mijn zoon ophalen uit Ierland! Ik was zo boos, en verdrietig!

Ze gingen samenwonen, en mijn ouders, die bij mijn broer in de buurt woonde, waren dolgelukkig, want ze zagen mijn zoon, en het was een happy family!

Er was totaal geen begrip voor mijn gevoel! Ik moest blij voor ze zijn, en het accepteren!

Toendertijd hadden we een prachtige bakery shop, deze nam ik over, plus een hoop schuld, maar ik was vastbesloten mijn bakery te redden, en begon zelf met bakken...Dit heeft mijn leven gered, na een hele moeilijke periode, vondt ik iets voor mezelf, en een nieuwe passie!

Ik begon met het bakken van nederlandse producten, en werdt bekend als the dutch bakery Ireland!

Ik leverde aan winkels, had een commerciele bakery en was succesvol! Ik was zo trots!

Maar...de ellende met mijn ex begon! Toen zij en mijn broer een huis kochten, moest ik overal afstand van doen, en als ik mijn zoon wou zien, mocht dat alleen als ik alimentatie betaalde, en onder toezicht van mijn ouders!

Mijn ex had heel veel mental problems! En de relatie tussen haar en mijn broer werd geweldadig!

Mijn ex was een hele slechte moeder voor mijn zoon


Ze mishandelde hem, jeugdzorg was involved, en mijn broer nam mijn zoon in bescherming!

Mijn ex haatte mijn broers kinderen, en ze was ontzettend jaloers op mij! Dit, omdat ik 8 jaar lang een succesvolle bakery had, gelukkig was in ierland, en ik geen alimentatie wou betalen!

Ze chanteerde mij altijd met onze zoon! Alle bezoeken aan mijn zoon ging via mijn ouders..Het was 9 jaar lang een grote stressvolle situatie!
!

Onze hele familie zat onder de plak en stress van mij ex..

Toen besloten ze uit elkaar te gaan! Na 8 jaar stress, jaloezie, haat, onbegrip kwam mijn wens uit...ik wist altijd dat hun relatie niet zou werken..en was blij voor mijn zoon dat er een einde kwam aan een zeer onstabiele thuis situatie!

En toen....gebeurde het waar we allemaal zo bang voor waren! Mijn ex wou geen hulp, begeleiding, of medicatie, en kwam in een psychose!

Die avond belde mijn zoon,en vertelde dat zijn moeder was doorgedraait, en hun uit huis waren geplaatst door de politie! Ze moesten schuilen bij mijn ouders....Mijn zoon vroeg mij nog of ik de alimentatie had overgemaakt, want daar ging de laatste ruzie over.

De volgende dag wordt ik gebeld door mijn stiefvader. Ze is dood,verteld hij mij, hij vondt haar in huis ze had zelfmoord gepleegd!

Mijn eerste reactie? Opgelucht...voor leroy, mijn familie...iedereen had 8 jaar op zn tenen moeten lopen! Ik dacht...nu is het mijn kans om te laten zien dat ik een goede papa ben!

Ik had voogdij, dus alle zeggenschap! *Dacht ik!

Mijn ex, was al 3 maand bezig met het voorbereidenv van haar zelfmoord!

Ze schreef afscheids brieven, en haar laatste wens, was dat mijn broer volledige voogdij kreeg, en ik mijn zoon nooit meer zou zien!

Er kwam een onderzoek vanuit jeugdzorg! Ik werd in een enorm slechte hoek gedrukt! Omdat iedereen wou dat mijn zoon bij mijn broer bleef!

Het was niet mogenlijk gedeeltelijk voogdij te hebben met mijn broer, en dit werd mij ook nog eens afgepakt!

Mijn hart was gebroken! Mijn ex had haar zin!

Achteraf gezien had ik zelf in nederland moeten gaan wonen, om ervoor mijn zoon te zijn...maar hij zag mijn broer als vader, en had geen intresse in mij.

Ik zie mijzelf niet als slachtoffer! Dat is mijn zoon! Het arme jongetje is voor het leven beschadigt!

Hij wil zo graag dat zn papa, en stiefvader geen ruzie meer maken..en ons samen zien! Hij wil niet tussen ons in staan!

Nu..probeer ik er alles aan te doen om te verhuizen naar nederland! Mijn zoon is 12 en heeft een vader nodig! Maar het vinden van woonruimte is zeer moeilijk!

Ook heb ik geprobeerd het contact met mijn familie weer goed te maken! Maar dit is een en al frustratie en teleurstelling! Er is nog steeds geen begrip! Mijn familie moet ik loslaten! Maar ik ga knokken voor mijn zoon!

Dit is een heel erg lang verhaal! Ik wil het delen! Het is zo absurd, dat ik mij iedere dag afvraag hoe ik dit allemaal heb doorstaan!

Ik ben opzoek naar de juiste theraphy, om vooruit te kunnen! Maar zit vast...ik zou graag hulp willen!

Bedankt voor het lezen...veel liefs uit ierland.

Hallo,
Sinds mijn stress periode heb ik totaal geen eetlust meer. Komt dit bekend voor en welke tips hebben jullie. Nu het wat beter gaat is de eetlust nog steeds ver te zoeken. Ben 10 kg afgevallen......en ik was al niet zo dik!

Spijt wat een nare emoties is dat toch. In mijn geval gaat het om spijt van verhuizing. Heb een evt prachtig huis verkocht omdat ik dacht dat het elders beter kon ( rustiger en stiller vooral, niet meer aan een drukke weg ), tijdelijk gaan huren. Wij kenden nl.de crisis van 2009 nog toen mensen jaren met 2 woningen zaten dus zijn eerst gaan verkopen en toen op zoek naar wat nieuws gegaan. tijdelijk even huren werd 3 jaar omdat de woningmarkt omsloeg. Niets qua ruimte dat vergelijkbaar was meer kunnen vinden. Makelaars die ons niets gunden omdat we niets meer in de verkoop hadden en idiote medekopers die belachelijk veel overboden wat wij in principe gewoon nooit doen.. Uiteindelijk , dus ben echt niet ondankbaar, een mooi nieuwbouw huis gevonden. Een Ja die is wel heerlijk rustig want goed geïsoleerd etc.. Maar ……… Wat mis ik mijn oude huis, de ruimte eromheen en vooral mijn tuin nog elke dag… De bomen, de borders, moestuin … Alles zelf aangelegd…. Hoe dom kan je zijn? Heb het andere Mensen zo in hun schoot geworpen. Heb er na 5 jaar nog elke dag spijt van. Huil er niet meer om zoals eerste paar jaar, maar spijt voel ik nog vaak. Dus mensen wees naar dankbaar met wat je hebt, verderop is niet altijd beter…..

Dag allen,
Ik worstel al 10 jaar met angst en stress. Van je ongelofelijk ziek voelen naar paniekaanvallen en denken dat je soms dood gaat (door ernstige ziekte). Het hele ziekenhuis doorlopen, wekelijks bezoeken aan de huisarts, psychologen en vele boeken gelezen. Toch blijft het komen en gaan. Ik denk dat het het resultaat is van een stukje verleden, binnenvetter zijn en een hoofd dat niet stil staat. Ik probeer geen medicijnen te gebruiken en op een natuurlijke manier te ontstressen. Wandelen, lezen en mediteren. Toch is het een hele strijd en voel ik me vaak ongelukkig. Toch maar proberen te genieten van de kleine dingen en de momenten die je wel krijgt. Herkennen anderen dit?

Hoi allemaal,

Ik ervaar sinds een half jaar veel stress. In het begin liet ik het gebeuren en over me heen gaan. Nu begint het op te breken. Sinds mijn zomervakantie kreeg ik enorm veel klachten. Duizelig zijn, wazig zien, bleek worden, gevoel van flauwvallen en misselijk. Daarbij ook spanning tussen mijn schouderbladen. Vaak is dit aanvalsgewijs. Het kan zijn dat dit gevoel van slecht voelen 1,5/2 uur duurt en daarna voel ik me stukken beter. Herkent iemand dit? Soms heb ik dagen alleen een gespannen gevoel, en soms ineens zo’n aanval. Mijn vriend ziet het meteen aan me omdat ik dan wit kijk. Heeft iemand ook deze klachten? Begin bijna aan mijn lichaam te twijfelen….

Van groot naar kleine woning verhuisd . Paar dagen later had ik (70) een depressie waar ik nu na 10 maanden nog inzit. De beide huizen staan in dezelfde wijk. Was al 6 jaar mantelzorger voor mijn man en dacht zelf dat kleiner huis makkelijker voor me zou zijn, maar niets is minder waar. Het is bewerkelijker dan het grote huis. Mijn man vindt het fijn hier. Ik ben in therapie om hier anders mee om te gaan. Ik kom het werk en de tuin in de oude woning nog prima aan maar dacht ik moet niet wachten tot het niet meer kan. Ik vraag me af of iemand dit herkent.

Ik heb door heel veel angst en stress door een bepaalde dreigende situatie die paar maanden duurde nu een continu gevoel van stres in mijn lijf. Een vuurbal. Continu een hoge hardslag continu te veel cortisol en adrenalin. Ik kan nauwelijks slapen met een oxezepam een paar uurtjes. Ook is mijn lichaam in een beschermings stand gaan staan. Nu is mijn gevoel helemaal geblokkeerd. Ik kan niet meer huilen niet meer genieten heb weinig eetlust.. Val af ondanks gewoon toch we zelf dwingen te eten. Het is echt de hel. Wie herkent dit? En wie kan mij helpen? Alsjeblieft reageer. Ik ben wanhopig

Ik word gek van de stress. Hartkloppingen, constant opgejaagd gevoel, tintelende vingers, kortom ik voel me belabberd. Ook veel verdriet en zorgen om mijn dochter die 3 weken geleden een herseninfarct heeft gehad. Ben naar huisarts geweest: stress en kreeg een doos oxazepam mee naar huis. 3 x per dag 10 mg. Dit is nu 12 dagen geleden en ik heb geen baat bij de medicijnen. Heeft iemand ervaring met alternatieve middelen of psycholoog. Ben ten einde raad. Ben 69 jaar en ben in 2007 mijn man verloren. Ik wil zo niet verder leven maar heb 2 lieve kleinkinderen die en nog een zoon. Wie herkent mijn verdriet en heeft tips. Dank. Ina

Ik heb 24 jaar. Ik heb een aantal jaar geleden twee knieoperaties gehad. Dit heeft voor heel veel stress gezorgd. Tijdens die periode merkte ik geen stressklachten op. Ik piekerde wel , maar ik had geen stressklachten. Ik heb ongeveer een 4 jaar lang thuis gezeten. Mijn leven bestond uit : kinesist , revalideren en slapen. Toen ik minder pijn begon te hebben , en stapje per stapje mijn leven terug kon opbouwen kreeg ik ineens heel veel stress. En dat uiten zich ook in stressklachten ( droge mond , hartkloppingen , krop in de keel….. ) Ik was gewoon te veel thuis , en wist niet wat ik met mijn leven moest aanvangen. Sinds kort heb ik een job. Ik werk met kindjes en deze job is echt mijn alles! Ik doe mijn job met heel veel passie. Maar alsnog merk ik dat ik voor het minste in de stress schiet. Die stress uit zich dan in een extreem droge mond. Ik ben eerlijk gezegd een beetje einde raad. Ik blijf mij maar focussen op die droge mond en zo word het telkens erger. Heeft iemand nog last van een droge mond?
Groetjes

Ik ben nu 4 jaar weduwe maar ik zit zo vol onrust en stress vol gevoel geen honger naar gevoel in t hoofd onstabiel op mn benen duizelig de hele dag door ontlasting v d spanning als ik ergens stil moet staan wachten begin ik te trillen op mn benen durf bijna niet meer te fietsen begin te beven dan hopeloos komt iemand dat bekend voor ik heb 2 jaar 30 mg oxezepam geslikt 30 mg per dag ben ik nu 10 maanden van af zou dat de oorzaak kunnen zijn maar met de oxezepam had ik het ook net zo
Hoop op reactie groetjes

Stress en lichaamscontact
Ik ben al gepensioneerd en zou me niet druk meer moeten maken, maar er zijn zo veel dingen die "moeten" gebeuren, waar ik op de een of andere manier tegen op zie, en dan stress ervaar. De laatste tijd gaat dit gepaard met veelvuldig moeten plassen. Ik houd het dan met veel moeite op, en als de "klus" weer is geklaard, is de aandrang om te moeten plassen ook weg ge ebt.
Ik heb nu tijd om er over na te denken, waar komt dit vandaan en hoe ervaar ik minder stress. Door omstandigheden heb ik weinig lichamelijk contact. De laatste tijd merk ik dat mijn behoefte daar in toeneemt en als dit er spontaan wel eens is, ervaar ik dit contact als rustgevend.
Er niet aan denken, positieve gedachten alleen toelaten is ook iets waar ik aan zou moeten werken, want de "enge" dromen s nachts komen steeds vaker voorbij.
Ik schijf dit maar eens op, want ik hoop dat er reacties komen van mensen, die ditzelfde ervaren en of methodes hebben gevonden om het (deels) tte verminderen

Hallo allemaal,

Sinds 2016 heb ik de diagnose alvleesklierinsufficiëntie gekregen. Ik viel in korte tijd 8 kg af. De diagnose betekent dat mijn alvleesklier nog maar heel weinig enzymen aanmaakt (exocriene functie) en dat ik bij alles wat ik eet enzymen moet innemen in de vorm van een capsule (ongeveer 15 per dag). Stress kan een oorzaak zijn van het feit dat de alvleesklier niet goed werkt. Ik ben hooggevoelig en ook snel gestrest. Is er iemand op dit forum die dit ook heeft? De Maag-darm-leverarts kan de oorzaak namelijk niet vinden en mijn mening is dat voor alles toch wel een oorzaak moet zijn. Ik zou graag in contact komen met mensen bij wie de alvleesklier dus ook niet goed werkt door stress en op die manier meer aandacht geven een het fenomeen dat stress wellicht een oorzaak kan zijn. Door deze aandoening ben ik chronisch moe en heb ik ondergewicht. Ook heb ik veel darmklachten en huidklachten (jeuk). Deze klachten beperken mij erg in mijn sociale leven. Het zou fijn zijn via dit forum ervaringen van gelijkgestemden te kunnen delen.

Met Stress geboren worden!!
Kan dat Eigenlijk Wel??
Voor mijn gevoel wel!!

Ik krap altijd mn vingers kapot tot ik pijn voel!!
Of mn pukkeltjes vroeger op mn armen.
Of in de puberteit mn Puisten😁ik leek altijd op een Neushoorn, vooral in de winkel gebeurde dat!!
Of ergens anders in het openbaar!!

De enige keer dat ik geen stress had
Was toen ik een Lief Klein Dochtertje kreeg💖🥰❣️

Daarna haar Puberteit kwam Alle Stress Hard terug!!!
En bleef het altijd bij mij!!!
Ik kom er af en toe van af, als ik Héél Erg Veel Kamillethee drinkt ❣️❣️❣️

Dit was mijn verhaal😔

Sinds drie weken ben ik op. Ik heb vaak koorts. Mijn bloed us goed heeft iemand ook wel koorts na veel stress?

Hallo allemaal na jaren hard werken, vele ballen hoog houden, na stoppen met werken
Bun- out gekregen, daarna chronische stress gekregen, tot nu toe nooit meer de oude geworden, allerlei lichamelijke klachten, daar door denken dat ik iets ernstigs heb, want hoe kun je, je zo belabberd voelen zonder dat er iets ernstigs aan de hand is, mijn onder bewust zijn, gaat daar mee aan de haal denk ik, erge dromen, soms zwetend wakker, misselijk droge mond, erg spierpijn in benen, beweeglijke spieren onder de huid, 'ochtends is het moeilijkste loop van de dag gaat het wat beter, hoe kun je zo rot voelen en geen kwaal hebben, ? Hoop ik? Groetjes Riet

Hallo allemaal,

Sinds 2 weken ervaar ik.weer erge stress klachten :-(
Achteraf gezien begon dit al eerder, spierpijn in benen, knieeen, moe, snel geprikkeld, hartoverslagen noem het maar op.
Wij hebben 5 iui rondes gehad (vruchtbaarheidsbehandelingen) tot nu zonder resultaat. Ik twijfelde heel erg om.door te gaan en te lang gewacht om dit kenbaar te maken bij mijn man.
Gelukkig zijn we er beide overeens dat het goed geweest is en we het houden bij onze dochters uit ons beide vorig huwelijk.
In die tussen tijd bij de huisarts geweest en nu komende dinsdag krijg ik een holter voor 3 dagen.

Vorige week zijn we op vakantie gegaan, waar ik me totaal slecht begon te voelen, ik heb altijd heimwee dus dacht dat het daarvan kwam. Hartoverslagen, moe, nergens zin in, huilen ect.
21 juli belde mn vader want onze hond bleef daar logeren totdat wij wij terug van vakantie kwamen.
Hij belt normaal nooit zomaar, hij gaf aan dat het niet goed met onze hond ging.
Meteen onze spullen gepakt en naar huis gegaan, om 10u in de avond met 2 kinderen.
Voelde dat het niet goed was.. ( ook de hond had last van heimwee als wij er niet waren)
Onze hond is 12.5j en heeft al jaren last van tumortjes en nierfalen.

Toen we thuis kwamen was ze zo blij, gelukkig wonen we naast mn vader dus waren zo thuis.
Samen met mn man op de bank geslapen omdat de hond zo onrustig was.
Helaas de dag erna hebben we haar moeten laten inslapen.

Sinds dien ben ik mezelf niet meer, angstig, hartoverslagen in de avond, geen eetlust en diarree in de ochtend, constant zenuwachtig
Holter is uitgesteld naar nu komende dinsdag dus ben benieuwd.
Ben zo bang dat ik me niet meer goed ga voelen.
Slik wel door de dag valeriaan tabletjes dat helpt enigszins.
Citalopram 10mg heb ik al jaren, ik.heb deze klachten vroeger ook al eens gehad maar erger. Ook.door een keuze waar ik op een gegeven moment niet meer achter stond. ( had met mijm exman een appartement gekocht) gelukkig hier wel nog onderuit kunnen komen.

Heeft iemand misschien tips voor mijn klachten?

Liefss

Loop al een aantal jaren met stressklachten rond op mijn werk. Ben continu bang om fouten te maken en doe daardoor langer over taken, mails, projecten dan nodig.

 

Iedere keer als ik een mail wil sturen dan merk ik dat ik aan het piekeren ben over de vraag hoe die mail op die ander overkomt en wat die ander wel of niet ervan zal denken dat ik de mail zo stuur.

 

Merk ook vaak dat als ik de mail verstuurd heb, dat ik dan lichtelijk in paniek kan raken omdat ik dan ineens denk dat ik iets verkeerds heb gezegd in de mail. Ik weet niet hoe ik hier vanaf kan komen.

 

Kan iemand mij helpen?

Ik heb sins 3 maanden door relatiebreuk stress
Kan maar niet ontspannen snap er niks van dat een gebroken hart zo lang duurde en voor zoveel stress zorgt iemand ideen tips slik themazepam voor slapen en wat rust

Door opgebouwde stress ligt mijn spijsvertering overhoop. Ik durf niet te eten omdat ik bang ben om misselijk te worden. Eten blijft in mijn maag "hangen". Heeft iemand tips om die misselijkheid weg te krijgen. Of beter nog ervoor te zorgen dat ik het niet wordt. Help, ik trek dit niet.

Ik heb al langere tijd van stress. Gevolg geen eetlust meer. Onderzocht door HA. Hart en hartslag waren prima. Bloedonderzoek ook prima. Eetlust weg komt door stress. Heb lorezepam gekregen en neem een halve en zakt de stress en ook het misselijk gevoel en voel ik mij prima. Wat kan ik doen om mijn spijsvertering weer normaal te krijgen. Nu lukt het nie zonder de lorezepam en dat geeft weer stress. Tips graag

Regelmatig word ik wakker met een snelle en hoge ademhaling. De paniek slaat dan vaak (bijna) toe. Onlangs ben ik met therapie begonnen en er wordt me veel duidelijk. Bovendien krijg ik handvatten om rustiger te worden.

Ik kamp al een maand of 7 met stress maar daar heb ik ook lichamelijke klachten bij zoals tintelingen hoofdpijn oorsuizen en noem maar op. Zijn er nog mensen die lichamelijke klachten hebben met stress of angst. Bloed onderzocht in januari en alles was goed uitgezonderd cholesterol te hoog. Ik weet het op de duur niet meer en savonds ben ik.merkelijk beter of overdag. Groetjed

Jaren heb ik last van stress gehad. En telkens was het dezelfde riedel. ik voelde de stress opkomen, werd kortademig, dacht dat ik ging hyperventileren waardoor de angst en de stress nog meer toenam.

 

Soms ging ik eerder naar huis van mijn werk, soms durfde ik de kinderen niet naar school te brengen. Mijn man werd er net als ik hopeloos van. Niets leek echt langdurig te helpen.

 

Tot ik een therapeut kreeg die me niet alleen met tips probeerde te helpen (en dat lukte vaak ook wel op de korte termijn). Ik leerde bij haar inzien wat de stress veroorzaakte, niet de oppervlakkige oorzaak maar de diepere reden.

 

Ik leerde dat ik was gaan geloven dat ik moest voorkomen dat anderen me zouden veroordelen. Een veroordeling gaf me het gevoel niet goed genoeg te zijn, niet de moeite waard waardoor ik me erg eenzaam voelde. Net als vroeger toen ik nog kind was.

 

Daardoor legde ik de lat heel hoog voor mezelf en keek ik telkens door de ogen van de ander naar mijn eigen gedrag. Ik zag telkens wel iets dat ik verkeerd had gedaan.

 

Ik leerde dat ieder mens het nodig heeft zich verbonden en van waarde te voelen. En dat we allemaal onbewust onze eigen conclusies trekken hoe we dat proberen te zijn in relaties met anderen.

 

Toen ik dat eenmaal duidelijk kreeg, zag ik precies in welke situaties ik me rot voelde en hoe ik reageerde. ik had geen gevoel van eigen waarde opgebouwd in al die jaren. Ik stuurde mezelf niet echt aan. Ik dacht dat ik continu moest voldoen in de ogen van de ander. Inmiddels ben ik al aardig gevorderd naar mijn eigen waarden te leven, waardoor ik pas echt een gevoel van eigenwaarde ontwikkel.

Ik deel dit graag omdat ik denk dat veel mensen zonder dat ze het door hebben baat hebben bij een analyse van hun levens en bewegingsstijl zoals ik dat ook heb gehad. Pas dan kun je echt zelf sturing geven aan je gedrag!

Toen ik 16 was gingen mijn ouders scheiden.
Mijn moeder had ineens een andere vriend, en mijn vader wou zelfmoord plegen dus werd opgenomen op de paas. Al vrij snel had ik geen contact meer met haar.
Na een tijd “emotioneel” voor mn vader te zorgen ben ik uit huis gegaan.

Mijn moeder liet het op alles afweten. Ze nam me weg kwalijk dat ik haar te weinig bezocht (op de camping waar ze tijdelijk woonde) ik zocht afleiding bij vrienden namelijk. Op mn 16de woonde ik al gauw op mijzelf in een stad. Met vallen en opstaan worstelde ik me door mijn jeugd heen. Weinig zorgeloos. Met vallen en opstaan worstelde ik me door het leven. Schaamde me kapot niemand wist precies wat er aan de hand was. Ik herinner me weinig tot niks van de tijd ervoor.
Drama na drama speelde zich thuis af. Mijn ouders wezen vooral naar elkaar maar hebben na de afwikkeling van de scheiding nooit meer met elkaar gesproken.

Na een ingewikkelde en onzekere periode ben ik uiteindelijk geknapt. Tijd en volgorde is lastig ben weg in de war geraakt door alles. Na bezoek aan de huisarts omdat ik zelfmoordgedachten had terecht gekomen bij emergis. Begeleidend wonen/ opname vanalles gezien. Medicatie tegen psychose aangezeten.

Ik voel me in de steek gelaten mn ouders hebben wel 15/20 keer contact verbroken aan en af om de beurt. Ik was lastig. Niet welkom op begrafenis van mijn familie. Niet welkom op de trouw van mn vader. Na zn zoveelste “relatie” aan en af werd ik verstoten. En nog steeds. Mijn broer minder maar ook wel.

Al die tijd dacht ik
Dat ik gek was dat alles aan mij lag heb me altijd zo ongewenst gevoelt gebroken vernederd. Ik ben altijd te veel te lastig te aanwezig. Ze hebben me kapot gemaakt tot op het bot.

Een tijd was het contact met mijn moeder goed mits ik naar haar en stiefvaders pijpen dans. Nooit niks goed alles te min.
Nu ben ik 3 jaar samen en ben zelf mama.

Wat heb ik een liefdeloze jeugd gehad. En op de koop toe was ik vooral lastig te veel etc. Mijn moeder heeft contact verbroken met mijn vader al 15 jaar mijn broer en nu ik weer voor de zoveelste keer.
Een kleine periode terug ging het slecht met mijn relatie. Iets knapte in me na jaren van overleven dan weer te kampen krijgen met een verslaafde schoonmoeder.
Die ons het leven zuur probeerde te
Maken tijdens
Mijn zwangerschap. Mijn vader die geen contact wil ook niet Met zn kleinzoon.

Heb alles alleen gedaan.
Kleertjes kamer schilderen. Ben zo veel al zo eenzaam geweest. Dat ik psychische problemen had vroeger was vooral erg voor hun.

Maar dat ze door hun waren ontstaan hadden ze niet door. Dat ik vooral hun tot last was dat was de boodschap en hoe “blij” ik wel niet met hun moest zijn. Maar als ik eens dingen probeerde te adresseren werd contact altijd verbrokwn. Kortom je bent welkom als je binnen de lijnen loopt.

Voorkort knapte we dus iets ik was op. Kapot gemaakt. Het je bij elkaar rapen en weer doorgaan ging niet meer. 9 maanden en 5 keer per nacht uit hielp er ook niet aan.

Mijn vriend liep ook al maanden op zn tenen. Zelfde thuisproblematiek.

Mijn moeder is een ster om naar de buitenwereld ala een galante dame over te komen maar ze is in werkelijkheid een grote egoist. Zij is zielig, haar enige kleinkind
Kon ze niet op de 1ste verjaardag komen te druk met werk. Vervolgens uiteten plannen met vrienden.. die afzeggen en dan als de “grote” verassing op komen dagen.

Met stomheid geslagen elke keer weer.

Mijn zenuwinzinking kwam haar goed uit, ik was in verwachting van de tweede. Ze heeft me zo danig bang gemaakt dat ik het niet aankon dat ze me heeft overgehaald tot abortus. Ik kan het amper over mn lippen verkrijgen. Ze heeft
Me helemaal gek gepraat opgezet tegen mn vriend.
Alsof zij de reddende engel was.
Ze heeft 0,0 interesse in een andere. Gek op geld en aanzien. Doet niet anders als klagen en heeft nooit tijd.

Pessimist tot en met. Nooit blij voor me.
De geboorte van mijn 1ste baby hele fotoshoot an haar gemaakt terwijl ik nog bont en blauw was van de bevalling. Zij heeft nooit 1 foto gemaakt van mij als mama

Ik ervaar telkens periodes van stress in mijn leven en weet niet goed hoe ik die kan voorkomen. Het voelt steeds als een soort overspannenheid.

 

Ik heb continu het gevoel alsof er van alles moet en ik altijd nog hele lijstjes af te werken heb. In deze tijd van snelle media heb ik ook het gevoel op alles snel te moeten reageren.

 

De dingen die op de lijstjes staan, moeten ook écht gebeuren. Ik probeer daar in te minderen, maar dat lukt me gewoon niet. Het voelt alsof dat mijn lot is, dat ik altijd stress zal ervaren om alles af te krijgen.

 

Ik heb het gevoel dat ik niet meer kan ontspannen en er al helemaal geen tijd meer is voor mezelf. Hoe kom ik hier uit?

Ben nu al 6weken misselijk en overgeven afgevallen benten einde raad ik slik valium bloed afgenomen was goed wie heeft ook deze klachten ben radeloos

Heel Herkenbaar.
Momenteel zijn we nog niet verhuisd maar de dagen komen steeds dichterbij en in schiet steeds meer in de weerstand dat ik niet meer wil. En ermee wil stoppen enz. Momenteel loop ik ook rond met Burn-out door al deze gedachtes en ik zou graag in mijn huidig huis willen blijven wonen. Maar dit is niet mogelijk omdat het verkocht is. Ook op mijn werk gaat het niet allemaal zoals ik wil . Een erg lastige situatie waarvan ik niet weet of ik hieruit ga komen.

Ik piekerde (altijd) al veel en toen ik na mijn zwangerschapsverlof weer terug kwam op het werk, waar inmiddels een kleine re-organisatie had plaatsgevonden, raakte ik vervolgens ook enorm gestresst en opgejaagd en lieten de piekergedachten mij gewoon niet meer los. Toen ik na een tijdje ook bijna niet meer kon slapen ben ik hulp gaan zoeken.

Ik kwam er achter dat de piekergedachten allerlei overtuigingen in zich hadden die ik me ook (onbewust) heb eigen gemaakt. Om er een paar te noemen: ik ben niet goed genoeg....vind iemand mij wel aardig?....ik kan het niet...ik ben dom...

Toen ik bij de basis kwam van het piekeren maakte mij dat verdrietig maar ik kreeg ook het inzicht dat het niet klopt. Dat het piekeren zoveel tijd en ruimte in beslag nam maar niet klopte met de werkelijkheid.

Ik kreeg ook hele praktische oefeningen mee voor thuis zodat ik het zelf ook goed kon onderzoeken en ik kon aan de slag met het ombuigen van mijn gedachten. Ik kan dit iedereen aanbevelen die zich gek maakt met piekeren. Inmiddels voel ik zoveel meer rust in mijn lijf en ben ik weer een beetje geland, ook op mijn werk.

Ik heb al jaren last van depressies . Dit uit zich bij mij
Vooral in mijn buik/ maag.ik heb elke dag dat rot gevoel in mijn buik/maag.ik slik venlafaxine maar heb geen idee waar de stress vandaan komt.ben 24/7 gespannen en dus zeer ongelukkig

Ja, ik heb stress.
En ik krijg ook van van alles stress.
Van tekort aan geld. Van wat anderen van mij vinden, of wat ik denk dat anderen van mijn vinden.

Ik zou me graag wat rustiger willen voelen.
Ja, ik zou graag een en al rust zijn.

Iemand hier die een en al rust is? :-)

Beste lezers,
Al jaren probeer ik gezonder te leven, echter ervaar ik dat ik na het gewone avond eten heel vaak extra eet. Plakje worst, plakje kaas boterham. Ik ervaar wel stress op mijn werk ben net aangesteld als manager. Maar eigenlijk daarvoor al, kan echt van eten genieten. Inmiddels staat de teller op 105kg.
Ik probeer wel eens om 21:30 naar bed te gaan, maar als dat niet lukt ren ik naar de koelkast.
Langzamerhand ben ik ten einde raad, wie oh wie heeft de gouden tip.

ik ben altijd heel gevoelig geweest voor stress en daar kon ik steeds onbewust goed mee omgaan, adhv kleine trucjes door op stress situaties te anticiperen. in mijn kindertijd, het opgroeien en bij het studeren aan de unief kon ik alles wel nog "aan". eenmaal afgestudeerd vond ik mijn plekje niet. ik veranderde van bureau, verhuisde, etc en plots kwam alles samen; problematische relaties met familie en vriend, aanhoudende werkdruk die steeds op mij terugviel waar ik maar achter de feiten bleef aanhollen, werkgever die niet luistert en minimaliseert, een van mijn dichte vrienden pleegde zelfmoord. mijn wereld stortte in en ik kon geen kant op. ik begon bij het ervaren van druk/stress steeds vaker kotsneigingen te vertonen die soms tot effectief braken leiden. uiteindelijk moeten toegeven dat ik compleet opgebrand was. erkent dat ik nu eenmaal een hsp'er ben en dus de zaken anders bekijk. binnenkort ga ik weer aan de slag op het werk. ik kijk ernaar uit om dat weer op te bouwen, maar hoe dichter het komt hoe meer stress ik hierdoor weer ervaar. ik sta dagelijks op met kotsneigingen, soms bleef het wat langer weg maar met het vooruitzicht wordt het weer soms de hele dag door. ik word er zo moedeloos van. ik sprak hier al over met mijn dokter, mijn psycholoog, maar lijken dit ongemak telkens wat weg te wuiven. ik zal dit nogmaals aankaarten. maar er komt precies geen oplossing en het blijft aanhouden en ik.. ik ben het kotsbeu. ik kan echt wenen als ik gewoon opsta en me weer misselijk begin te voelen en begin te kokhalzen. zelf als ik fijn in de morgen opsta en mijn vriend vertelt me vervolgens over zijn drukke ingeplande werkdag, zelf dan kan het opkomen. ik herinner me de periode dat dit opkwam en dat is al zo'n 4 jaar geleden ondertss... ik hoop dat als ik weer opstart zal merken dat alles wel oké is en dat het weer vanzelf gelijk zal weggaan als ik me weer kan amuseren in mijn werk. mensen die een gelijkaardige ervaring hebben? dankje voor tips!

Heeft iemand ervaring dat je door iemand bent geblokkeerd op de telefoon?
Ik ben dat nl, en kan hier niet mee omgaan, heb dwanggedachten, denk hier voortdurend aan, iemand advies hoe ik hier mee om kan gaan?

Annie

Als ik stress heb, dan trek ik me terug en neem ik rust. Ik laat dan ook weten aan vrienden dat ik geen tijd voor ze heb. Blijft stress nog steeds de overhand nemen, dan zoek ik iemand om erover te praten. Dit kan een vriend, vriendin, psycholoog, huisarts of iemand anders zijn die ik vertrouw.

Vroeger trok ik me altijd alleen terug en schakelde ik geen hulp in. Dat hielp wel op korte termijn, maar niet op lange termijn. Nu heb ik het er ook samen met iemand anders over en kijken we ik anders kan gaan doen.

In mijn werk als medewerker bij een autobedrijf kreeg ik steeds extra diensten omdat mijn collega's niet meer uren wilden werken. Het was een erg drukke functie.

Door de stress kreeg ik hyperventilatie en paniekklachten. Ook was ik steeds misselijk en was ik heel moe. Als ik probeerde mijn grenzen aan te geven bij mijn baas, dan kreeg ik mijn contract onder mijn neus geduwd dat ik moest werken of dan werd er druk uitgeoefend om toch te gaan werken.

Ik kreeg steeds meer klachten en uiteindelijk heb ik mij ziek gemeld. Nu ben ik aan het herstellen en ik ga op zoek naar een andere minder stressvolle baan.

Dag lieve mensen,

Allereerst bedankt voor dit mooie forum! Ik heb er veel aan alle verhalen van mensen die mij steun geven. Ook probeer ik praktische adviezen op te volgen die hier gegeven worden.

Ik heb zelf al 4 jaar last van een burnout en wil het nu via de natuurlijke weg proberen. Dit is wel alleen voor ondersteuning en niet de hele behandeling.

Ik heb op natuurlijke rustgevende middelen zitten googlen en las een review die ik wel interessant vind: https://jouwnatuurlijkegezondheid.nl/2019/05/beste-natuurlijke-rustgevende-middelen-voor-stress-klachten/

Ben ook wel een beetje skeptisch, maar wat denken jullie, is dit wat? Is nog onbekend terrein voor mij.

Liefs,

Natasja

Hypnotherapie hielp mij om me te leren ontspannen.

Vijf jaar geleden ging ik op zoek naar een hulpmiddel om te leren ontspannen. Ik leed enorm onder de dagelijkse stress op mijn werk en alle andere verplichtingen. Acupunctuur hielp onvoldoende, dus ik zocht verder.

 

Via mijn vriendin kwam ik terecht bij een hypnotherapeut. Op het moment dat ik mijn eerste afspraak had bij de hypnotherapeut, voelde ik me heel slecht in mijn vel. De therapie kwam als geroepen.

 

Tijdens de eerste sessie was ik wat onzeker - zou ik wel weer ontwaken uit de hypnose, en wat als ik in slaap val? - maar alles verliep perfect.

 

Ik voelde me ontspannen en kon bewust horen wat er allemaal gezegd werd. Na drie sessies voelde ik me als herboren.

 

Het is heel vreemd, maar je merkt echt dat er iets veranderd is in je lichaam en geest. Nu pas ik regelmatig zelfhypnose toe als ik merk dat het even moeilijk gaat.

 

Ik ga regelmatig terug naar de hypnotherapeut voor een 'onderhoud'. Dat doet me goed. Het is een fantastische manier om zonder medicatie van een probleem af te geraken. Ik zou het iedereen aanraden.

Graag deel ik hier even een hele simpele manier die mij echt goed helpt op de momenten dat ik stress ervaar. Ik kan me enorm verliezen in piekeren en dan ineens hartkloppingen ervaren en snel ademen.

Ik heb van mijn therapeut een A4tje gekregen met vragen die ik kan beantwoorden, vragen als: wat voor dag is het vandaag? Hoe laat is het? Wat is mijn geboortedatum? Wat is mijn favoriete kleur? Gerecht? en meer van dit soort vragen.

Het klinkt raar maar het helpt me goed om mijn gepieker te stoppen en mijn aandacht te verleggen. Ik word 'wakker' zeg maar, en kan dan weer wat helderder nadenken. Succes allemaal!

Ik heb veel last van stress omdat ik het idee heb dat ik alles perfect moet doen. Dat ben ik aan anderen verplicht. Ik mag geen fouten maken.

Van anderen tolereer ik het wel dat ze fouten maken. Dat is nogal krom gedacht, en daar ben ik in therapie mee aan het werk geweest.

Het lukt me nu af en toe om tevreden te zijn met wat ik gedaan heb ;-)

Mijn hele leven al ben ik (vrouw van 62) uit mezelf erg teruggetrokken. Ik zet mezelf niet in het middelpunt, en dat vind ik wel ok.

Waar ik niet blij mee was, was dat ik mezelf zo druk maakte voor ontmoetingen in familieverband. Ik had altijd de indruk dat ze mij in een hoek drukten, dat ik niet meetelde.

Tijdens de therapie heb ik besloten dat ik dat niet langer wilde. Ik wilde hen niet meer die invloed op mij laten hebben. Hierover heb ik wat dingen gezegd tegen familieleden, één op één. En verder ben ik me minder gaan aantrekken van wat zij zeiden en deden.

Het kost me nog wel moeite, maar het lukt stapje voor stapje om meer te doen wat bij me past, en om daarover niet meer zoveel te piekeren.

Een tijd geleden moest ik geopereerd worden. Het was niet zo'n heel grote ingreep, maar ik werd erg gestresst bij het idee dat ik onder narcoses moest. Elke keer als ik er aan dacht werd ik helemaal gespannen, en brak het angstzweet uit.

Ik besloot in therapie te gaan, had ook iets gelezen over EMDR, maar wist niet of dat ook voor mijn klachten iets zou zijn. Dat bleek van wel; al na een paar sessies was het al een stuk minder. Ik voelde nog wel wat spanning, maar dat hoort er ook wel een beetje bij.

Uiteindelijk heb ik helemaal geen angst gehad bij de operatie; het viel allemaal reuze mee.

Door Mindfulness heb ik geleerd hoe je een andere kijk op het leven kunt realiseren. Wat een verademing!

Ik ben best een gevoelig type, d.w.z. ik reageer vrij snel vanuit mijn emotie op situaties. Ik kan soms heel boos worden en achteraf heb ik daar dan weer spijt van.

Vooral in mijn werk heb er er last van. De werkdruk is enorm hoog en met weinig mensen moeten we veel "klussen klaren" Hierbij komt ook mijn perfectionisme om de hoek kijken; hoe kun je nu zoveel werk ook goed blijven doen? En met goed bedoel ik eigenlijk perfect, dat is nu eenmaal hoe ik ben.

Ik ging me steeds beroerder voelen, zowel geestelijk als lichamelijk. Ik kwam er niet meer uit. Huilbuien werden meer regel als uitzondering, ik kon niet meer, en wilde niet meer, zo doorgaan.

Door een mindfulnesstraining te volgen veranderde mijn duisternis in licht. Ik kon mijn perfectie laten varen omdat ik had geleerd anders te kijken naar lastige situaties. Alhoewel ik mediteren in het begin lastig vond, is dit nu mijn rustpunt.

Ik heb het gewoon nodig en maak er tijd voor. Dit had ik mezelf veel eerder cadeau moeten geven.

Problemen jaar in, jaar uit. Het één lijkt voorbij, het volgende is er alweer.
Tot de dag komt dat de maat vol is. Teveel stress, te vaak is de grens overschreden, jezelf vergeten. Je bent gevoelsmatig dood. Ik adem, eet dus ik leef, meer niet.

Dat moest veranderen en ik ben hulp gaan zoeken, want alleen kwam ik er niet door. Het was hard werken om een omslag te kunnen maken.

Ben nu een jaar verder, voel me goed in mijn vel, ben zuinig op mezelf en trek op tijd aan de bel als ik me niet meer fijn voel. Maar elke dag sta ik stil bij mezelf, mijn leven, mijn dierbaren, mijn gevoel en bij mijn “KLEINE IKKIE”.

Wat mij steeds weer stress geeft is de balans tussen een goede moeder zijn en goed voor mezelf zorgen.

Wanneer is het verantwoord om oppas te regelen, alleen maar omdat ik iets leuks wil doen? Ik weet wel dat ik er een beter mens van wordt, als ik ook goed voor mezelf zorg. Hoe doe ik dat en gun ik het mezelf?

Door de counseling heb ik beter inzicht in mezelf gekregen en zo is het dieper gaan landen dat ik ook echt voor mezelf mag zorgen! Eens in de week breng ik mijn dochter al weg en ga ik heerlijk paardrijden!

In de waan van de dag was ik bezig met allerlei activiteiten. Sommigen vond ik niet eens leuk, maar omdat ik zo druk was met alles, was ik niet in staat om dat in de gaten te hebben.

Wat mij heeft geholpen is even wat afstand creëren en in kaart brengen waar ik nu allemaal mee bezig was. Wat vond ik leuk en wat niet? Daar ben ik op gaan sturen zodat ik minder activiteiten over hield waar ik geen plezier aan beleefde.

Wat moest ik perse doen en wat zou ik achterwege kunnen laten?
Op deze manier heb ik meer tijd en ruimte kunnen creëren om met name tijd over te houden voor dingen die ik leuk vond om te doen. Maar ook voor de nodige rust die nu eenmaal nodig is voor herstel!

Altijd maar aardig blijven en alles ook nog eens goed moeten doen, was DE oorzaak van mijn vermoeidheid en stress. Geleerd dat gezonde boosheid mij helpt om mijn grenzen aan te geven en duidelijk te maken aan anderen.

Ik werk in het onderwijs en daar is de werkdruk erg hoog. Daarnaast trok ik ook veel werk naar mij toe. Als er op een vergadering gevraagd werd om een extra taak uit te voeren en niemand iets zei, dan deed ik het wel, iemand moest het toch doen.

Ik kon moeilijk nee zeggen als mij iets gevraagd werd. Ook in de pauzes zat ik stapels schriften na te kijken en ik was een paar extra dagen overblijfjuf. Mijn hoofdpijn ging niet meer over en ik sliep slecht.

Toen mijn vriend ook nog ging klagen over het feit dat hij mij zo weinig zag, stortte ik in. Met behulp van een psycholoog heb ik flink wat taken gereduceerd, neem nu echte pauzes en ik heb geleerd nee te zeggen. Zelfs de schuldgevoelens die ik in het begin dan had, worden al minder. Nu ervaar ik veel minder stress.

Bij het geven van presentaties brak het zweet mij al uit en mijn hart zat in mijn keel. Ik weet nog dat ik er enorm tegenop zag en er al dagen van te voren stress om had.

Door een therapeut kwam ik erachter dat dit met mijn verleden te maken had (als kind een traumatische ervaring en ik werd vroeger gepest). Ik heb 6 sessies gehad waaronder EMDR en ik voel mij nu zoveel vrijer en losser.

Een presentatie vind ik nu wel spannend maar niet meer dan dat. Ik hoop dat als je jezelf in mijn verhaal herkent dat je jezelf het gunt om van je klachten af te komen.

Ik was zo verbluft, 15 jaar heb ik mij gekweld met de stress en door de oorzaak op te zoeken en meer te oefenen hoe je met stress klachten nu om moet gaan, ben ik ervan af! Ben heel blij!

Stress, had er onbewust erg veel last van. Ik werd vaak s nachts wakker en ook nog eens rond 05.00 s ochtends.

Ik deed voor mijn werk een sporttest waarbij mijn rusthartslag werd opgemeten, hieruit bleek erg verhoogd. Na het uitsluiten van andere lichamelijke aandoeningen, bleek dit werk gerelateerde stress.

Ik vond al jaren het werk dat ik deed niet echt leuk en met een groot deel van mijn collega's kon ik het niet vinden. De bedrijfscultuur paste mij niet.

Samen met een coach ben ik op zoek gegaan om mijn stress level te doen dalen. We kozen voor de oorzaak aanpakken. Uit 2 paden kon ik kiezen, of ik verander en leer met werk/collega's omgaan, of ik ga op zoek naar beter passend werk.

Na 5 maanden heb ik een nieuwe leuke baan en slaap ik weer als een roos.

Vorig jaar kregen mijn man en ik relatieproblemen. Hij verweet me dat ik van alles niet goed deed. Ik werd er erg onzeker van en kreeg veel last van stress.

Bij alles wat ik deed vroeg ik me af: Wat vind hij ervan? Vind hij het wel goed? Ik wilde hem niet kwijt dus probeerde ik het hem naar de zin te maken.

In therapie heb ik geleerd dat deze reactie nu juist mijn onzekerheid en stress uiteindelijk alleen deed toenemen. Mijn man werd er ook niet aardiger door, Het hielp me dus niets.

Ik heb geleerd hoe ik meer bij mijzelf kan blijven en niet alles hoef te accepteren wat de ander zegt en van mij of mijn gedrag vindt. Of mijn man en ik bij elkaar blijven weet ik niet. Maar ik blijf wel bij mezelf en kom daardoor beter uit de verf! Ik voel me ondanks de relatieproblemen een stuk beter.

Ik heb hulp gezocht toen ik stress kreeg van kleine ritjes naar een andere plaats dan waar ik werk en woon. Ik durfde gewoon niet meer en moest daardoor afspraken afzeggen of kreeg tijdens de rit een aanval van hyperventilatie.

In therapie heb ik ontdekt dat ik me onbewust vaak groter voor doe dan ik ben. Een voorval uit het verleden bleek de trigger.

Samen hebben we onderzocht wat er toen is gebeurd maar vooral hoe ik er op heb gereageerd. De angst en de stress is hierdoor begonnen en in mijn leven onderhuids verder toegenomen.

Toen ik dit helderder zag, durfde ik ook mijn angst beter onder ogen te komen. Ik hoefde me niet meer groter voor te doen, en dat luchtte op. Het autorijden gaat steeds beter, ik weet dat ik het kan!

Al meerdere keren in mijn leven heb ik hulp gezocht bij verschillende hulpverleners. Steeds kreeg ik adviezen over hoe om te gaan met de huidige situatie in mijn leven. Ondertussen bleef ik echter stress voelen en een vervelend gevoel van onvrijheid.

Inmiddels ben ik bij een therapeut die mij helpt om mijn problemen te bekijken vanuit hoe ik ben opgegroeid. Nu wordt mij duidelijk waarom het eerder niet lukte om de adviezen toe te passen of om dingen vol te houden.

Door terug te kijken naar hoe ik in mijn vroege jeugd ben gevormd en hoe dat een stempel heeft gedrukt op mijn leven, ontstaat er wel ruimte om te veranderen. Langzaam ervaar ik minder stress en meer ruimte voor mezelf!

Ik heb een eigen bedrijf en maak eigenlijk veel te veel uren. Toen ik mijn bedrijf begon wilde ik 24 tot 32 uur werken, omdat ik weet dat ik niet veel meer kan. En toch werk ik structureel 45 uur.

Ik vind het moeilijk om minder te werken. Ook al ben ik moe, snauw ik tegen mijn partner, en drink ik steeds vaker een glas wijn op het einde van de dag.

Ik denk dat het een ego ding is dat ik niet wil minderen. En dat het beter bij mijn echte zelf past om te minderen. Zo'n ego is een hardnekkig ding. Nu stel ik het weer uit tot 2018...

Ik ben in de laatste 3 jaar al 2 keer van baan gewisseld. Steeds omdat de baan te stressvol voor mij is. Ik kies nu bewust voor banen zonder stress. En toch merk ik dat ik weer stress ervaar.

Ik ben gaan denken dat het niet aan mijn baan ligt maar dat het iets in mijzelf is. De manier waarop ik denk. Een vriend van mij gaat naar de POH-er om hierover te spreken. Het helpt hem.

Toch wil ik nog niet naar iemand toe. Ik wil het eerst zelf proberen op te lossen. Ik hoop dat het lukt. Want eigenlijk loop ik heel lang op mijn tenen.

Na een aanrijding met mijn auto kon ik niet meer slapen. Ik durfde ook niet meer te rijden. Eerst nog wel in mijn dorp later helemaal niet meer.

Ik voelde me alsof ik constant op mijn hoede was. Mijn lichaam was ook erg gespannen. Dat vond ik te gek worden dus heb ik hulp gezocht.

Ik ben behandeld met EMDR, EFT en Holistic Pulsing en na 5 sessies reed ik weer. En gelukkig kon ik ook weer slapen. Ik geniet weer ontspannen van mijn leven.

Ik krijg stress als ik nieuwe mensen ontmoet. Daardoor heb ik moeite om nieuwe vrienden te maken en om een vriendin te 'krijgen'. Alleen als ik vooraf iets gedronken had, kon ik mij ontspannen.

In therapie heb ik ontdekt dat ik door mijn negatieve zelfbeeld en bepaalde overtuigingen die ik had, erg afhankelijk ben van de mening van anderen. Erg vermoeiend!

Ik heb veel nieuwe opzichten opgedaan en oude pijn gevoeld. Door dit alles voel ik nu meer zelfvertrouwen en voel ik mij nu een stuk relaxter als ik naar een feestje ga!

Ik krijg stress van verwachtingen.

Op mijn werk had ik steeds het gevoel dat ik aan allerlei verwachtingen moest voldoen. Hoewel er veel te veel werk was en de werkdruk veel te hoog was, moest ik van mezelf alles afkrijgen. Dit zorgde voor vrij veel stress en heeft ook geleid tot een burn-out.

Jaren later herhaalde dit zich bijna weer. Veel stress op mijn werk door de werkdruk, en ik vond dat ik alles moest afkrijgen. Gelukkig kon ik nu iets meer relativeren, maar ik heb wel veel stress gevoeld en lichamelijke klachten gekregen (zoals buikpijn, schouderpijn, hoofdpijn).

Is dit herkenbaar voor iemand?

Bij mijn vorige baan kon ik wel eens stress krijgen van de hoeveelheid werk die er nog lag en van alles dat nog gedaan moest worden.

Tegenwoordig krijg ik vooral stress als ik het gevoel heb dat mensen iets van me willen. Dat kunnen onbekenden zijn, maar ook vrienden of mijn partner. Als ik het gevoel heb dat een ander iets van me wil (bijvoorbeeld afspreken), dan krijg ik stress.

Dat heeft er voor een deel mee te maken dat ik me dan verantwoordelijk voel voor het geluk van de ander. Dus dat de ander blij is (dus bij afspreken dat de ander het gezellig heeft).

En ik hou niet zo van (zelfopgelegde) druk. :-)

Ik pas me steeds aan bij mijn familie en dit levert mij stress op.

Aangezien ik in het buitenland woon, zien ik mijn ouders maar 1 of 2 keer per jaar, maar als we elkaar dan zien, dan is het ook gelijk heel intensief. We zien elkaar dan voor paar weken, waarbij ik in het huis logeer.

Hierbij verval ik (en de rest van de familie) terug in oude familie-patronen. Eén van die patronen is dat ik me overal aan aanpas.

Ik voel de verwachtingen van mijn ouders dat ze graag willen dat ik me op een bepaalde manier gedraag. En ik verval dan weer in mijn patroon van vroeger en ga daaraan voldoen. Dit levert mij dus veel stress op.

Is dit herkenbaar voor iemand?

Sinds kort ben ik er achter dat ik gluten intolerantie heb en endometriose, dit heeft mij behoorlijk afgemat kan ik zeggen.

 

Daarvoor vele jaren stress door het een en ander. Geen adempauzes er tussen, gewoon hoppa naar het volgende dilemma. Door de genoemde diagnoses ben ik veel bewuster geworden wat ik voel en dat is niet fijn.

 

3 kinderen die gewoon glutenkoekjes eten schiet ik in de stress. Hahaha. Terwijl het eigenlijk gewoon aanpassen is. Maar vanwege de hoge gevoeligheid in mij persoonlijk, voel ik té veel als je begrijpt wat ik bedoel.

 

Ik heb ook echt soms het gevoel dat ik doodga, terwijl ik tegen mezelf zeg relax niets aan de hand. Iedereen heeft wel eens last van de maag. Maar de laatste tijd best vaak en echt pijnlijk, door de verkeerde ademhaling of te snel kauwen. Hierdoor durf ik bijna niet te eten. Vergeleken met voordat ik wist over de gluten eet ik zeer slecht. Maar mijn maag is opgezwollen en kan ik dus ook niet eten.

 

Maar goed al met al, ik word doodmoe van mezelf. En ik zou willen dat ik een knopje had die ik kon indrukken en dat de stress dan weg zou zijn. Lijkt me heerlijk.